ترجمة معاني آية 41 سورة المائدة - الترجمة الفارسية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 41

یٰۤاَیُّهَا الرَّسُوْلُ لَا یَحْزُنْكَ الَّذِیْنَ یُسَارِعُوْنَ فِی الْكُفْرِ مِنَ الَّذِیْنَ قَالُوْۤا اٰمَنَّا بِاَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوْبُهُمْ ۛۚ— وَمِنَ الَّذِیْنَ هَادُوْا ۛۚ— سَمّٰعُوْنَ لِلْكَذِبِ سَمّٰعُوْنَ لِقَوْمٍ اٰخَرِیْنَ ۙ— لَمْ یَاْتُوْكَ ؕ— یُحَرِّفُوْنَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهٖ ۚ— یَقُوْلُوْنَ اِنْ اُوْتِیْتُمْ هٰذَا فَخُذُوْهُ وَاِنْ لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوْا ؕ— وَمَنْ یُّرِدِ اللّٰهُ فِتْنَتَهٗ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهٗ مِنَ اللّٰهِ شَیْـًٔا ؕ— اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ لَمْ یُرِدِ اللّٰهُ اَنْ یُّطَهِّرَ قُلُوْبَهُمْ ؕ— لَهُمْ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ ۙ— وَّلَهُمْ فِی الْاٰخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیْمٌ ۟

ای رسول، کسانی‌که برای به خشم‌آوردن تو، در اظهار اعمال کفر شتاب می‌ورزند تو را غمگین نسازند، چه منافقان که اظهار ایمان می‌کنند و پنهانی کفر می‌ورزند، و چه یهودیان که دروغ بزرگان‌شان را می‌شنوند و آن را می‌پذیرند، و از پیشوایان‌شان که به‌خاطر رویگردانی از تو نزدت نیامدند تقلید می‌کنند، آنها سخن الله در تورات را موافق شهوات‌شان تغییر می‌دهند، و به پیروان‌شان می‌گویند: اگر حکم محمد صلی الله علیه وسلم با شهوات شما موافق بود از آن پیروی کنید، و اگر مخالف شهوات‌تان بود از آن دوری کنید، و – ای رسول- هرکس از مردم را که الله گمراهی او را اراده کند، تو کسی را نخواهی یافت که گمراهی را از او دور سازد و او را به راه حق هدایت کند، یهودیان و منافقانی که این صفات را دارند، همان کسانی هستند که الله پاکیزه‌شدن دل‌های‌شان از کفر را اراده نکرده است، برای‌شان در دنیا خواری و ننگ است، و در آخرت عذابی بزرگ؛ که همان عذاب آتش است.

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• حكمة مشروعية حد السرقة: ردع السارق عن التعدي على أموال الناس، وتخويف من عداه من الوقوع في مثل ما وقع فيه.

حکمت مشروعیت حد سرقت: برای بازداشتن دزد از تجاوز بر اموال مردم، و ترساندن دیگران از ارتکاب عملی که دزد مرتکب شده است.

• قَبول توبة السارق ما لم يبلغ السلطان وعليه إعادة ما سرق، فإذا بلغ السلطان وجب الحكم، ولا يسقط بالتوبة.

پذیرش توبۀ سارق تا زمانی‌که نزد حاکم برده نشده است و باید مال مسروقه را بازگرداند، اما وقتی‌که نزد حاکم برده شد حکم واجب می‌گردد و حد با توبه ساقط نمی‌شود.

• يحسن بالداعية إلى الله ألَّا يحمل همًّا وغمًّا بسبب ما يحصل من بعض الناس مِن كُفر ومكر وتآمر؛ لأن الله تعالى يبطل كيد هؤلاء.

سزاوار است که دعوتگر به‌سوی الله، از کفر و نیرنگ و توطئۀ برخی مردم، دچار غم و اندوه نشود؛ زیرا الله متعال نیرنگ آنها را باطل می‌گرداند.

• حِرص المنافقين على إغاظة المؤمنين بإظهار أعمال الكفر مع ادعائهم الإسلام.

اشتیاق منافقان بر خشمگین ‌کردن مؤمنان با اظهار اعمال کفر، هر چند ادعای اسلام دارند.