ترجمة معاني آية 82 سورة الكهف - الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 82

وَأَمَّا ٱلۡجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَٰمَيۡنِ يَتِيمَيۡنِ فِي ٱلۡمَدِينَةِ وَكَانَ تَحۡتَهُۥ كَنزٞ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَٰلِحٗا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبۡلُغَآ أَشُدَّهُمَا وَيَسۡتَخۡرِجَا كَنزَهُمَا رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۚ وَمَا فَعَلۡتُهُۥ عَنۡ أَمۡرِيۚ ذَٰلِكَ تَأۡوِيلُ مَا لَمۡ تَسۡطِع عَّلَيۡهِ صَبۡرٗا

Tungkol sa bakod na inayos ko at minasama mo sa akin ang pag-ayos niyon, iyon ay pag-aari ng dalawang munting batang lalaki sa lungsod na pinuntahan natin, na namatay na ang ama nilang dalawa. Sa ilalim ng bakod ay may kayamanang nakalibing para sa kanilang dalawa. Ang ama ng dalawang batang ito noon ay maayos. Kaya nagnais ang Panginoon mo, O Moises, na tumuntong silang dalawa sa gulang ng kasapatang isip, na lumaki silang dalawa, at magpalabas silang dalawa ng kayamanan nilang dalawang nakalibing sa ilalim niyon, yayamang kung sakaling bumagsak ang bakod sa sandaling iyon ay talagang malalantad ang kayamanan nilang dalawa at sasailalim sa pagkawala. Ang pakanang ito ay isang awa mula sa Panginoon mo sa kanilang dalawa. Ang anumang ginawa ko mula sa pagpupunyagi ko, iyon ang paliwanag sa hindi mo kinaya ang pagtitiis doon."

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• وجوب التأني والتثبت وعدم المبادرة إلى الحكم على الشيء.

Ang pagkatungkulin ng paghihinay-hinay, pagpapakatiyak, at hindi pagmamadali sa paghatol sa anuman.

• أن الأمور تجري أحكامها على ظاهرها، وتُعَلق بها الأحكام الدنيوية في الأموال والدماء وغيرها.

Na ang mga bagay ay umaalinsunod ang mga kahatulan sa mga ito ayon sa panlabas ng mga ito at isinasalalay sa mga ito ang mga kahatulang pangmundo kaugnay sa mga yaman, mga buhay, at iba pa.

• يُدْفَع الشر الكبير بارتكاب الشر الصغير، ويُرَاعَى أكبر المصلحتين بتفويت أدناهما.

Naitutulak ang kasamaang malaki sa pamamagitan ng paggawa ng kasamaang maliit at isinasaalang-alang ang higit na malaki sa dalawang kapakanan sa pamamagitan ng pagwawalang-bahala sa pinakamaliit sa dalawang ito.

• ينبغي للصاحب ألا يفارق صاحبه ويترك صحبته حتى يُعْتِبَه ويُعْذِر منه.

Nararapat para sa kasamahan na huwag makipaghiwalay sa kasamahan niya at tumigil sa pagsama rito upang mapalugod ito [matapos pagsabihan] at mapagpaumanhinan ito.

• استعمال الأدب مع الله تعالى في الألفاظ بنسبة الخير إليه وعدم نسبة الشر إليه .

Ang paggamit ng kaasalan kay Allāh – Napakataas Siya – sa mga pananalita sa pamamagitan ng pag-uugnay ng kabutihan sa Kanya at hindi pag-uugnay ng kasamaan sa Kanya.

• أن العبد الصالح يحفظه الله في نفسه وفي ذريته.

Na ang taong maayos ay iniingatan ni Allāh sa sarili niya at sa supling niya.