ترجمة معاني سورة المعارج - الترجمة الطاجيكية - خوجه ميروف خوجه مير - موسوعة القرآن الكريم

سورة المعارج - Сураи Маъориҷ (Осмонҳо)

آية: 1

سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

1.Пурсандае аз мушрикон барои худ ва қавмаш азобе пурсид, ки

آية: 2

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

2.бар кофирон рӯзи қиёмат фурӯд хоҳад омад, ки касе онро дафъ натавонад кард.

آية: 3

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

3. Аз ҷониби Аллоҳе, ки соҳиби мартабаҳои бузургу олист.

آية: 4

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

4. Дар рӯзе, ки миқдораш бо рӯзҳои дунё панҷоҳ ҳазор сол^[2996] аст, фариштагон ва рӯҳ (Ҷабраил алайҳиссалом) ба сӯиӮ боло раванд.

[2996] Панҷоҳҳазор сол барои кофирон аст, аммо барои мӯъминон ба миқдори як намоз аст. Тафсири Бағавӣ 8/ 221

آية: 5

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

5. Пас, сабр кун эй Паёмбар дар баробари озору азияти онҳо, сабре, ки дар он нолиш ва шикоят нест, ба ғайри Аллоҳ .^[2997]

[2997] Тафсири табарӣ 23/ 603

آية: 6

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

6.Албатта кофирон он рӯзи азобро дур ва воқеънопазир мебинанд.

آية: 7

وَنَرَىٰهُ قَرِيبٗا

7. ВаМо онро воқеъшаванда ва наздикаш мебинем.

آية: 8

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

8. Рӯзе, ки осмон чун миси гудохта гардад.

آية: 9

وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

9. Ва кӯҳҳо чун пашми рангине гарданд, ки бод онҳоро парешон кардааст.

آية: 10

وَلَا يَسۡـَٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

10. Ва ҳеҷ хешованде аз ҳоли хешованди худ напурсад.^[2998]

[2998] Зеро ҳама ба ҳоли худ машғул аст.

آية: 11

يُبَصَّرُونَهُمۡۚ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۭ بِبَنِيهِ

11. Якдигарромебинанд ва мешиносанд, наметавонад касе ба дигаре фоидае расонад. Аз азоби он рӯзкофир орзу мекунад, ки барои наҷоти худ фарзандони худро ба иваз диҳад

آية: 12

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِيهِ

12. ва низ зану бародарашро

آية: 13

وَفَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُـٔۡوِيهِ

13. ва низ хешонашро, ки ӯро ҷой додаанд.

آية: 14

وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

14. ва низ ҳамаи онҳоеро, ки дар рӯи заминанд аз одамон ва ғайрашон, сипасхудро аз азоби Аллоҳ наҷот диҳад.

آية: 15

كَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ

15.Ҳаргиз на, эй кофир! Ҳеҷ гуна иваз туро аз азоб наҷот намедиҳад. Ҳамоно дӯзах оташест шӯълазананда.^[2999]

[2999] Тафсири Табарӣ 23/ 607

آية: 16

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

16. Аз сахтии гармиаш пӯсти сар ва соири атрофи баданро меканад.

آية: 17

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ

17. Мехонад ба худ ин оташи сӯзон ҳар киро, ки дар дунё аз ҳақ рӯй гардонида, тарки итоъати Аллоҳ ва расулаш карда буд.

آية: 18

وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

18. Ва ҷамъ кард пулу молро , пас захира кард ва адо накард ҳаққи Аллоҳро дар молаш.^[3000]

[3000] Яъне закот ва хайрот надод. Тафсири Табарӣ 23/ 610

آية: 19

۞ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

19. Албатта, одамӣ ҳарису бесабр офарида шудааст.

آية: 20

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

20. Чун бадӣ ва вазниние ба ӯ расад, беқарорӣ кунад.

آية: 21

وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

21.Ва чун хубӣ ва осонӣ ба дасташ афтад, бахилӣ мекунад,

آية: 22

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

22. магар намозгузороне,

آية: 23

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

23. ки намозашонро дар ҳама ҳолат мехонанд ва ягон чизе онҳоро аз намоз машғул намесозад:

آية: 24

وَٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

24. Ва онон, ки дар амволашон ҳаққест муъайян (яъне, закот),

آية: 25

لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

25. барои пурсандаву (гадоён) ва он, ки аз қаноъатмандӣ намепурсад^[3001].

[3001] Тафсири Табарӣ 23/ 617

آية: 26

وَٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

26. Ва касоне, ки рӯзи қиёматро тасдиқ мекунанд, пас ба амалҳои солеҳ барои он рӯз тайёрӣ мебинанд.

آية: 27

وَٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

27. Ва касоне, ки аз азоби Парвардигорашон тарсонанд,

آية: 28

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

28. ки ҳароинааз азоби Парвардигорашон дар амон натавонанд буд.

آية: 29

وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

29. Ва касоне, ки шармгоҳи худро аз тамоми он чизҳое, ки ҳаром аст, нигаҳ медоранд,

آية: 30

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

30. магар барои ҳамсаронашон ё канизонашон, ки дар ин ҳол, албатта, маломате бар онҳо нест.

آية: 31

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

31. Пас касе, ки барои қазои шаҳвати худ аз ғайри ҳамсарону канизони худ талаб кунад, пас онҳо, аз ҳад гузаштагонанд.

آية: 32

وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

32. Ва касоне, ки амонатҳои Аллоҳ ва бандагон ва аҳдҳои ба Аллоҳ ва бандагонро риъоя мекунанд.

آية: 33

وَٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

33. Ва касоне, ки шаҳодати худро ба ҳақ бетағйир ва пӯшиш адо мекунанд.

آية: 34

وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

34. Ва касоне, ки намозҳояшонро дар вақташ мехонанд ва ягон воҷиберо аз он тарк намекунанд.

آية: 35

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

35. Инҳое , ки чунин сифатҳои бузургеро доранд, ҷой дода шудаанд дар биҳиштҳои гиромӣ мукарраму муъаззаз.

آية: 36

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

36.Пас, чист, ки кофирон ба сӯи ту эй Паёмбармешитобанд?

آية: 37

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

37. Даста – даста аз ҷониби чапу рости ту ҷамъ шудаанд, сухан мегӯянду тааҷҷуб мекунанд.

آية: 38

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

38. Оё ҳар яке аз он кофирон тамаъ мекунад, киАллоҳ таъоло ба биҳишти пурнеъмат дохилашмекунад?

آية: 39

كَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

39. Ҳаргиз на, ҳеҷ яке аз онҳо ба ҷаннат дохил намешавад. Албатта Мо офаридем онҳоро аз оби манӣ, ки худ медонанд, пас имон наоварданд. Пас чи гуна мушарраф мешаванд ба даромадани ҷаннат?^[3002]

[3002] Тафсири Табарӣ 23/ 621

آية: 40

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

40. Пас, савганд ба Парвардигори машриқи офтобу ситорагон ва мағрибҳояшон, ки Мо, ҳароина тавоноем,

آية: 41

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

41. ки ба ҷои онҳо мардуми беҳтар ва мутеътар ба Аллоҳро биёварем ва дар ин кор нотавон нестем ва ҳеҷ кас аз Мо пешдастӣ накунад ва Моро бознадорад, ҳар вақте ки хоҳем иъода кардани онҳоро.

آية: 42

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَيَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

42. Пас, бигузорашон (мушриконро), то ба беҳудагӣ машғул шаванду ва дар дунёяшон бозӣ кунанд, то ба рӯзи қиёмат бирасанд, ки ваъдаашон додаем ба азоб.

آية: 43

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

43. Рӯзе, ки шитобон аз қабрҳо бароянд, чунонки дар дунё назди бутонашон, ки ба ғайри Аллоҳ онҳоро ибодат мекарданд, мешитобанд.

آية: 44

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

44. Ваҳшат бар чашмонашон ғолиб шуда аз ҳавлу ҳарос ва ба хорӣ афтодаанд . Ин аст ҳамон рӯзе, ки онҳоро ваъда дода мешуд дар ҳаёти дунё, ки омадани қиёмат ҳақ ва рост аст ва онҳо истеҳзо мекарданду дӯруғ мебароварданд!