অৰ্থানুবাদ ছুৰা ছুৰা আবাছা - তামিল অনুবাদ- আব্দুল হামীদ বাকৱী - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

ஸூரா அபஸ

আয়াত: 1

عَبَسَ وَتَوَلّٰۤی ۟ۙ

1. (நம் நபி) கடுகடுத்தார்; புறக்கணித்தார். (எதற்காக?)

আয়াত: 2

اَنْ جَآءَهُ الْاَعْمٰى ۟ؕ

2. தன்னிடம் ஓர் பார்வையற்றவர் வந்ததற்காக.

আয়াত: 3

وَمَا یُدْرِیْكَ لَعَلَّهٗ یَزَّ ۟ۙ

3. (நபியே! உம்மிடம் வந்த) அவர் பரிசுத்தவானாக இருக்கலாம் என்பதை நீர் அறிவீரா?

আয়াত: 4

اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰى ۟ؕ

4. அல்லது அவர் நல்லுணர்வு பெறுவார். (உமது) நல்லுபதேசம் அவருக்குப் பயனளிக்கலாம் (என்பதை நீர் அறிவீரா? அவ்வாறிருக்க, அவரை நீர் ஏன் கடுகடுத்துப் புறக்கணித்தீர்?)

আয়াত: 5

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰى ۟ۙ

5. (நபியே! மார்க்கத்தை) எவன் அலட்சியம் செய்கிறானோ,

আয়াত: 6

فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰى ۟ؕ

6. அவனை வரவேற்பதில் நீர் அதிக சிரமத்தை எடுத்துக் கொள்கிறீர்.

আয়াত: 7

وَمَا عَلَیْكَ اَلَّا یَزَّكّٰى ۟ؕ

7. அவன் பரிசுத்தவானாக ஆகாவிட்டால் அதைப் பற்றி உம் மீது ஒரு குற்றமும் இல்லை(யே)!

আয়াত: 8

وَاَمَّا مَنْ جَآءَكَ یَسْعٰى ۟ۙ

8. எவர் (தானாகவே) உம்மிடம் ஓடி வருகிறாரோ,

আয়াত: 9

وَهُوَ یَخْشٰى ۟ۙ

9. அவர்தான் (அல்லாஹ்வுக்குப்) பயப்படுகிறவர்.

আয়াত: 10

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰى ۟ۚ

10. எனினும், நீர் அவரை அலட்சியம் செய்து விடுகிறீர்.

আয়াত: 11

كَلَّاۤ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۟ۚ

11. அவ்வாறு செய்யாதீர். (திரு குர்ஆனாகிய) இது ஒரு நல்லுபதேசம்தான்.

আয়াত: 12

فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ۘ

12. எவர் (நேரான வழியில் செல்ல) விரும்புகிறாரோ அவர் இதை(ச் செவியுற்று) ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்வார்.

আয়াত: 13

فِیْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ۟ۙ

13. இது (லவ்ஹுல் மஹ்ஃபூள் என்னும்) மிக்க கண்ணியமான புத்தகத்தில் (வரையப்பட்டுள்ளது);

আয়াত: 14

مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۟ۙ

14. உயர்வுமிக்க தூய்மையான இடத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ளது; (அது) மிகப் பரிசுத்தமானது.

আয়াত: 15

بِاَیْدِیْ سَفَرَةٍ ۟ۙ

15. எழுதுபவர்களின் கைகளினால் (வரையப்பட்டது).

আয়াত: 16

كِرَامٍ بَرَرَةٍ ۟ؕ

16. (அவர்கள்) மிக கண்ணியமானவர்கள், மிக நல்லவர்கள்.

আয়াত: 17

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَاۤ اَكْفَرَهٗ ۟ؕ

17. (பாவம் செய்யும்) மனிதனுக்குக் கேடுதான். அவன் எவ்வளவு நன்றிகெட்டவனாக இருக்கிறான்.

আয়াত: 18

مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ ۟ؕ

18. எதைக்கொண்டு (இறைவன்) அவனைப் படைத்திருக்கிறான் (என்பதை அவன் கவனித்தானா)?

আয়াত: 19

مِنْ نُّطْفَةٍ ؕ— خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗ ۟ۙ

19. ஒரு துளி இந்திரியத்தைக் கொண்டுதான் அவன் அவனைப் படைக்கிறான். (அவன் இருக்கின்ற இவ்வாறே, அவனை மனிதனாக அமைத்து) அவனுக்குச் சக்தியைக் கொடுத்தான்.

আয়াত: 20

ثُمَّ السَّبِیْلَ یَسَّرَهٗ ۟ۙ

20. பின்னர், அவன் செய்யக்கூடிய (நன்மை தீமைக்குரிய) வழியை அவனுக்கு எளிதாக்கி வைத்தான்.

আয়াত: 21

ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗ ۟ۙ

21. பின்னர், அவனை மரணிக்கச் செய்து சமாதியில் புகுத்துகிறான்.

আয়াত: 22

ثُمَّ اِذَا شَآءَ اَنْشَرَهٗ ۟ؕ

22. பின்னர் (அவன் விரும்பியபொழுது உயிர் கொடுத்து) அவனே அவனை உயிர்ப்பிப்பான்.

আয়াত: 23

كَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَاۤ اَمَرَهٗ ۟ؕ

23. எனினும், நிச்சயமாக மனிதன் இறைவனுடைய கட்டளையை நிறைவேற்றுவதில்லை.

আয়াত: 24

فَلْیَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖۤ ۟ۙ

24. மனிதன் தன் உணவை (அது எங்கிருந்து எவ்வாறு வருகிறது என்பதைச்) சிறிது கவனித்துப் பார்க்கவும்.

আয়াত: 25

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبًّا ۟ۙ

25. நிச்சயமாக நாமே ஏராளமான மழையை பொழியச் செய்தோம்,

আয়াত: 26

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا ۟ۙ

26. பின்னர், பூமியையும் பிளந்(து வெடிக்கச் செய்)தோம்.

আয়াত: 27

فَاَنْۢبَتْنَا فِیْهَا حَبًّا ۟ۙ

27. பின்னர், அதிலிருந்து வித்துக்களை முளைத்து வளரும்படி செய்கிறோம்.

আয়াত: 28

وَّعِنَبًا وَّقَضْبًا ۟ۙ

28. (இவ்வாறு) திராட்சைக் கனிகளையும் மற்ற காய்கறிகளையும்,

আয়াত: 29

وَّزَیْتُوْنًا وَّنَخْلًا ۟ۙ

29. ஜைத்தூனையும், பேரீச்சை மரத்தையும்,

আয়াত: 30

وَّحَدَآىِٕقَ غُلْبًا ۟ۙ

30. கிளைகள் அடர்ந்த தோப்புகளையும்,

আয়াত: 31

وَّفَاكِهَةً وَّاَبًّا ۟ۙ

31. கனிவர்க்கங்களையும், புற்பூண்டுகளையும்,

আয়াত: 32

مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

32. உங்களுக்கும் உங்கள் கால்நடைகளுக்கும், பயனளிக்குமாறு (முளைக்க வைக்கிறோம்).

আয়াত: 33

فَاِذَا جَآءَتِ الصَّآخَّةُ ۟ؗ

33. (உலக முடிவின்பொழுது செவிகளை) செவிடாக்கும்படியான (பயங்கரச்) சப்தம் ஏற்படுமாயின்,

আয়াত: 34

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیْهِ ۟ۙ

34. அந்நாளில் மனிதன் தன் சகோதரனை விட்டும் வெருண்டோடுவான்,

আয়াত: 35

وَاُمِّهٖ وَاَبِیْهِ ۟ۙ

35. தன் தாயை விட்டும், தன் தந்தையை விட்டும்,

আয়াত: 36

وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِیْهِ ۟ؕ

36. தன் மனைவியை விட்டும், தன் பிள்ளைகளை விட்டும் (ஓடுவான்).

আয়াত: 37

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَىِٕذٍ شَاْنٌ یُّغْنِیْهِ ۟ؕ

37. அந்நாளில், அவர்களில் ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும், மற்றவர்களைக் கவனிக்க முடியாதவாறு சொந்தக் கவலை ஏற்பட்டுவிடும்.

আয়াত: 38

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌ ۟ۙ

38. எனினும், அந்நாளில் சில முகங்கள் பிரகாசமுள்ளவையாகவும்,

আয়াত: 39

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۟ۚ

39. சந்தோஷத்தால் சிரித்தவையாகவும் இருக்கும்.

আয়াত: 40

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ۟ۙ

40. அந்நாளில் வேறு சில முகங்கள் மீது, புழுதி படிந்து கிடக்கும்.

আয়াত: 41

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ۟ؕ

41. கருமை இருள் அவற்றை மூடிக்கொள்ளும், (துக்கத்தால் அவர்களது முகங்கள் இருளடைந்து கிடக்கும்).

আয়াত: 42

اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ۟۠

42. இவர்கள்தான் (மறுமையை) நிராகரித்துப் பாவம் செய்பவர்கள்.