Traduction des sens Sourate AS-SÂFFÂT - Traduction en perse - Centre Rawwâd de traduction / Islamhouse - Encyclopédie du Noble Coran

سوره صافات

Verset: 1

وَالصّٰٓفّٰتِ صَفًّا ۟ۙ

سوگند به فرشتگان صف‌به‌صف [که برای عبادت پروردگار ایستاده‌اند]

Verset: 2

فَالزّٰجِرٰتِ زَجْرًا ۟ۙ

و سوگند به فرشتگانی که ابرها را می‌رانند

Verset: 3

فَالتّٰلِیٰتِ ذِكْرًا ۟ۙ

و سوگند به فرشتگانی که قرآن تلاوت می‌کنند

Verset: 4

اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ۟ؕ

[که] بی‌تردید، معبود شما یکتاست.

Verset: 5

رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ۟ؕ

[همان] پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست و پروردگار [خورشید در غروب‌گاه‌ها و] طلوع‌گاه‌ها.

Verset: 6

اِنَّا زَیَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْیَا بِزِیْنَةِ ١لْكَوَاكِبِ ۟ۙ

به راستی که ما آسمان دنیا را با زیورِ ستارگان آراستیم

Verset: 7

وَحِفْظًا مِّنْ كُلِّ شَیْطٰنٍ مَّارِدٍ ۟ۚ

و [آن را] از [دسترس] هر شیطان سرکشی حفظ کردیم.

Verset: 8

لَا یَسَّمَّعُوْنَ اِلَی الْمَلَاِ الْاَعْلٰی وَیُقْذَفُوْنَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ۟

[آن شیاطین، هرگز] نمی‌توانند [سخنان فرشتگان] عالم بالا را بشنوند و از هر سو [با شهاب‌های آتشین] تیرباران می‌شوند.

Verset: 9

دُحُوْرًا وَّلَهُمْ عَذَابٌ وَّاصِبٌ ۟ۙ

[از ورود آنان، به عالم فرشتگان جلوگیری می‌شود و همواره به] عقب رانده می‌شوند و عذابی جاودان [در پیش] دارند؛

Verset: 10

اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهٗ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ۟

مگر کسی [از شیاطین] که ناگهان چیزی [از گفتگوی فرشتگان را] برباید که [در این صورت،] شهابی درخشان او را دنبال می‌کند.

Verset: 11

فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمْ مَّنْ خَلَقْنَا ؕ— اِنَّا خَلَقْنٰهُمْ مِّنْ طِیْنٍ لَّازِبٍ ۟

پس از آنان [= کافران] بپرس که آیا آفرینش [پیکرهای] آنان سخت‌تر است یا آنچه که ما [از زمین و آسمان‌ها و جهان بیکران] آفریده‌ایم؛ [در حالی که] ما آنها از گِلى [بی‌ارزش و] چسبنده پدید آوردیم.

Verset: 12

بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُوْنَ ۪۟

تو [از انکار آنان] در شگفتی و آنها [نیز سخنانت را دربارۀ قیامت] مسخره می‌کنند.

Verset: 13

وَاِذَا ذُكِّرُوْا لَا یَذْكُرُوْنَ ۪۟

و چون پند داده ‌شوند، نمی‌پذیرند.

Verset: 14

وَاِذَا رَاَوْا اٰیَةً یَّسْتَسْخِرُوْنَ ۪۟

و چون نشانه‌ای [در مورد راستگویی پیامبر] می‌بینند، [آن را] به تمسخر می‌گیرند

Verset: 15

وَقَالُوْۤا اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ۚۖ

و می‌گویند: «این [قرآن، چیزی] نیست، مگر جادویی آشکار.

Verset: 16

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ

آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، برانگیخته خواهیم شد؟

Verset: 17

اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟ؕ

آیا پدران ما [نیز برانگیخته می‌شوند]؟»

Verset: 18

قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُوْنَ ۟ۚ

بگو: «آری؛ شما در حالی که خوار هستید [زنده می‌شوید]».

Verset: 19

فَاِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَّاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ یَنْظُرُوْنَ ۟

[وقوع قیامت،] تنها با یک بانگ [سهمناک] است و ناگهان [همه از قبرها بیرون می‌آیند و در انتظار دستور پروردگار، وحشت قیامت را] نظاره می‌کنند.

Verset: 20

وَقَالُوْا یٰوَیْلَنَا هٰذَا یَوْمُ الدِّیْنِ ۟

و می‌گویند: «وای بر ما! این [همان] روز جزاست».

Verset: 21

هٰذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تُكَذِّبُوْنَ ۟۠

[گفته می‌شود: «آری،] این همان روز داوری است که آن را انکار می‌کردید».

Verset: 22

اُحْشُرُوا الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوْا یَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

[به فرشتگان گفته می‌شود:] «گرد آورید کسانی را که [با شرک به خویش] ستم کرده‌اند با [همفکران و] همانندهایشان و آنچه عبادت می‌کردند

Verset: 23

مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ فَاهْدُوْهُمْ اِلٰی صِرَاطِ الْجَحِیْمِ ۟

به جاى الله؛ و آنان را به راه دوزخ هدایت کنید.

Verset: 24

وَقِفُوْهُمْ اِنَّهُمْ مَّسْـُٔوْلُوْنَ ۟ۙ

و آنان را نگه دارید که قطعاً [پیش از رفتن به دوزخ] بازخواست خواهند شد».

Verset: 25

مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُوْنَ ۟

[از دوزخیان می‌پرسند:] «چرا [مانند دنیا] از یكدیگر حمایت نمى‌كنید؟»

Verset: 26

بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُوْنَ ۟

بلکه امروز [همگی] تسلیم [امرِ پروردگار] هستند.

Verset: 27

وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

و پرسش‌کنان به یکدیگر رو می‌کنند

Verset: 28

قَالُوْۤا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَاْتُوْنَنَا عَنِ الْیَمِیْنِ ۟

[و به رهبران و بزرگان خود] می‌گویند: «شما [برای به کفر کشاندنِ ما، با ادعای دین راستین و] از موضع حق به سراغمان می‌آمدید».

Verset: 29

قَالُوْا بَلْ لَّمْ تَكُوْنُوْا مُؤْمِنِیْنَ ۟ۚ

[رهبرانشان] می‌گویند: «[ما مقصر نیستیم؛] بلکه شما خود ایمان نداشتید؛

Verset: 30

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَیْكُمْ مِّنْ سُلْطٰنٍ ۚ— بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طٰغِیْنَ ۟

و ما هیچ تسلطى بر شما نداشتیم؛ بلکه شما خود گروهى سرکش بودید.

Verset: 31

فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۤ ۖۗ— اِنَّا لَذَآىِٕقُوْنَ ۟

[اکنون] فرمان مجازاتِ پروردگارمان بر ما محقق شده و به راستی، ما [همگی عذاب دوزخ را] خواهیم چشید.

Verset: 32

فَاَغْوَیْنٰكُمْ اِنَّا كُنَّا غٰوِیْنَ ۟

شما را گمراه نمودیم [چرا که] در حقیقت، خود نیز گمراه بودیم».

Verset: 33

فَاِنَّهُمْ یَوْمَىِٕذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ ۟

یقیناً آن روز [همۀ آنان] در عذاب شریکند.

Verset: 34

اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِیْنَ ۟

بی‌تردید، ما با گناهکاران اینچنین [رفتار] می‌کنیم.

Verset: 35

اِنَّهُمْ كَانُوْۤا اِذَا قِیْلَ لَهُمْ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ یَسْتَكْبِرُوْنَ ۟ۙ

آنان بودند كه وقتی به آنان گفته مى‌شد: «معبودی [به‌حق] جز الله نیست» سرکشی [و تکبر] می‌کردند.

Verset: 36

وَیَقُوْلُوْنَ اَىِٕنَّا لَتَارِكُوْۤا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُوْنٍ ۟ؕ

و می‌گفتند: «آیا ما معبودانمان را به خاطر [سخن] شاعری دیوانه رها کنیم؟»

Verset: 37

بَلْ جَآءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟

[چنین نیست] بلکه او حق [= توحید] را آورده و پیامبران [پیشین] را تصدیق کرده است.

Verset: 38

اِنَّكُمْ لَذَآىِٕقُوا الْعَذَابِ الْاَلِیْمِ ۟ۚ

شما [کافران] قطعاً عذاب دردناک [دوزخ] را می‌چشید.

Verset: 39

وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟ۙ

و جز [در برابر] آنچه می‌کردید مجازات نمی‌شوید.

Verset: 40

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

[همه عذاب می‌بینند؛] مگر بندگان مخلص الله.

Verset: 41

اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

آنان [در پیشگاهِ پروردگار،] روزیِ مشخصی دارند:

Verset: 42

فَوَاكِهُ ۚ— وَهُمْ مُّكْرَمُوْنَ ۟ۙ

[انواع] میوه‌ها [را در اختیار خواهند داشت] و گرامی داشته می‌شوند.

Verset: 43

فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟ۙ

در باغ‌های پرنعمت [بهشت]؛

Verset: 44

عَلٰی سُرُرٍ مُّتَقٰبِلِیْنَ ۟

در حالی که مقابل یکدیگر بر تخت‌ها [تکیه زده‌اند]؛

Verset: 45

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ

جامی از شراب ناب [و زلال] پیرامونشان می‌گردانند؛

Verset: 46

بَیْضَآءَ لَذَّةٍ لِّلشّٰرِبِیْنَ ۟ۚ

[شرابی روشن و] سپید که برای نوشندگانش لذت‌بخش است؛

Verset: 47

لَا فِیْهَا غَوْلٌ وَّلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُوْنَ ۟

[شرابی كه خماری و] سردردى در نوشیدنش نیست و از آن مست نمی‌گردند.

Verset: 48

وَعِنْدَهُمْ قٰصِرٰتُ الطَّرْفِ عِیْنٌ ۟ۙ

و نزدشان زنانی زیباچشم است که تنها [به شوهران خود] نظر دارند [و تنها به آنها عشق می‌ورزند].

Verset: 49

كَاَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّكْنُوْنٌ ۟

[زنانی که] گویی پردۀ سفید داخلی تخم [پرندگان] هستند که [از دسترس همگان] پنهان مانده‌اند.

Verset: 50

فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

[بهشتیان دربارۀ رخدادهای دنیا صحبت می‌کنند و] برخی از آنان پرسش‌کنان رو به برخی دیگر می‌کنند.

Verset: 51

قَالَ قَآىِٕلٌ مِّنْهُمْ اِنِّیْ كَانَ لِیْ قَرِیْنٌ ۟ۙ

یکی از آنان می‌گوید: «من [در دنیا] همنشینی داشتم.

Verset: 52

یَّقُوْلُ ءَاِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِیْنَ ۟

[که پیوسته به من] می‌گفت: آیا تو واقعاً [به قیامت] باور داری؟

Verset: 53

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَدِیْنُوْنَ ۟

آیا هنگامی که مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا حقیقتاً [زنده می‌شویم و در قبال کارهایمان مورد محاسبه قرار می‌گیریم و] به ما کیفر می‌دهند؟!»

Verset: 54

قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُّطَّلِعُوْنَ ۟

[سپس به دوستان بهشتی‌اش] می‌گوید: «آیا [شما نیز همراه من] سر می‌کشید [تا بدانیم او کجاست]؟»

Verset: 55

فَاطَّلَعَ فَرَاٰهُ فِیْ سَوَآءِ الْجَحِیْمِ ۟

آنگاه خود سر می‌کشد و او را در میان دوزخ مى‌بیند.

Verset: 56

قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَّ لَتُرْدِیْنِ ۟ۙ

به وی می‌گوید: «به الله سوگند که نزدیک بود مرا [با وسوسه‌های کفرآمیزت] نابود سازی.

Verset: 57

وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّیْ لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِیْنَ ۟

اگر نعمتِ [هدایتِ] پروردگارم نبود، من نیز از حاضرشدگان [در دوزخ] بودم».

Verset: 58

اَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِیْنَ ۟ۙ

[آنگاه به بهشتیان می‌گوید:] «آیا ما مرگ دیگری نخواهیم داشت

Verset: 59

اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُوْلٰی وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟

جز مرگ نخستین، و عذاب نمی‌شویم؟

Verset: 60

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟

به راستی که این همان کامیابی بزرگ است».

Verset: 61

لِمِثْلِ هٰذَا فَلْیَعْمَلِ الْعٰمِلُوْنَ ۟

اهل عمل، باید براى چنین [پاداشی] بکوشند.

Verset: 62

اَذٰلِكَ خَیْرٌ نُّزُلًا اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّوْمِ ۟

آیا این [نعمت بهشت، کریمانه‌تر و] براى پذیرایى بهتر است یا درختِ زَقّوم [در دوزخ]؟

Verset: 63

اِنَّا جَعَلْنٰهَا فِتْنَةً لِّلظّٰلِمِیْنَ ۟

بی‌تردید، ما آن درخت را مایۀ آزمایش ستمکاران [مشرک] قرار داده‌ایم [چرا که می‌گویند: «هیچ درختی در آتش نمی‌روید»].

Verset: 64

اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِیْۤ اَصْلِ الْجَحِیْمِ ۟ۙ

در حقیقت، آن [مایۀ عذاب،] درختی است که از ژرفای دوزخ می‌روید.

Verset: 65

طَلْعُهَا كَاَنَّهٗ رُءُوْسُ الشَّیٰطِیْنِ ۟

میوه‌اش [چنان بدمنظر است که] گویى سرهاى شیاطین است.

Verset: 66

فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُوْنَ مِنْهَا فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ؕ

آنان [= دوزخیان] از [میوه‌های تلخ] آن مى‌خورند و شکم‌ها را از آنها انباشته مى‌كنند.

Verset: 67

ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۚ

آنگاه بر روی این [غذای ناپاک، به جای نوشیدنی] آمیزه‌ای از آب جوشان دارند.

Verset: 68

ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاۡاِلَی الْجَحِیْمِ ۟

سپس یقیناً باز‌گشتشان به دوزخ است.

Verset: 69

اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَآءَهُمْ ضَآلِّیْنَ ۟ۙ

آنان پدران خود را گمراه یافتند؛

Verset: 70

فَهُمْ عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ یُهْرَعُوْنَ ۟

و [همچنان] در پیِ آنان می‌شتافتند.

Verset: 71

وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

و قطعاً قبل از آنان نیز بیشتر پیشینیان گمراه شدند.

Verset: 72

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا فِیْهِمْ مُّنْذِرِیْنَ ۟

و بی‌تردید، ما هشدار‌دهندگان [بسیاری] میان آنان فرستادیم.

Verset: 73

فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟ۙ

پس بنگر که سرانجامِ هشداریافتگان چگونه بود.

Verset: 74

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟۠

[همه گرفتار عذاب شدند] مگر بندگان مخلص الله.

Verset: 75

وَلَقَدْ نَادٰىنَا نُوْحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیْبُوْنَ ۟ؗۖ

نوح به درگاه ما دعا کرد و [ما] چه نیکو اجابت‌کننده بودیم!

Verset: 76

وَنَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ؗۖ

و او و خانواده‌اش را [به همراه مؤمنان] از بلای بزرگ [طوفان] نجات دادیم

Verset: 77

وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهٗ هُمُ الْبٰقِیْنَ ۟ؗۖ

و [پس از طوفان، فقط پیروان مؤمن و] خانوادۀ او را [در زمین] باقی گذاشتیم

Verset: 78

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗۖ

و در میان آیندگان [نام نیک] برایش به جا نهادیم.

Verset: 79

سَلٰمٌ عَلٰی نُوْحٍ فِی الْعٰلَمِیْنَ ۟

سلام [و ستایش] جهانیان بر نوح باد.

Verset: 80

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

به راستی، ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Verset: 81

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

بی‌تردید، او از بندگان مؤمن ما بود.

Verset: 82

ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

آنگاه دیگران را [که در طوفان مانده بودند] غرق کردیم.

Verset: 83

وَاِنَّ مِنْ شِیْعَتِهٖ لَاِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ

و قطعاً ابراهیم از پیروان او [= نوح] بود.

Verset: 84

اِذْ جَآءَ رَبَّهٗ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟

[یاد کن از] هنگامی که وی با دلی پاک [و خالی از شرک] به [درگاه] پروردگارش آمد.

Verset: 85

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَاذَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۚ

آنگاه که به پدر و قومش گفت: «چه چیزی عبادت می‌کنید؟

Verset: 86

اَىِٕفْكًا اٰلِهَةً دُوْنَ اللّٰهِ تُرِیْدُوْنَ ۟ؕ

آیا به جای الله، این معبودان دروغین را می‌خواهید؟

Verset: 87

فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

گمانتان دربارۀ پروردگار جهانیان چیست؟»

Verset: 88

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُوْمِ ۟ۙ

سپس نگاهی به ستارگان افکند [و اندیشید].

Verset: 89

فَقَالَ اِنِّیْ سَقِیْمٌ ۟

و گفت: «من بیمارم [و در جشن شرکت نمی‌کنم]».

Verset: 90

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِیْنَ ۟

پس [مردم] او را ترک کردند و رفتند.

Verset: 91

فَرَاغَ اِلٰۤی اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۚ

آنگاه پنهانی نزد معبودهایشان رفت و [با تمسخر] گفت: «چیزی نمی‌خورید؟

Verset: 92

مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُوْنَ ۟

شما را چه شده است که سخن نمی‌گویید؟»

Verset: 93

فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِیْنِ ۟

سپس با دست راست خود ضربه‌ای [محکم] بر آنها وارد آورد [و جز بُت‌ بزرگ، همه را شکست].

Verset: 94

فَاَقْبَلُوْۤا اِلَیْهِ یَزِفُّوْنَ ۟

قومش شتابان به سوی او آمدند.

Verset: 95

قَالَ اَتَعْبُدُوْنَ مَا تَنْحِتُوْنَ ۟ۙ

[ابراهیم] گفت: «آیا چیزی را که خود می‌تراشید عبادت می‌کنید؟

Verset: 96

وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُوْنَ ۟

و حال آنکه الله، [هم] شما و [هم] آنچه را انجام می‌دهید آفریده است».

Verset: 97

قَالُوا ابْنُوْا لَهٗ بُنْیَانًا فَاَلْقُوْهُ فِی الْجَحِیْمِ ۟

[وقتی بُت‌پرستان از پاسخ درماندند،] گفتند: «بنایی [بلند] برایش بسازید و او را در آتش بیفکنید».

Verset: 98

فَاَرَادُوْا بِهٖ كَیْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَسْفَلِیْنَ ۟

براى [نابودى‌] او نیرنگی خواستند و[لى] ما آنان را پست و [مغلوب‌] ساختیم [و آتش بر ابراهیم سرد و بی‌اثر شد].

Verset: 99

وَقَالَ اِنِّیْ ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟

و گفت: «من به سوى [سرزمین دیگرى براى عبادتِ] پروردگارم می‌روم [و هجرت می‌کنم] و او مرا هدایت خواهد كرد.

Verset: 100

رَبِّ هَبْ لِیْ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

پروردگارا، [فرزندی] از شایستگان به من عطا کن».

Verset: 101

فَبَشَّرْنٰهُ بِغُلٰمٍ حَلِیْمٍ ۟

ما [دعایش را مستجاب کردیم و] او را به تولد پسری بردبار بشارت دادیم.

Verset: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یٰبُنَیَّ اِنِّیْۤ اَرٰی فِی الْمَنَامِ اَنِّیْۤ اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰی ؕ— قَالَ یٰۤاَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ؗ— سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰبِرِیْنَ ۟

و چون [اسماعیل] به [سن نوجوانى و] حد تلاش [و همكارى] با او [= ابراهیم] رسید، به وی گفت: پسرم، در خواب [به من وحی می‌شود و] مى‌بینم كه تو را ذبح مى‌كنم. نظرت در این باره چیست؟» [اسماعیل] گفت: «پدرجان، آنچه را به تو امر شده است انجام بده. ان شاء الله مرا [در برابر اجرای این فرمان،] شكیبا خواهی یافت».

Verset: 103

فَلَمَّاۤ اَسْلَمَا وَتَلَّهٗ لِلْجَبِیْنِ ۟ۚ

هنگامی که هر دو تسلیم [فرمان پروردگار] شدند و [ابراهیم] او را به پیشانی [بر خاک] نهاد.

Verset: 104

وَنَادَیْنٰهُ اَنْ یّٰۤاِبْرٰهِیْمُ ۟ۙ

به او ندا دادیم که: «ای ابراهیم،

Verset: 105

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْیَا ۚ— اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

یقیناً که خوابت را تحقق بخشیدی». ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Verset: 106

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُبِیْنُ ۟

بی‌تردید، این [خواب،] آزمایشی آشکار بود [و ابراهیم از آن سربلند بیرون آمد].

Verset: 107

وَفَدَیْنٰهُ بِذِبْحٍ عَظِیْمٍ ۟

و [جان] او را در ازای قربانی بزرگی بازخریدیم

Verset: 108

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗ

و در میان آیندگان، [نام نیک] برایش بر جای نهادیم.

Verset: 109

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِبْرٰهِیْمَ ۟

سلام بر ابراهیم.

Verset: 110

كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Verset: 111

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

بی‌تردید، او از بندگان مؤمن ما بود.

Verset: 112

وَبَشَّرْنٰهُ بِاِسْحٰقَ نَبِیًّا مِّنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

و او را به [تولد] اسحاق که پیامبری از شایستگان بود بشارت دادیم.

Verset: 113

وَبٰرَكْنَا عَلَیْهِ وَعَلٰۤی اِسْحٰقَ ؕ— وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَّظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖ مُبِیْنٌ ۟۠

[ما] به او و اسحاق برکت دادیم؛ و [برخى] از افرادِ دودمانشان نیكوكار بودند و [برخى دیگر] آشكارا نسبت به خویشتن ستمکار بودند.

Verset: 114

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟ۚ

و به راستی، بر موسی و هارون منت نهادیم

Verset: 115

وَنَجَّیْنٰهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ

و آن دو را همراه قومشان از اندوه بزرگ [= ستم فرعون و خطر غرق شدن در نیل] نجات دادیم

Verset: 116

وَنَصَرْنٰهُمْ فَكَانُوْا هُمُ الْغٰلِبِیْنَ ۟ۚ

و یاری‌شان کردیم تا پیروز شدند

Verset: 117

وَاٰتَیْنٰهُمَا الْكِتٰبَ الْمُسْتَبِیْنَ ۟ۚ

و به آن دو، کتاب روشنگر [= تورات] دادیم

Verset: 118

وَهَدَیْنٰهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیْمَ ۟ۚ

و آن دو را به راه راست هدایت کردیم

Verset: 119

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙۖ

و در میان آیندگان [نام نیک] برایشان بر جای نهادیم.

Verset: 120

سَلٰمٌ عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟

سلام بر موسی و هارون.

Verset: 121

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Verset: 122

اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

بی‌تردید، آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.

Verset: 123

وَاِنَّ اِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

و قطعاً الیاس [نیز] یکی از پیامبران [ما] بود.

Verset: 124

اِذْ قَالَ لِقَوْمِهٖۤ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟

[یاد کن از] هنگامی که او به قومش گفت: «آیا [از الله] پروا نمی‌کنید؟

Verset: 125

اَتَدْعُوْنَ بَعْلًا وَّتَذَرُوْنَ اَحْسَنَ الْخَالِقِیْنَ ۟ۙ

آیا [نماد یا همان بتِ] «بَعل» را [به عبادت] می‌خوانید و بهترین آفریننده را رها می‌کنید؟

Verset: 126

اللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَآىِٕكُمُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

الله [را ترک می‌کنید] که پروردگار شما و پروردگار پدرانتان است».

Verset: 127

فَكَذَّبُوْهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

اما او را دروغگو انگاشتند و مسلّماً [برای عذاب] احضار می‌شوند.

Verset: 128

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

مگر بندگان مخلص الله.

Verset: 129

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ

ما در میان آیندگان [نام نیک] برایش بر جای نهادیم.

Verset: 130

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِلْ یَاسِیْنَ ۟

سلام بر الیاس.

Verset: 131

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

به راستی، ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Verset: 132

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

بی‌تردید، او از بندگان مؤمن ما بود.

Verset: 133

وَاِنَّ لُوْطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

و قطعاً لوط [نیز] یکی از پیامبران [ما] بود.

Verset: 134

اِذْ نَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗۤ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

[یاد کن از] هنگامی که او و همۀ خانواده‌اش را نجات دادیم.

Verset: 135

اِلَّا عَجُوْزًا فِی الْغٰبِرِیْنَ ۟

مگر پیرزنی که از باقی‌ماندگان [در عذاب] بود.

Verset: 136

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

سپس دیگران را هلاک کردیم.

Verset: 137

وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّوْنَ عَلَیْهِمْ مُّصْبِحِیْنَ ۟ۙ

و شما [در سفر به سرزمین شام] صبحگاهان بر [ویرانه‌های شهرهای] آنان می‌گذرید.

Verset: 138

وَبِالَّیْلِ ؕ— اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ ۟۠

و نیز شامگاهان، آیا نمی‌اندیشید [و عبرت نمی‌گیرید]؟

Verset: 139

وَاِنَّ یُوْنُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

و قطعاً یونس [نیز] یکی از پیامبران [ما] بود.

Verset: 140

اِذْ اَبَقَ اِلَی الْفُلْكِ الْمَشْحُوْنِ ۟ۙ

[یاد کن از] هنگامی که [خشمگین از کفر قومش، بدون اجازۀ پروردگار] به کشتیِ انباشته [از مسافر و بار] گریخت.

Verset: 141

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِیْنَ ۟ۚ

[چون کشتی در حال غرق شدن بود، یونس با سرنشینان کشتی برای بیرون انداختنِ برخی افراد] قرعه انداخت و خود از باختگان شد [و او را به دریا انداختند].

Verset: 142

فَالْتَقَمَهُ الْحُوْتُ وَهُوَ مُلِیْمٌ ۟

سپس ماهی [بزرگی] او را بلعید؛ در حالى كه درخور سرزنش بود.

Verset: 143

فَلَوْلَاۤ اَنَّهٗ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِیْنَ ۟ۙ

اگر در زمرۀ تسبیح‌گویان [پروردگار] نبود،

Verset: 144

لَلَبِثَ فِیْ بَطْنِهٖۤ اِلٰی یَوْمِ یُبْعَثُوْنَ ۟ۚ

یقیناً تا روزی که [مردم] برانگیخته می‌شوند، در شکم آن [ماهی] باقی می‌ماند.

Verset: 145

فَنَبَذْنٰهُ بِالْعَرَآءِ وَهُوَ سَقِیْمٌ ۟ۚ

آنگاه او را در حالی که [ضعیف و] بیمار بود به سرزمینی خشک [و ‌بی‌گیاه] افکندیم

Verset: 146

وَاَنْۢبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّنْ یَّقْطِیْنٍ ۟ۚ

و بوتۀ کدو بر [سرِ] او رویاندیم [تا از سایه و میوه‌اش بهره گیرد]؛

Verset: 147

وَاَرْسَلْنٰهُ اِلٰی مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ یَزِیْدُوْنَ ۟ۚ

و [دوباره] او را به سوی صد هزار نفر یا بیشتر [به رسالت] فرستادیم.

Verset: 148

فَاٰمَنُوْا فَمَتَّعْنٰهُمْ اِلٰی حِیْنٍ ۟ؕ

آنان ایمان آوردند و ما نیز آنان را تا مدتی [از نعمت‌های زندگی] بهره‌مند ساختیم.

Verset: 149

فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُوْنَ ۟ۙ

از آنان [= مشرکان] بپرس آیا دخترها برای پروردگارِ تو و پسرها برای آنهاست؟

Verset: 150

اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓىِٕكَةَ اِنَاثًا وَّهُمْ شٰهِدُوْنَ ۟

آیا ما فرشتگان را دختر آفریدیم و آنان حضور داشتند؟

Verset: 151

اَلَاۤ اِنَّهُمْ مِّنْ اِفْكِهِمْ لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

آگاه باش! آنان از [روی تهمت و] دروغگویی‌ می‌گویند:

Verset: 152

وَلَدَ اللّٰهُ ۙ— وَاِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ ۟

«الله فرزند دارد» و یقیناً دروغ می‌گویند.

Verset: 153

اَصْطَفَی الْبَنَاتِ عَلَی الْبَنِیْنَ ۟ؕ

آیا [الله] دختران را بر پسران ترجیح داده است؟

Verset: 154

مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟

شما را چه شده است؟ چگونه حکم می‌کنید؟

Verset: 155

اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟ۚ

آیا [نمی‌اندیشید و] پند نمی‌گیرید؟

Verset: 156

اَمْ لَكُمْ سُلْطٰنٌ مُّبِیْنٌ ۟ۙ

آیا [بر ادعای باطل خویش] دلیل روشنی دارید؟

Verset: 157

فَاْتُوْا بِكِتٰبِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

اگر راستگویید، کتابتان را بیاورید.

Verset: 158

وَجَعَلُوْا بَیْنَهٗ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ؕ— وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

[مشرکان] بین او [= الله] و فرشتگان، خویشاوندى قائل شده‌اند؛ در حالى كه فرشتگان به یقین می‌دانند كه [مشرکان روز قیامت، براى حسابرسی] احضار می‌شوند.

Verset: 159

سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۙ

الله از آنچه [مشرکان] توصیف می‌کنند منزّه است.

Verset: 160

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

[مردم در توصیف پروردگار، سخن گزاف مى‌گویند؛] مگر بندگان مخلص الله.

Verset: 161

فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

شما [مشرکان] و آنچه عبادت می‌کنید

Verset: 162

مَاۤ اَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفٰتِنِیْنَ ۟ۙ

[هرگز] گمراهگر [کسی از دین حق] نیستید؛

Verset: 163

اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیْمِ ۟

مگر کسی که [به تقدیرِ الهی،] اهل دوزخ باشد.

Verset: 164

وَمَا مِنَّاۤ اِلَّا لَهٗ مَقَامٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

و [فرشتگان می‌گویند:] «هیچ‌یک از ما نیست، مگر آنکه مقام مشخصی [در پیشگاه الهی] دارد.

Verset: 165

وَّاِنَّا لَنَحْنُ الصَّآفُّوْنَ ۟ۚ

ماییم که [برای عبادت و نیایش به درگاه پروردگار] به صف ایستاده‌ایم

Verset: 166

وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُوْنَ ۟

و بی‌تردید، ماییم که تسبیح‌گوی [او] هستیم».

Verset: 167

وَاِنْ كَانُوْا لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

و [کافران، پیش از بعثت] همواره می‌گفتند:

Verset: 168

لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

«اگر کتابی از [کتاب‌های آسمانیِ] پیشینیان نزدمان بود،

Verset: 169

لَكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

یقیناً از بندگان مخلصِ الله می‌شدیم».

Verset: 170

فَكَفَرُوْا بِهٖ فَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ ۟

اما [هنگامی که پیامبر با قرآن به سویشان آمد، حقانیتِ] آن را انکار کردند؛ به زودی [نتیجۀ انکارشان را] خواهند دانست.

Verset: 171

وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

و قطعاً سخن ما دربارۀ بندگان فرستاده‌شده‌مان از پیش صادر شده است [که]:

Verset: 172

اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُوْرُوْنَ ۪۟

آنان قطعاً [از جانب ما] یاری‌شده‌اند.

Verset: 173

وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغٰلِبُوْنَ ۟

و بی‌تردید، لشکر ما پیروزند.

Verset: 174

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

پس [ای پیامبر،] تا مدتی از آنان [= مشرکان] روی بگردان.

Verset: 175

وَّاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

و آنان را [در هنگام نزول عذاب] بنگر؛ به زودی خود [نیز نتیجۀ کفرشان را] خواهند دید.

Verset: 176

اَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُوْنَ ۟

آیا عذاب ما را به شتاب خواستارند؟

Verset: 177

فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَآءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟

آنگاه كه [عذاب الهی] بر خانه‌هایشان فرود آید، چه بد است بامداد هشداریافتگان!

Verset: 178

وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

و تا مدتی از آنان روی بگردان،

Verset: 179

وَّاَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

و آنان را [در هنگام نزول عذاب] بنگر؛ به زودی خود [نیز نتیجۀ کفرشان را] خواهند دید.

Verset: 180

سُبْحٰنَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۚ

پروردگارت ـ پروردگار عزت و قدرت ـ از آنچه [مشرکان به دروغ] توصیف می‌کنند پاک و منزه است.

Verset: 181

وَسَلٰمٌ عَلَی الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚ

و سلام بر پیامبران

Verset: 182

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟۠

و سپاس [و ستایش] از آنِ الله ـ پروردگار جهانیان ـ است.