وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆ - زەکەریا * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی الإخلاص   ئایه‌تی:

الإخلاص

قُلْ هُوَ اللّٰهُ اَحَدٌ ۟ۚ
112-1 (اى نبي!) ته (دوى ته) ووایه: شان دا دى چی الله یو دى
تەفسیرە عەرەبیەکان:
اَللّٰهُ الصَّمَدُ ۟ۚ
112-2 هم دا الله بې نیاز (بې حاجته) دى
تەفسیرە عەرەبیەکان:
لَمْ یَلِدْ ۙ۬— وَلَمْ یُوْلَدْ ۟ۙ
112-3 نه يې (څوك) زېږولى دى او نه دى (له چا) زېږول شوى دى
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَلَمْ یَكُنْ لَّهٗ كُفُوًا اَحَدٌ ۟۠
112-4 او د ده هیڅوك سیال (او) برابر نشته
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی الإخلاص
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆ - زەکەریا - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی پەشتو، وەرگێڕان: ئەبو زەکەریا عبد السلام، پێداچوونەوە: موفتی عبد الولي خان، چاپی ساڵی 1423 ك.

داخستن