மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்கலம் - இத்தாலிய மொழிபெயர்ப்பு - ஒஸ்மான் ஷெரீப் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Al-Qalam

வசனம்: 1

نٓۚ وَٱلۡقَلَمِ وَمَا يَسۡطُرُونَ

Nū-ūn ﴿نٓ﴾ Per il calamo e ciò che scrivono (su di te, i miscredenti):

வசனம்: 2

مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ

Non sei, per Grazia di Allāh, un posseduto!

வசனம்: 3

وَإِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ

E in verità avrai una ricompensa eterna,

வசனம்: 4

وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ

e in verità hai un carattere nobile

வசனம்: 5

فَسَتُبۡصِرُ وَيُبۡصِرُونَ

, e vedrai, presto vedranno

வசனம்: 6

بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ

chi di voi è il posseduto.

வசனம்: 7

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ

In verità il tuo Dio sa bene chi ha perso il Suo sentiero e sa bene chi procede sulla Retta Via.

வசனம்: 8

فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

Non obbedire ai rinnegatori!

வசனம்: 9

وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ

Loro vorrebbero che tu li assecondassi, così che loro ti assecondino.

வசனம்: 10

وَلَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ

E non dare retta a ogni vile spergiuro,

வசனம்: 11

هَمَّازٖ مَّشَّآءِۭ بِنَمِيمٖ

diffamatore, divulgatore di calunnie,

வசனம்: 12

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

ostile al bene, trasgressore indegno

வசனம்: 13

عُتُلِّۭ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ

e spregevole e disprezzato tra la sua gente.

வசனம்: 14

أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَبَنِينَ

Se è un possessore di beni e figli,

வசனம்: 15

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

se gli vengono recitati i Nostri segni, dice: «Sono favole degli antichi!»

வசனம்: 16

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ

Noi lo marchieremo sul naso.

வசனம்: 17

إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ

In verità Noi li abbiamo messi alla prova, come abbiamo messo alla prova quelli che avevano un giardino, e che giurarono di fare il raccolto di buon mattino

வசனம்: 18

وَلَا يَسۡتَثۡنُونَ

per non dover tenere conto della parte dovuta ai poveri.

வசனம்: 19

فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَهُمۡ نَآئِمُونَ

E così una calamità del tuo Dio li avvolse mentre dormivano,

வசனம்: 20

فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ

e fu come se la terra fosse stata bruciata.

வசனம்: 21

فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ

E al mattino si chiamarono a vicenda:

வசனம்: 22

أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ

»Correte alle vostre piantagioni, se volete fare raccolto!»

வசனம்: 23

فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ

E partirono sussurrando a se stessi:

வசனம்: 24

أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ

»Che non entri oggi, tra noi, un povero!»

வசனம்: 25

وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ

E andarono, agguerriti, a impedirglielo.

வசனம்: 26

فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ

E quando videro il loro giardino, dissero: «In verità siamo in perdizione!

வசனம்: 27

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

Ma siamo stati puniti».

வசனம்: 28

قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ

Il più moderato di loro disse: «Non vi ho detto di glorificare?»

வசனம்: 29

قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

Dissero: “Lodato sia il Nostro Dio! In verità eravamo ingiusti!»

வசனம்: 30

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ

E si volsero l’uno all’altro, rimproverandosi, dissero:

வசனம்: 31

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ

”Guai a noi! In verità siamo stati prepotenti!

வசனம்: 32

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ

Ma forse il nostro Dio ci darà in cambio qualcosa di meglio! In verità ci rivolgiamo, supplicanti, al nostro Dio.»

வசனம்: 33

كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ

Quella fu la punizione e la punizione nell’Aldilà è più grande, se sapessero.

வசனம்: 34

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

In verità per i devoti ci sono Paradisi di delizie dal loro Dio.

வசனம்: 35

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ

Tratteremo forse i musulmani come i criminali?

வசனம்: 36

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

Che vi prende? Come giudicate?

வசனம்: 37

أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ

O avete forse un libro su cui studiare,

வசனம்: 38

إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ

in cui in verità siete certi di trovare proprio ciò che vi sta bene?

வசனம்: 39

أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ

O avete forse un patto con Noi, valido fino al Giorno del Giudizio, in base al quale, in verità, avrete ciò che volete?

வசனம்: 40

سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ

Chiedi chi di loro (quelli del giardino) ne è testimone.

வசனம்: 41

أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

O hanno forse degli idoli pari a Me? Che portino tali pari, se nesono capaci.

வசனம்: 42

يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ

Il giorno in cui la gamba si scoprirà^[97] e in cui saranno chiamati a prosternarsi, e non ci riusciranno,

[97]- Un giorno terribile, in cui si sta molto male.

வசனம்: 43

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ

avranno gli sguardi bassi, umiliati, sotto il peso della vergogna; eppure furono chiamati a prosternarsi quando erano ancora in vita!

வசனம்: 44

فَذَرۡنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

Lascia a Me chi nega questo Monito: Noi li rovineremo poco a poco, da dove non se lo aspettano.

வசனம்: 45

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

Io do loro una proroga: in verità dura è la Mia punizione!

வசனம்: 46

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

O forse chiedi loro una ricompensa mentre loro sono pieni di debiti?

வசனம்: 47

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

O conoscono forse l’Ignoto e lo stanno scrivendo?

வசனம்: 48

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَكۡظُومٞ

Sopporta l’ordine del tuo Dio e non essere come quello del Pesce^[98], quando gridò nella disperazione:

[98]- Giona. يونس

வசனம்: 49

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ مَذۡمُومٞ

se non l’avesse soccorso una grazia di Allāh, sarebbe stato rigettato sulla terra nuda, e rimproverato.

வசனம்: 50

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

Ma il Suo Dio lo elevò e lo rese uno dei giusti.

வசனம்: 51

وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ

E i miscredenti ti fanno quasi cadere con i loro sguardi, dopo aver ascoltato l’Avvertimento, e dicono: «In verità Lui è un posseduto!»

வசனம்: 52

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

E non è altro che un Monito ai Mondi.