மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 135 அத்தியாயம் ஸூரா அல்அஃராப் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு- அல்குர்ஆன் ஆய்வுகளுக்கான தப்ஸீர் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 135

فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ اِلٰۤی اَجَلٍ هُمْ بٰلِغُوْهُ اِذَا هُمْ یَنْكُثُوْنَ ۟

اما هنگامی که عذاب را تا مدتی مشخص؛ قبل از غرق و نابودکردن شان، از آنها برداشتیم، ناگهان ایمان و فرستادن بنی‌اسرائیل را که بر خود عهد بسته بودند شکستند، و بر کفرشان ادامه دادند، و از فرستادن بنی‌اسرائیل همراه موسی علیه السلام خودداری کردند.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الخير والشر والحسنات والسيئات كلها بقضاء الله وقدره، لا يخرج منها شيء عن ذلك.

تمام خیر و شر و نیکی‌ و بدی‌ به قضا و قَدَر الله است، و ذره‌ای از این موارد از قضا و قدر او تعالی خارج نیست.

• شأن الناس في وقت المحنة والمصائب اللجوء إلى الله بدافع نداء الإيمان الفطري.

حالت مردم هنگام محنت و مصائب، پناه‌آوردن به الله با محرک ندای ایمان فطری است.

• يحسن بالمؤمن تأمل آيات الله وسننه في الخلق، والتدبر في أسبابها ونتائجها.

مؤمن باید در آیات و سنت‌های الله در مخلوقات بیندیشد، و در اسباب و آثار آن تدبر کند.

• تتلاشى قوة الأفراد والدول أمام قوة الله العظمى، والإيمان بالله هو مصدر كل قوة.

نیروی افراد و حکومت‌ها در برابر نیروی عظیم الله متلاشی می‌شود، وایمان به الله، مصدر تمام نیروهاست.

• يكافئ الله تعالى عباده المؤمنين الصابرين بأن يمكِّنهم في الأرض بعد استضعافهم.

الله تعالی برای پاداش بندگان مؤمن خویش آنها را پس از اینکه ضعیف شمرده شدند در زمین قدرت می‌دهد.