மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அந்நபஃ - சிங்கள மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

සූරා අන් නබඋ

வசனம்: 1

عَمَّ یَتَسَآءَلُوْنَ ۟ۚ

(නබිවරය!) කුමක් පිළිබඳව ද ඔවුන් තමන් අතර විමසා සිටිනුයේ.

வசனம்: 2

عَنِ النَّبَاِ الْعَظِیْمِ ۟ۙ

මහඟු වූ ආරංචිය පිළිබඳව ය.

வசனம்: 3

الَّذِیْ هُمْ فِیْهِ مُخْتَلِفُوْنَ ۟ؕ

එය ඔවුන් භේද බින්න වී සිටි දෑ ය.

வசனம்: 4

كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟ۙ

නොඑසේ ය. ඔවුහු මතු දැන ගනු ඇත.

வசனம்: 5

ثُمَّ كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟

යළි නොඑසේ ය. ඔවුහු මතු දැන ගනු ඇත.

வசனம்: 6

اَلَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ مِهٰدًا ۟ۙ

අපි මහපොළොව තොටිල්ලක් ලෙස පත් නො කළෙමු ද?

வசனம்: 7

وَّالْجِبَالَ اَوْتَادًا ۟ۙ

තවද කඳු, කූඤ්ඤ ලෙස ද (පත් නො කළෙමු ද?)

வசனம்: 8

وَّخَلَقْنٰكُمْ اَزْوَاجًا ۟ۙ

තවද අපි නුඹලාව (ස්ත්‍රී පුරුෂ ලෙස) යුගල වශයෙන් මැව්වෙමු.

வசனம்: 9

وَّجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ۟ۙ

තවද අපි නුඹලාගේ නින්ද විවේකයක් බවට පත් කළෙමු.

வசனம்: 10

وَّجَعَلْنَا الَّیْلَ لِبَاسًا ۟ۙ

තවද අපි රාත්‍රිය ආවරණයක් බවට පත් කළෙමු.

வசனம்: 11

وَّجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ۟ۚ

තවද අපි දහවල ජීවනෝපාය (සලසා ගන්නක්) බවට පත් කළෙමු.

வசனம்: 12

وَبَنَیْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ۟ۙ

තවද අපි නුඹලාට ඉහළින් ශක්තිමත් (අහස්) හතක් ඉදි කළෙමු.

வசனம்: 13

وَّجَعَلْنَا سِرَاجًا وَّهَّاجًا ۟ۙ

තවද අපි දීප්තියෙන් දැල්වෙන පහනක් බවට (සූර්යයා) පත් කළෙමු.

வசனம்: 14

وَّاَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرٰتِ مَآءً ثَجَّاجًا ۟ۙ

තවද අපි මේඝ වලාවන්ගෙන් (වැසි) ජලය අධික ලෙස පහළ කළෙමු.

வசனம்: 15

لِّنُخْرِجَ بِهٖ حَبًّا وَّنَبَاتًا ۟ۙ

එමගින් ධාන්‍ය (වර්ග) හා වෘක්ෂලතා ද හට ගනු පිණිස.

வசனம்: 16

وَّجَنّٰتٍ اَلْفَافًا ۟ؕ

තුරු පතරින් ගහන (සරුසාර) උයන් ද (හට ගනු පිණිස.)

வசனம்: 17

اِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِیْقَاتًا ۟ۙ

නියත වශයෙන් ම තීරණාත්මක දිනයට (අදාළ) කාලය නියම වී ඇත.

வசனம்: 18

یَّوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّوْرِ فَتَاْتُوْنَ اَفْوَاجًا ۟ۙ

සූර් (හොරණෑව) පිඹිනු ලබන දිනයේ දී නුඹලා කණ්ඩායම් වශයෙන් පැමිණෙනු ඇත.

வசனம்: 19

وَّفُتِحَتِ السَّمَآءُ فَكَانَتْ اَبْوَابًا ۟ۙ

තවද අහස විවෘත කරනු ලැබ එය දොරටු බවට පත් වනු ඇත.

வசனம்: 20

وَّسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ۟ؕ

කඳු (තිබූ තැන්වලින්) විතැන් කරනු ලැබ එය මිරිඟුවක් වනු ඇත.

வசனம்: 21

اِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ۟ۙ

නියත වශයෙන් ම නිරය රැක බලා සිටින ස්ථානයක් විය.

வசனம்: 22

لِّلطَّاغِیْنَ مَاٰبًا ۟ۙ

(එය) සීමාව ඉක්මවා යන්නවුන් සඳහා නවාතැනක් වශයෙනි.

வசனம்: 23

لّٰبِثِیْنَ فِیْهَاۤ اَحْقَابًا ۟ۚ

එහි ඔවුහු යුග ගණනාවක්ම වෙසෙන්නන් වෙති.

வசனம்: 24

لَا یَذُوْقُوْنَ فِیْهَا بَرْدًا وَّلَا شَرَابًا ۟ۙ

ඔවුහු එහි සිසිල හෝ පානය හෝ රස නො විඳිති.

வசனம்: 25

اِلَّا حَمِیْمًا وَّغَسَّاقًا ۟ۙ

එහෙත් නටන උණු දිය සහ සැරව මිස.

வசனம்: 26

جَزَآءً وِّفَاقًا ۟ؕ

එය සුදුසු ප්‍රතිඵලයක් වශයෙනි.

வசனம்: 27

اِنَّهُمْ كَانُوْا لَا یَرْجُوْنَ حِسَابًا ۟ۙ

නියත වශයෙන් ම ඔවුහු විනිශ්චය අපේක්ෂා නො කරමින් සිටියෝ ය.

வசனம்: 28

وَّكَذَّبُوْا بِاٰیٰتِنَا كِذَّابًا ۟ؕ

තවද ඔවුහු අපගේ වදන් දැඩි ලෙස බොරු යැයි පවසමින් ප්‍රතික්ෂේප කළෝ ය.

வசனம்: 29

وَكُلَّ شَیْءٍ اَحْصَیْنٰهُ كِتٰبًا ۟ۙ

තවද අපි සෑම දෙයක් ම ලිඛිතව ලේඛණයෙහි සටහන් කර ඇත්තෙමු.

வசனம்: 30

فَذُوْقُوْا فَلَنْ نَّزِیْدَكُمْ اِلَّا عَذَابًا ۟۠

“එබැවින් නුඹලා රස විඳිනු. එවිට කිසිවිටෙක දඬුවම මිස අන් කිසිවක් අපි නුඹලාට වැඩි නො කරන්නෙමු.”

வசனம்: 31

اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ مَفَازًا ۟ۙ

නියත වශයෙන් ම බිය බැතිමතුන්ට ජයග්‍රහණය ඇත.

வசனம்: 32

حَدَآىِٕقَ وَاَعْنَابًا ۟ۙ

වතු හා මිදි ද (ඇත.)

வசனம்: 33

وَّكَوَاعِبَ اَتْرَابًا ۟ۙ

තවද පියයුරු නෙරා ගිය සම වයසේ කන්‍යාවන් ද (සිටිති).

வசனம்: 34

وَّكَاْسًا دِهَاقًا ۟ؕ

(පානවලින්) පිරුණු කුසලාන ද (ඇත.)

வசனம்: 35

لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا كِذّٰبًا ۟ۚۖ

නිෂ්ඵල කතා බහක් හෝ (ඔවුනොවුන් අතර) කිසිදු බොරු කිරීමක් හෝ එහි ඔවුහු ශ්‍රවණය නො කරති.

வசனம்: 36

جَزَآءً مِّنْ رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابًا ۟ۙ

(එය) නුඹගේ පරමාධිපතිගෙන් වූ නිර්ණය කරන ලද දායාදයක ප්‍රතිඵලයකි.

வசனம்: 37

رَّبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لَا یَمْلِكُوْنَ مِنْهُ خِطَابًا ۟ۚ

(එය) අහස්හි ද මහපොළොවෙහි ද ඒ දෙක අතර පවතින දෑහි ද පරමාධිපතියාණන් වන අපරිමිත දයාන්විතයාණන්ගෙනි. (ඔහු ඉදිරියේ) කතා කිරීමට ඔවුනට බලය නොමැත.

வசனம்: 38

یَوْمَ یَقُوْمُ الرُّوْحُ وَالْمَلٰٓىِٕكَةُ صَفًّا ۙۗؕ— لَّا یَتَكَلَّمُوْنَ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ۟

එදින රූහ් (ජිබ්රීල්) හා මලක් (දේවදූත)වරුන් පෙළ ගැසී නැගිට සිටිති. අපරිමිත දයාන්විතයා අනුමැතිය දුන් කෙනෙකු හා සත්‍ය දෑ කතා කරන්නෙකු මිස (අන් කිසිවෙක්) කතා නො කරයි.

வசனம்: 39

ذٰلِكَ الْیَوْمُ الْحَقُّ ۚ— فَمَنْ شَآءَ اتَّخَذَ اِلٰی رَبِّهٖ مَاٰبًا ۟

මෙය මය සත්‍යය වූ දින ය. එබැවින් යමෙක් අභිමත කරන්නේද ඔහු තම පරමාධිපති වෙත ආපසු යන මාර්ගය තෝරා ගනිත්වා!

வசனம்: 40

اِنَّاۤ اَنْذَرْنٰكُمْ عَذَابًا قَرِیْبًا ۖۚ۬— یَّوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدٰهُ وَیَقُوْلُ الْكٰفِرُ یٰلَیْتَنِیْ كُنْتُ تُرٰبًا ۟۠

නියත වශයෙන් ම සමීපයෙන් පවතින දඬුවම පිළිබඳව අපි නුඹලාට අවවාද කළෙමු. එදින මිනිසා තම දෙඅත් ඉදිරිපත් කළ දෑ දැක ගනී. තවද ප්‍රතික්ෂේප කරන්නා, “අහෝ මා පස් බවට පත් විය යුතු නො වෙමි දැ”යි පවසයි.