Mənaların tərcüməsi Surə Əbəsə - Fars dilinə tərcümə-

سوره عبس

Ayə: 1

عَبَسَ وَتَوَلّٰۤی ۟ۙ

[پیامبر] چهره در هم کشید و روی برگردانْد

Ayə: 2

اَنْ جَآءَهُ الْاَعْمٰى ۟ؕ

از اینکه آن نابینا [= عبدالله بن اُمّ مَکتوم] نزدش آمد.

Ayə: 3

وَمَا یُدْرِیْكَ لَعَلَّهٗ یَزَّ ۟ۙ

و [ای پیامبر،] تو چه می‌دانی؟ چه بسا او [از گناهانش] پاک ‌شود،

Ayə: 4

اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰى ۟ؕ

یا پند گیرد و این پند به سودش باشد.

Ayə: 5

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰى ۟ۙ

اما آن کس که [از ایمان] بی‌نیازی می‌ورزد

Ayə: 6

فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰى ۟ؕ

تو به او روی می‌آوری؛

Ayə: 7

وَمَا عَلَیْكَ اَلَّا یَزَّكّٰى ۟ؕ

در حالی که اگر او خود را [از کفر] پاک نسازد، ایرادی بر تو نیست؛

Ayə: 8

وَاَمَّا مَنْ جَآءَكَ یَسْعٰى ۟ۙ

اما کسی که شتابان به سراغ تو می‌آید

Ayə: 9

وَهُوَ یَخْشٰى ۟ۙ

و [از الله] می‌ترسد،

Ayə: 10

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰى ۟ۚ

تو از او غافل می‌شوی [و به دیگران می‌پردازی].

Ayə: 11

كَلَّاۤ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۟ۚ

هرگز چنین نیست؛ بی‌گمان، این [آیات برای] تذکر و یادآوری است.

Ayə: 12

فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ۘ

پس هر کس که بخواهد، [می‌تواند] از آن پند گیرد.

Ayə: 13

فِیْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ۟ۙ

در صحیفه‌های ارجمندی [ثبت] است.

Ayə: 14

مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۟ۙ

[در جایگاهی] بلندپایه و پاکیزه [از پلیدی]

Ayə: 15

بِاَیْدِیْ سَفَرَةٍ ۟ۙ

در دست سفیران [وحی] است

Ayə: 16

كِرَامٍ بَرَرَةٍ ۟ؕ

[که] بزرگوار و نیکوکارند.

Ayə: 17

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَاۤ اَكْفَرَهٗ ۟ؕ

مرگ بر انسان [کافر، که] چقدر ناسپاس است!

Ayə: 18

مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ ۟ؕ

[الله] او را از چه چیز آفریده است؟

Ayə: 19

مِنْ نُّطْفَةٍ ؕ— خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗ ۟ۙ

او را از نطفۀ [ناچیزی] آفرید، سپس او را موزون ساخت.

Ayə: 20

ثُمَّ السَّبِیْلَ یَسَّرَهٗ ۟ۙ

سپس راه را برایش آسان نمود.

Ayə: 21

ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗ ۟ۙ

آنگاه [پس از پایان عمر،] او را میرانْد و در قبر [پنهان] نمود.

Ayə: 22

ثُمَّ اِذَا شَآءَ اَنْشَرَهٗ ۟ؕ

سپس هر گاه بخواهد، او را [زنده می‌کند و] برمی‌انگیزد.

Ayə: 23

كَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَاۤ اَمَرَهٗ ۟ؕ

هرگز چنین نیست [که او می‌پندارد]. او هنوز آنچه را که [الله] فرمان داده به جای نیاورده است.

Ayə: 24

فَلْیَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖۤ ۟ۙ

انسان باید به غذای خویش [و آفرینشِ آن] بنگرد:

Ayə: 25

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبًّا ۟ۙ

ما آب فراوان [از آسمان] فروریختیم،

Ayə: 26

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا ۟ۙ

سپس زمین را از هم شکافتیم،

Ayə: 27

فَاَنْۢبَتْنَا فِیْهَا حَبًّا ۟ۙ

آنگاه دانه‌[های فراون] در آن رویاندیم،

Ayə: 28

وَّعِنَبًا وَّقَضْبًا ۟ۙ

و انگور و سبزی [خوراکی بسیار]،

Ayə: 29

وَّزَیْتُوْنًا وَّنَخْلًا ۟ۙ

و زیتون و نخل،

Ayə: 30

وَّحَدَآىِٕقَ غُلْبًا ۟ۙ

و باغ‌هایی [انبوه و] پردرخت،

Ayə: 31

وَّفَاكِهَةً وَّاَبًّا ۟ۙ

و [انواع] میوه و علوفه [پدید آوردیم].

Ayə: 32

مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

Ayə: 33

فَاِذَا جَآءَتِ الصَّآخَّةُ ۟ؗ

هنگامی ‌که [آن] صدای مهیب [قیامت] فرارسد،

Ayə: 34

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیْهِ ۟ۙ

روزی ‌که انسان از برادرش می‌گریزد

Ayə: 35

وَاُمِّهٖ وَاَبِیْهِ ۟ۙ

و از مادرش و از پدرش

Ayə: 36

وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِیْهِ ۟ؕ

و از زنش و پسرانش [نیز می‌گریزد]،

Ayə: 37

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَىِٕذٍ شَاْنٌ یُّغْنِیْهِ ۟ؕ

در آن روز، هر کس را کاری است که او را به خودش سرگرم می‌دارد [و از دیگری بازمی‌دارد].

Ayə: 38

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌ ۟ۙ

چهره‌هایی در آن روز، گشاده و روشن است.

Ayə: 39

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۟ۚ

[به خاطر نعمت و رحمتِ الله] خندان [و] شاد است.

Ayə: 40

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ۟ۙ

و چهره‌هایی در آن روز، غبارآلود است.

Ayə: 41

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ۟ؕ

[و] سیاهی [و تاریکی] آنها را پوشانده است.

Ayə: 42

اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ۟۠

اینان همان کافرانِ بدکردارند.