Mənaların tərcüməsi Ayə 145 Surə əl-Ənam -

Ayə: 145

قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٖ يَطۡعَمُهُۥٓ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيۡتَةً أَوۡ دَمٗا مَّسۡفُوحًا أَوۡ لَحۡمَ خِنزِيرٖ فَإِنَّهُۥ رِجۡسٌ أَوۡ فِسۡقًا أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

-Ey Resul- de ki: "Allah’ın bana vahyettikleri arasında kesilmeden ölmüş hayvanlardan, akan kandan veya haram bir pislik olan domuz etinden veya putlar için kesilen hayvanlar gibi, Allah’ın adı haricinde başkası adına kesilen hayvanlar dışında haram olan bir şey bulamıyorum.” Kim zaruretten ötürü bu haramlardan, lezzet almak için değil de açlığının şiddetinden ötürü ve zaruret sınırını aşmadan yerse bunu yapmasından ötürü ona bir günah yoktur. -Ey Resul!- Şüphesiz Rabbin, mecbur kalmış bir kimsenin onlardan yemiş olması durumunda ona karşı çok bağışlayıcı ve merhametlidir.

Bu səhifədə olan ayələrdən faydalar:

• في الآيات دليل على إثبات المناظرة في مسائل العلم، وإثبات القول بالنظر والقياس.

Ayetlerde, ilmi meselelerde münazara yapmaya, teori ve kıyas metoduyla söz söylemeye bir delil vardır.

• الوحي وما يستنبط منه هو الطريق لمعرفة الحلال والحرام.

Vahiy ve ondan çıkarılan hükümler, helalleri ve haramları bilmenin tek yoludur.

• إن من الظلم أن يُقْدِم أحد على الإفتاء في الدين ما لم يكن قد غلب على ظنه أنه يفتي بالصواب الذي يرضي الله.

Bir kimse vermekte olduğu fetvanın zannı galibine göre Allah'ı razı edecek bir fetva olduğunu görüp, bilmeden fetva verme görevine atılması zulümdür.

• من رحمة الله بعباده الإذن لهم في تناول المحرمات عند الاضطرار.

Zaruret halinde haram olan şeylerden yenmesine izin vermesi, Allah’ın kullarına olan rahmetindendir.