Übersetzung der Bedeutungen Surah / Kapitel Al-Fath - الترجمة البشتوية - رواد - Die Enzyklopädie von dem heiligen Quran

الفتح

Vers: 1

اِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِیْنًا ۟ۙ

بېشكه تاته مو برى دركړ، يو څرګند برى.

Vers: 2

لِّیَغْفِرَ لَكَ اللّٰهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْۢبِكَ وَمَا تَاَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهٗ عَلَیْكَ وَیَهْدِیَكَ صِرَاطًا مُّسْتَقِیْمًا ۟ۙ

څو الله ستا مخکېنۍ او وروستۍ ګناه (ټوله) درته وبخښي او خپل نعمت درباندې بشپړ كړي او سيده لار درته وښايي.

Vers: 3

وَّیَنْصُرَكَ اللّٰهُ نَصْرًا عَزِیْزًا ۟

او مرسته وکړي الله ستا سره مرسته د عزت والا.

Vers: 4

هُوَ الَّذِیْۤ اَنْزَلَ السَّكِیْنَةَ فِیْ قُلُوْبِ الْمُؤْمِنِیْنَ لِیَزْدَادُوْۤا اِیْمَانًا مَّعَ اِیْمَانِهِمْ ؕ— وَلِلّٰهِ جُنُوْدُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ عَلِیْمًا حَكِیْمًا ۟ۙ

خاص الله تعالی همغه ذات دى چې رالیږلې یې ده تسلي (یقین) په زړونو د مومنانو کې د دې لپاره چې زیات شي ایمان، سره د ایمان د دوی، او خاص الله تعالی لره دي لښکرې د آسمانونو او زمکې او الله تعالی دی ډېر پوه او حکمت والا.

Vers: 5

لِّیُدْخِلَ الْمُؤْمِنِیْنَ وَالْمُؤْمِنٰتِ جَنّٰتٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِیْنَ فِیْهَا وَیُكَفِّرَ عَنْهُمْ سَیِّاٰتِهِمْ ؕ— وَكَانَ ذٰلِكَ عِنْدَ اللّٰهِ فَوْزًا عَظِیْمًا ۟ۙ

د دې لپاره چې مومنان او مومنانې داسې جنتونو ته ننباسي چې ترې لاندې يې ويالې بهيږي، تلپاتې به وي په هغو كې او ګناهونه به ترې ورژوي او د الله پر وړاندې دغه يو ستر برى دى.

Vers: 6

وَّیُعَذِّبَ الْمُنٰفِقِیْنَ وَالْمُنٰفِقٰتِ وَالْمُشْرِكِیْنَ وَالْمُشْرِكٰتِ الظَّآنِّیْنَ بِاللّٰهِ ظَنَّ السَّوْءِ ؕ— عَلَیْهِمْ دَآىِٕرَةُ السَّوْءِ ۚ— وَغَضِبَ اللّٰهُ عَلَیْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَاَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ ؕ— وَسَآءَتْ مَصِیْرًا ۟

او تر څو منافقان او منافقانې او مشركان او مشركانې په عذاب كړي، هغوى چې په الله د بدۍ ګومان كوونكي دي، ناوړه پېر (دوران) دې پر هغوى وي، او الله پر هغوى غضب كړى، رټلي يې دي او جهنم يې ورته چمتو كړى او ډېر بد ځاى د ورتلو دى.

Vers: 7

وَلِلّٰهِ جُنُوْدُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ عَزِیْزًا حَكِیْمًا ۟

او الله لره د آسمانونو او ځمكې لښكرې دي او الله برلاسى حكمت والا دى.

Vers: 8

اِنَّاۤ اَرْسَلْنٰكَ شَاهِدًا وَّمُبَشِّرًا وَّنَذِیْرًا ۟ۙ

پرته له شکه ته مو د شاهد، زېرى وركوونكي او وېروونكي په توګه لېږلى يې.

Vers: 9

لِّتُؤْمِنُوْا بِاللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖ وَتُعَزِّرُوْهُ وَتُوَقِّرُوْهُ ؕ— وَتُسَبِّحُوْهُ بُكْرَةً وَّاَصِیْلًا ۟

تر څو تاسي (مسلمانان) په الله او رسول يې ايمان راوړئ، مرسته يې وكړئ او درناوى يې وكړئ او سهار او ماښام د هغه (الله) تسبيح وواياست.

Vers: 10

اِنَّ الَّذِیْنَ یُبَایِعُوْنَكَ اِنَّمَا یُبَایِعُوْنَ اللّٰهَ ؕ— یَدُ اللّٰهِ فَوْقَ اَیْدِیْهِمْ ۚ— فَمَنْ نَّكَثَ فَاِنَّمَا یَنْكُثُ عَلٰی نَفْسِهٖ ۚ— وَمَنْ اَوْفٰی بِمَا عٰهَدَ عَلَیْهُ اللّٰهَ فَسَیُؤْتِیْهِ اَجْرًا عَظِیْمًا ۟۠

كوم خلك چې تا سره بيعت كوي، پرته له شکه الله سره بيعت كوي، د هغوى لاسونو د پاسه د الله لاس دى، نو چا چې بې لوزي وكړه، هغه پر خپل ځان بې لوزي كوي او چا چې هغه لوز پوره كړ كوم چې الله سره يې كړى نو ژر به (ډېر) لوى اجر وركړي.

Vers: 11

سَیَقُوْلُ لَكَ الْمُخَلَّفُوْنَ مِنَ الْاَعْرَابِ شَغَلَتْنَاۤ اَمْوَالُنَا وَاَهْلُوْنَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا ۚ— یَقُوْلُوْنَ بِاَلْسِنَتِهِمْ مَّا لَیْسَ فِیْ قُلُوْبِهِمْ ؕ— قُلْ فَمَنْ یَّمْلِكُ لَكُمْ مِّنَ اللّٰهِ شَیْـًٔا اِنْ اَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا اَوْ اَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا ؕ— بَلْ كَانَ اللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ خَبِیْرًا ۟

له بانډه چيانو څخه چې كوم كسان (له لښكره) پاتې كړل شوي هغوى به تا ته وايي: موږ خپلو مالونو او خېلخانو بوخت كړلو نو (اوس) زموږ لپاره بخښنه وغواړه، هغوى په خپلو ژبو هغه څه وايي چې په زړونو كې يې نشته، ورته ووايه: نو څوک به ستاسي لپاره له الله څخه د څه اختيار ولري؟ كه چېرې هغه څه ضرر يا ګټه درته وغواړي؟ بلكې الله ستاسي په كړو وړو ښه خبر دى.

Vers: 12

بَلْ ظَنَنْتُمْ اَنْ لَّنْ یَّنْقَلِبَ الرَّسُوْلُ وَالْمُؤْمِنُوْنَ اِلٰۤی اَهْلِیْهِمْ اَبَدًا وَّزُیِّنَ ذٰلِكَ فِیْ قُلُوْبِكُمْ وَظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ ۖۚ— وَكُنْتُمْ قَوْمًا بُوْرًا ۟

بلكې تاسي خو انګېرلې وه چې دا رسول او مومنان به هيڅكله هم خپلو كورنيو ته را ونه ګرځي او همدا (خبره) مو په زړونو كې ښايسته شوې وه او ناوړه ګومانونه مو كول او تاسي تباه كېدونكى قوم ياست.

Vers: 13

وَمَنْ لَّمْ یُؤْمِنْ بِاللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖ فَاِنَّاۤ اَعْتَدْنَا لِلْكٰفِرِیْنَ سَعِیْرًا ۟

او چا چې پر الله او رسول يې ايمان نه وي راوړى، نو موږ (هم) كافرانو ته بل شوى اور چمتو كړى.

Vers: 14

وَلِلّٰهِ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— یَغْفِرُ لِمَنْ یَّشَآءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ غَفُوْرًا رَّحِیْمًا ۟

او الله لره د آسمانو او ځمكې پاچايي ده، چاته يې چې خوښه شي بخښي يې او چاته يې چې خوښه شي عذابوي يې او الله بخښونكى مهربان دى.

Vers: 15

سَیَقُوْلُ الْمُخَلَّفُوْنَ اِذَا انْطَلَقْتُمْ اِلٰی مَغَانِمَ لِتَاْخُذُوْهَا ذَرُوْنَا نَتَّبِعْكُمْ ۚ— یُرِیْدُوْنَ اَنْ یُّبَدِّلُوْا كَلٰمَ اللّٰهِ ؕ— قُلْ لَّنْ تَتَّبِعُوْنَا كَذٰلِكُمْ قَالَ اللّٰهُ مِنْ قَبْلُ ۚ— فَسَیَقُوْلُوْنَ بَلْ تَحْسُدُوْنَنَا ؕ— بَلْ كَانُوْا لَا یَفْقَهُوْنَ اِلَّا قَلِیْلًا ۟

كله چې تاسي غنیمت ټولولو ته روان شئ نو وروسته پاتې كړى شوي كسان به وايي چې موږ هم پرېږدئ چې درسره لاړ شو! هغوى غواړي چې د الله كلام بدل كړي، ورته ووايه: هيڅكله به راسره لاړ نه شئ، الله مخكې لا همداسې ويلي دي، بيا به هغوى وايي چې تاسي خو کينه راسره كوئ! په اصل كې هغوى نه پوهېدل (په اسلام) مګر لږ.

Vers: 16

قُلْ لِّلْمُخَلَّفِیْنَ مِنَ الْاَعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ اِلٰی قَوْمٍ اُولِیْ بَاْسٍ شَدِیْدٍ تُقَاتِلُوْنَهُمْ اَوْ یُسْلِمُوْنَ ۚ— فَاِنْ تُطِیْعُوْا یُؤْتِكُمُ اللّٰهُ اَجْرًا حَسَنًا ۚ— وَاِنْ تَتَوَلَّوْا كَمَا تَوَلَّیْتُمْ مِّنْ قَبْلُ یُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا اَلِیْمًا ۟

له بانډه چيانو وروسته پاتې كړى شوو ته ووايه: تاسي به ډېر زر يو سخت جنګيالي قوم خواته وبلل شئ جګړه به کوئ دوی سره تر دې چې اسلام راوړي، نو بيا مو كه خبره ومنله، الله به غوره اجر دركړي او كه بېرته وګرځېدئ لكه پخوا چې ګرځېدلي وئ نو دردوونکی عذاب به دركړي.

Vers: 17

لَیْسَ عَلَی الْاَعْمٰی حَرَجٌ وَّلَا عَلَی الْاَعْرَجِ حَرَجٌ وَّلَا عَلَی الْمَرِیْضِ حَرَجٌ ؕ— وَمَنْ یُّطِعِ اللّٰهَ وَرَسُوْلَهٗ یُدْخِلْهُ جَنّٰتٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ ۚ— وَمَنْ یَّتَوَلَّ یُعَذِّبْهُ عَذَابًا اَلِیْمًا ۟۠

په ړانده څه ګناه نشته او نه په ګوډ څه ګناه ده، نه په ناروغ څه ګناه ده او څوك چې د الله او د هغه د رسول خبره ومني، داسې جنتونو ته به يې ننباسي چې ترې لاندې ويالې بهيږي او كه څوك مخ اړوي، دردوونکی عذاب به وركړي.

Vers: 18

لَقَدْ رَضِیَ اللّٰهُ عَنِ الْمُؤْمِنِیْنَ اِذْ یُبَایِعُوْنَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِیْ قُلُوْبِهِمْ فَاَنْزَلَ السَّكِیْنَةَ عَلَیْهِمْ وَاَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِیْبًا ۟ۙ

الله له هغو مومنانو څخه خوشحاله شو كله چې هغوى له ونې لاندې له تا سره بيعت كاوه، د هغو د زړونو حال هغه ته معلوم دى لدې امله يې پر هغو ډاډينه نازله كړه او هغوی ته يې په انعام كې نږدې فتحه وركړه.

Vers: 19

وَّمَغَانِمَ كَثِیْرَةً یَّاْخُذُوْنَهَا ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ عَزِیْزًا حَكِیْمًا ۟

او (لا) ډېر غنیمتونه چې هغوى به يې ترلاسه كوي او الله خو دى برلاسى، حكمت والا.

Vers: 20

وَعَدَكُمُ اللّٰهُ مَغَانِمَ كَثِیْرَةً تَاْخُذُوْنَهَا فَعَجَّلَ لَكُمْ هٰذِهٖ وَكَفَّ اَیْدِیَ النَّاسِ عَنْكُمْ ۚ— وَلِتَكُوْنَ اٰیَةً لِّلْمُؤْمِنِیْنَ وَیَهْدِیَكُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِیْمًا ۟ۙ

الله د ډېرو غنیمتونو لوز دركړى چې تاسي به يې اخلئ نو دا (برى) يې زر دركړ او د خلكو لاسونه يې درنه ايسار كړل، د دې لپاره چې مومنانو ته يوه نښانه وي او تاسي ته سمه لار دروښايي.

Vers: 21

وَّاُخْرٰی لَمْ تَقْدِرُوْا عَلَیْهَا قَدْ اَحَاطَ اللّٰهُ بِهَا ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرًا ۟

او څه نور (برى او غنیمتونه) هم دي چې لا پرې ځواکمن نه ياست خو (د) الله (علم) پرې چاپېر دى او الله پر هر څه ځواکمن دى.

Vers: 22

وَلَوْ قَاتَلَكُمُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لَوَلَّوُا الْاَدْبَارَ ثُمَّ لَا یَجِدُوْنَ وَلِیًّا وَّلَا نَصِیْرًا ۟

او كه چېرى (په حديبيه كې) هغه کسان درسره جنګېدلي واى چې کفر يې کړی دی، هرومرو به يې شا در اړولې وای بيا به يې نه څوک ملګرى موندلى و او نه مرستندوى.

Vers: 23

سُنَّةَ اللّٰهِ الَّتِیْ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ ۖۚ— وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللّٰهِ تَبْدِیْلًا ۟

دا د الله كړنلاره ده چې له پخوا راروانه ده، او ته به دالله په كړنلاره كې هيڅ بدلون ونه مومې.

Vers: 24

وَهُوَ الَّذِیْ كَفَّ اَیْدِیَهُمْ عَنْكُمْ وَاَیْدِیَكُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَكَّةَ مِنْ بَعْدِ اَنْ اَظْفَرَكُمْ عَلَیْهِمْ ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِیْرًا ۟

او الله همغه دى چې د مكې منځ كې يې د هغوى لاسونه له تاسي ايسار كړل او ستاسي لاسونه يې له هغوى، وروسته له هغه چې تاسي يې پرې برلاسي كړئ او الله پر هغو كارونو چې تاسي يې كوئ ليدونكى دى.

Vers: 25

هُمُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَصَدُّوْكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْیَ مَعْكُوْفًا اَنْ یَّبْلُغَ مَحِلَّهٗ ؕ— وَلَوْلَا رِجَالٌ مُّؤْمِنُوْنَ وَنِسَآءٌ مُّؤْمِنٰتٌ لَّمْ تَعْلَمُوْهُمْ اَنْ تَطَـُٔوْهُمْ فَتُصِیْبَكُمْ مِّنْهُمْ مَّعَرَّةٌ بِغَیْرِ عِلْمٍ ۚ— لِیُدْخِلَ اللّٰهُ فِیْ رَحْمَتِهٖ مَنْ یَّشَآءُ ۚ— لَوْ تَزَیَّلُوْا لَعَذَّبْنَا الَّذِیْنَ كَفَرُوْا مِنْهُمْ عَذَابًا اَلِیْمًا ۟

دوى همغه کسان دي چې كفر يې کړی او تاسې يې هم له مسجد حرام نه ايسار كړي وئ او د قربانۍ لپاره ساتل شوي څاروي يې هم د حلالې ځاى ته رسېدو نه ايسار كړي وو، او كه (هلته) داسې مومنان سړي او مومنانې ښځې نه واى چې تاسي نه پېژندل (او هسې نه) چې پیمال كړي مو واى، بيا به تاسو ته هم په ناپوهۍ د هغوى له امله څه زيان رسيدلى و. (نو ځكه جنګ ونه شو) تر څو الله هغه څوک په خپل رحمت كې داخل كړي چې غواړي يې، (او) كه سره بېل شوي واى نو له هغوى نه چې څوك كافر شوي، په دردوونکې سزا به مو كړولي وو.

Vers: 26

اِذْ جَعَلَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا فِیْ قُلُوْبِهِمُ الْحَمِیَّةَ حَمِیَّةَ الْجَاهِلِیَّةِ فَاَنْزَلَ اللّٰهُ سَكِیْنَتَهٗ عَلٰی رَسُوْلِهٖ وَعَلَی الْمُؤْمِنِیْنَ وَاَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوٰی وَكَانُوْۤا اَحَقَّ بِهَا وَاَهْلَهَا ؕ— وَكَانَ اللّٰهُ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیْمًا ۟۠

هغه مهال چې كافرانو په خپلو زړونو كې ننګ واچولو، د جاهليت ننګ، خو بيا الله پر خپل رسول او مومنانو له خپل لوري ډاډ نازل كړ او د تقوى په خبره يې ټينګ كړل او دوى هم د هغې ډېر حقدار او وړ وو، او الله په هر څه ښه پوه دى.

Vers: 27

لَقَدْ صَدَقَ اللّٰهُ رَسُوْلَهُ الرُّءْیَا بِالْحَقِّ ۚ— لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ اٰمِنِیْنَ ۙ— مُحَلِّقِیْنَ رُءُوْسَكُمْ وَمُقَصِّرِیْنَ ۙ— لَا تَخَافُوْنَ ؕ— فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوْا فَجَعَلَ مِنْ دُوْنِ ذٰلِكَ فَتْحًا قَرِیْبًا ۟

يقيناً الله خپل رسول ته هغه خوب رښتينى په حقه ورښودلى و چې تاسي به ان شاء الله بې غمه مسجد حرام ته ننوزئ د خپلو سرو خريونكي او لنډوونكي به ياست، هيڅ به نه وېرېږئ، الله ته هغه څه معلوم و چې تاسي ته نه و معلوم نو له دې مخكې يې يوه نېږدې فتح دركړه.

Vers: 28

هُوَ الَّذِیْۤ اَرْسَلَ رَسُوْلَهٗ بِالْهُدٰی وَدِیْنِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهٗ عَلَی الدِّیْنِ كُلِّهٖ ؕ— وَكَفٰی بِاللّٰهِ شَهِیْدًا ۟ؕ

(الله) همغه ذات دى چې خپل رسول يې له لارښوونې او رېښتيني دين سره لېږلى تر څو یې پر ټولو دينونو برلاسى كړي او الله د شاهد په توګه بسنه کوي.

Vers: 29

مُحَمَّدٌ رَّسُوْلُ اللّٰهِ ؕ— وَالَّذِیْنَ مَعَهٗۤ اَشِدَّآءُ عَلَی الْكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَیْنَهُمْ تَرٰىهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا یَّبْتَغُوْنَ فَضْلًا مِّنَ اللّٰهِ وَرِضْوَانًا ؗ— سِیْمَاهُمْ فِیْ وُجُوْهِهِمْ مِّنْ اَثَرِ السُّجُوْدِ ؕ— ذٰلِكَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرٰىةِ ۛۖۚ— وَمَثَلُهُمْ فِی الْاِنْجِیْلِ ۛ۫ۚ— كَزَرْعٍ اَخْرَجَ شَطْاَهٗ فَاٰزَرَهٗ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوٰی عَلٰی سُوْقِهٖ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیْظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ ؕ— وَعَدَ اللّٰهُ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ مِنْهُمْ مَّغْفِرَةً وَّاَجْرًا عَظِیْمًا ۟۠

محمد د الله رسول دى. او هغه كسان چې ورسره دي پر كافرانو سخت (زړي) او خپلو منځو كې زړه سواندي دي. دوى به ركوع كوونكي، سجده كوونكي وينې، د الله فضل او رضا به لټوي د سجدو له امله يې په مخونو كې نښانې (ښكاره) دي. د هغوى دا مثال (صفت) په تورات كې دى او مثال يې په انجيل كې دى. لكه يو شینکی (کښت) چې خپل تیغ را وباسي بيا مضبوط شي او په خپل ډنډر نېغ ودرېږي چې كروندګر خوشالوي. (دا برى) د دې لپاره دی چې كافران پرې غوسه (او خپه) شي. الله له هغو كسانو سره چې ايمان يې راوړى او سم كارونه يې كړي د بخښنې او لوى اجر ژمنه كړې ده.