Fassarar Ma'anoni Sura Houd - Fassarar Albaniyanci - Cibiyar fassara ta Ruwwad - ana kan aikinsa a yanzu - Lambar shafi 230 - Kundin Alqurani Mai girma

Aya: 72

قَالَتۡ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ ءَأَلِدُ وَأَنَا۠ عَجُوزٞ وَهَٰذَا بَعۡلِي شَيۡخًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٌ عَجِيبٞ

Ajo tha: "Po si mund të lind unë e mjera duke qenë plakë, ndërkohë që edhe burri im është i moshuar?! Kjo vërtet është gjë e çuditshme!"

Aya: 73

قَالُوٓاْ أَتَعۡجَبِينَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِۖ رَحۡمَتُ ٱللَّهِ وَبَرَكَٰتُهُۥ عَلَيۡكُمۡ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِۚ إِنَّهُۥ حَمِيدٞ مَّجِيدٞ

Ata i thanë: "A po çuditesh me vendimin e Allahut?! Mëshira dhe bekimet e Allahut qofshin për ju, anëtarët e shtëpisë (së Ibrahimit). Ai (Allahu) është njëmend i Lavdëruar e i Lartmadhërishëm."

Aya: 74

فَلَمَّا ذَهَبَ عَنۡ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلرَّوۡعُ وَجَآءَتۡهُ ٱلۡبُشۡرَىٰ يُجَٰدِلُنَا فِي قَوۡمِ لُوطٍ

Pasi i kaloi frika Ibrahimit dhe i erdhi myzhdeja, nisi të bëjë fjalë me Ne^[1] për popullin e Lutit.

[1] Me të dërguarit Tanë - melekët.

Aya: 75

إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّٰهٞ مُّنِيبٞ

Ibrahimi ishte vërtet zemërbutë, i dhembshur e i përulur (ndaj Allahut).

Aya: 76

يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ أَعۡرِضۡ عَنۡ هَٰذَآۖ إِنَّهُۥ قَدۡ جَآءَ أَمۡرُ رَبِّكَۖ وَإِنَّهُمۡ ءَاتِيهِمۡ عَذَابٌ غَيۡرُ مَرۡدُودٖ

"O Ibrahim, hiq dorë nga kjo, sepse urdhri i Zotit tënd tashmë ka ardhur dhe ata do t'i godasë një dënim i pashmangshëm."

Aya: 77

وَلَمَّا جَآءَتۡ رُسُلُنَا لُوطٗا سِيٓءَ بِهِمۡ وَضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعٗا وَقَالَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَصِيبٞ

E, kur të dërguarit Tanë erdhën te Luti, ai u shqetësua për ta, iu ngushtua gjoksi dhe tha: "Kjo është një ditë e vështirë."

Aya: 78

وَجَآءَهُۥ قَوۡمُهُۥ يُهۡرَعُونَ إِلَيۡهِ وَمِن قَبۡلُ كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ هَٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطۡهَرُ لَكُمۡۖ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُخۡزُونِ فِي ضَيۡفِيٓۖ أَلَيۡسَ مِنكُمۡ رَجُلٞ رَّشِيدٞ

Populli i tij erdhën me vrap tek ai, ndërkohë që edhe më parë kishin bërë ligësi. Ai tha: "O populli im, ja bijat e mia^[1], ato janë më të pastra për ju (që të martoheni me to). Prandaj, kini frikë Allahun e mos më turpëroni lidhur me mysafirët e mi. A nuk ka ndër ju ndonjë njeri me mend?"

[1] Ose: bijat e popullit tim.

Aya: 79

قَالُواْ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنۡ حَقّٖ وَإِنَّكَ لَتَعۡلَمُ مَا نُرِيدُ

Ata i thanë: "Ti e di se ne nuk kemi nevojë për bijat e tua dhe ti e di se çfarë duam ne."

Aya: 80

قَالَ لَوۡ أَنَّ لِي بِكُمۡ قُوَّةً أَوۡ ءَاوِيٓ إِلَىٰ رُكۡنٖ شَدِيدٖ

Ai tha: "Ah, sikur të kisha fuqi kundër jush ose të kisha një mbështetje të fortë."

Aya: 81

قَالُواْ يَٰلُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوٓاْ إِلَيۡكَۖ فَأَسۡرِ بِأَهۡلِكَ بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنكُمۡ أَحَدٌ إِلَّا ٱمۡرَأَتَكَۖ إِنَّهُۥ مُصِيبُهَا مَآ أَصَابَهُمۡۚ إِنَّ مَوۡعِدَهُمُ ٱلصُّبۡحُۚ أَلَيۡسَ ٱلصُّبۡحُ بِقَرِيبٖ

Ata (melekët) i thanë: "O Lut! Ne jemi të dërguarit e Zotit tënd; ata s'do të mund të arrijnë te ti. Por, ti ik bashkë me familjen tënde në një pjesë të natës, mirëpo të mos shikojë mbrapa askush nga ju, përveç gruas sate, pasi atë do ta godasë ajo që do t'i godasë ata. Afati i (dënimit të) tyre është agimi. E, a nuk është agimi afër?!"