Alkʋrãɑn wɑgellã mɑɑnɑ wã lebgre - Alkʋrãan wagellã tafsɩɩrã sẽn kʋʋg koεεga, b sẽn lebg ne Asãmiya goamã.
177
:
3
اِنَّ الَّذِیْنَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْاِیْمَانِ لَنْ یَّضُرُّوا اللّٰهَ شَیْـًٔا ۚ— وَلَهُمْ عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۟
নিশ্চয় যিসকলে ঈমানৰ পৰিবৰ্তে কুফৰ ক্ৰয় কৰিছে, সিহঁতে আল্লাহৰ কোনো ক্ষতি কৰিব নোৱাৰে। বৰং সিহঁত নিজেই নিজৰ ক্ষতি সাধন কৰিছে। আৰু আখিৰাতত আছে সিহঁতৰ বাবে কষ্টদায়ক শাস্তি।
التفاسير:
Sẽn be Aayar-rãmbã yõod-rãmba seb-neg-kãngã pʋgẽ:
• ينبغي للمؤمن ألا يلتفت إلى تخويف الشيطان له بأعوانه وأنصاره من الكافرين، فإن الأمر كله لله تعالى.
মুমিনসকলে চয়তান আৰু তাৰ সহযোগী কাফিৰসকলৰ দ্বাৰা সৃষ্টি কৰা ভয়-ভীতিৰ প্ৰতি কাণসাৰ দিয়া উচিত নহয়। কিয়নো সকলো বিষয় আল্লাহৰ হাতত।
• لا ينبغي للعبد أن يغتر بإمهال الله له، بل عليه المبادرة إلى التوبة، ما دام في زمن المهلة قبل فواتها.
বান্দাসকলে আল্লাহে দিয়া অৱকাশৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা ঠিক নহয়। বৰং সময় থাকোতে সোনকালে তাওবা কৰা উচিত।
• البخيل الذي يمنع فضل الله عليه إنما يضر نفسه بحرمانها المتاجرة مع الله الكريم الوهاب، وتعريضها للعقوبة يوم القيامة.
যি কৃপণে আল্লাহে প্ৰদান কৰা ধন ব্যয় কৰাৰ পৰা বিৰত থাকে, প্ৰকৃততে সি মহান দাতা ও দয়ালু আল্লাহৰ লগত খৰিদাৰিৰ পৰা বঞ্চিত হৈ তথা নিজকে ক্বিয়ামতৰ দিনা শাস্তিৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰি নিজৰে ক্ষতি কৰি আছে।
