Alkʋrãɑn wɑgellã mɑɑnɑ wã lebgre - Alkʋrãanã tafsɩɩrã sẽn kʋʋg koεεga, b sẽn lebg ne Paštu goamã.
42
:
25
اِنْ كَادَ لَیُضِلُّنَا عَنْ اٰلِهَتِنَا لَوْلَاۤ اَنْ صَبَرْنَا عَلَیْهَا ؕ— وَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ حِیْنَ یَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ اَضَلُّ سَبِیْلًا ۟
نږدې و چې هغه د خپلو معبودانو له عبادته اړولي وو، که چېرې مو يې پر عبادت صبر نه وای کړی، هرومرو به يې په خپلو حجتونو او دلايلو ترې ګرځولي وو، ژر به پوه شي کله چې په خپلو قبرونو کې او د قيامت په ورځ سزا وويني چې آيا هغوی لار ورکه کړې وه او که هغه؟ او ډېر ژر به پوه شي چې څوک لار ورکي دي؟.
التفاسير:
|
Sẽn be Aayar-rãmbã yõod-rãmba seb-neg-kãngã pʋgẽ:
• الكفر بالله والتكذيب بآياته سبب إهلاك الأمم.
پر الله کفر او د هغه د آيتونو درواغ ګڼل د امتونو د تباهۍ لامل دی.
• غياب الإيمان بالبعث سبب عدم الاتعاظ.
پر بيا را ژوندي کېدو ايمان نه لرل د پند نه اخېستلو لامل دی.
• السخرية بأهل الحق شأن الكافرين.
د حق پر پلويانو ملنډې وهل د کافرانو عادت دی.
• خطر اتباع الهوى.
د نفساني غوښتنو د پيروۍ خطر.
