Alkʋrãɑn wɑgellã mɑɑnɑ wã lebgre - Alkʋrãanã tafsɩɩrã sẽn kʋʋg koεεga, b sẽn lebg ne Paštu goamã.
22
:
29
وَمَاۤ اَنْتُمْ بِمُعْجِزِیْنَ فِی الْاَرْضِ وَلَا فِی السَّمَآءِ ؗ— وَمَا لَكُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ مِنْ وَّلِیٍّ وَّلَا نَصِیْرٍ ۟۠
او تاسو مو له پالونکي نه شئ پاتې کېدلی او نه يې له سزا څخه په ځمکه او نه هم په آسمان کې تښتېدلای شئ، او له الله پرته نه تاسو لره کوم دوست شته چې چارې مو سمبال کړي، او نه له الله پرته تاسو لره کوم مرستندوی شته چې د هغه سزا درڅخه لېرې کړي.
التفاسير:
|
Sẽn be Aayar-rãmbã yõod-rãmba seb-neg-kãngã pʋgẽ:
• الأصنام لا تملك رزقًا، فلا تستحق العبادة.
بتان د روزۍ واک نه لري؛ نو د لمانځلو وړ نه دي.
• طلب الرزق إنما يكون من الله الذي يملك الرزق.
روزي غوښتل يوازې له الله څخه کيږي چې د روزۍ څښتن دی.
• بدء الخلق دليل على البعث.
د پيدايښت پيل پر بېرته را ژوندي کېدو دليل دی.
• دخول الجنة محرم على من مات على كفره.
جنت ته ننوتل پر هغه حرام دي چې پر کفر مړه شوي وي.
