Alkʋrãɑn wɑgellã mɑɑnɑ wã lebgre - Alkʋrãanã tafsɩɩrã sẽn kʋʋg koεεga, b sẽn lebg ne Paštu goamã.
5
:
98
وَمَاۤ اُمِرُوْۤا اِلَّا لِیَعْبُدُوا اللّٰهَ مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ ۙ۬— حُنَفَآءَ وَیُقِیْمُوا الصَّلٰوةَ وَیُؤْتُوا الزَّكٰوةَ وَذٰلِكَ دِیْنُ الْقَیِّمَةِ ۟ؕ
د يهودانو او نصاراوو جرم او عناد څرګنديږي چې هغوی ته په دغه قرآن کې يوازې د هغه څه امر شوی دی چې په خپلو کتابونو کې ورته شوی وو، چې يوازې الله ولمانځي، له شرک ډډه وکړي، لمونځ وکړي، زکات ورکړي، چې پر کوم څه امر ورته شوی وو همغه داسې نېغ دين دی چې هيڅ کوږوالی پکې نشته.
التفاسير:
|
Sẽn be Aayar-rãmbã yõod-rãmba seb-neg-kãngã pʋgẽ:
• فضل ليلة القدر على سائر ليالي العام.
د قدر د شپې غوراوی پر ټول کال باندې.
• الإخلاص في العبادة من شروط قَبولها.
په عبادت کې اخلاص د هغو د قبوليت شرط دی.
• اتفاق الشرائع في الأصول مَدعاة لقبول الرسالة.
په اصولو کې د ټولو دينونو اتفاق د رسالت د قبوليت لامل دی.
