Alkʋrãɑn wɑgellã mɑɑnɑ wã lebgre - Alkʋrãan wagellã tafsɩɩrã sẽn kʋʋg koεεga, b sẽn lebg ne Faarisiyã wã.
96
:
23
اِدْفَعْ بِالَّتِیْ هِیَ اَحْسَنُ السَّیِّئَةَ ؕ— نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَا یَصِفُوْنَ ۟
- ای رسول- هرکسی را که به تو بدی میکند با خصلتی که نیکوتر است دفع کن؛ یعنی از او درگذر، و در برابر آزارش شکیبایی کن، ما به شرک و تکذیبی که توصیف میکنند، و به آنچه که سزاوار تو نیست مانند سحر و جنون که تو را توصیف میکنند آگاهتریم.
التفاسير:
|
Sẽn be Aayar-rãmbã yõod-rãmba seb-neg-kãngã pʋgẽ:
• الاستدلال باستقرار نظام الكون على وحدانية الله.
استدلال به ثبات و آرامش نظام هستی بر یگانگی الله.
• إحاطة علم الله بكل شيء.
احاطۀ علم الله به همه چیز.
• معاملة المسيء بالإحسان أدب إسلامي رفيع له تأثيره البالغ في الخصم.
نیکی به بدکار، یک ادب والای اسلامی است که تاثیر بزرگی بر دشمن دارد.
• ضرورة الاستعاذة بالله من وساوس الشيطان وإغراءاته.
ضرورت پناهبردن به الله از وسوسهها و فریبهای شیطان.
