Alkʋrãɑn wɑgellã mɑɑnɑ wã lebgre - Alkʋrãan wagellã tafsɩɩrã sẽn kʋʋg koεεga, b sẽn lebg ne Sinhaali goamã.
27
:
20
وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّنْ لِّسَانِیْ ۟ۙ
"පැහැදිළි කතාවකින් කතා කරන්නට මා ශක්තිමත් කරනු මැනව!"
التفاسير:
Sẽn be Aayar-rãmbã yõod-rãmba seb-neg-kãngã pʋgẽ:
• وجوب حسن الاستماع في الأمور المهمة، وأهمها الوحي المنزل من عند الله.
•වැදගත් කටයුතුවලදී සාවධානයෙන් සවන්දීමේ අනිවාර්යභාවය. ඒ අතරින් අල්ලාහ් වෙතින් පහළ කරනු ලැබූ දේව පණිවිඩ වැදගත්කමක් ගනී.
• اشتمل أول الوحي إلى موسى على أصلين في العقيدة وهما: الإقرار بتوحيد الله، والإيمان بالساعة (القيامة)، وعلى أهم فريضة بعد الإيمان وهي الصلاة.
•මූසා (අලයිහිස් සලාම්) තුමා වෙත එවන ලද දේව පණිවිඩය ආරම්භයේ ප්රතිපත්තියේ මූලිකාංග දෙකක් අන්තර්ගත වී ඇත. එනම්, අල්ලාහ්ගේ ඒකීයත්වය පිළිගැනීම හා අවසන් හෝරාව ගැන විශ්වාසයයි. එම විශ්වාසයෙන් පසු අනිවාර්යය වන වැදගත්ම කරුණ වනුයේ සලාතයයි.
• التعاون بين الدعاة ضروري لإنجاح المقصود؛ فقد جعل الله لموسى أخاه هارون نبيَّا ليعاونه في أداء الرسالة.
•අරමුණ සාර්ථක කර ගැනීම සඳහා ප්රචාරකයින් අතර අන්යෝන්ය සහය අත්යවශ්ය වන්නේය. දේව මෙහෙවර ඉටු කිරීමේ දී මූසාට සහය දෙනු පිණිස ඔහුගේ සහෝදර හාරූන්ව නබිවරයකු ලෙස අල්ලාහ් පත් කර තිබුණි.
• أهمية امتلاك الداعية لمهارة الإفهام للمدعوِّين.
•ඇරයුම් කරනු ලබන්නන්හට පහදා දීමේ කුසලතාවන් ප්රචාරකයෙකු සතුව තිබීමේ වැදගත්කම.
