Alkʋrãɑn wɑgellã mɑɑnɑ wã lebgre - Alkʋrãanã tafsɩɩrã sẽn kʋʋg koεεga, b sẽn lebg ne Wiguur goamã.
8
:
2
وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَبِٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَمَا هُم بِمُؤۡمِنِينَ
ئىنسانلاردىن بىر گورۇھ كىشىلەر ئۆزلىرىنىڭ جانلىرى ۋە ماللىرىدىن ئەنسىرەپ تىللىرى بىلەن ئىمان كەلىمىسىنى دەيدۇ، ھالبۇكى ئۇلار ئۆزلىرىنى مۆئمىن دەپ ئويلايدۇ، ئەمما ماھىيەتتە كاپىردۇر
التفاسير:
|
Sẽn be Aayar-rãmbã yõod-rãmba seb-neg-kãngã pʋgẽ:
• أن من طبع الله على قلوبهم بسبب عنادهم وتكذيبهم لا تنفع معهم الآيات وإن عظمت.
كۇپۇرلۇق ۋە گەردەنكەشلىك سەۋەبىدىن ئاللاھ دىللىرىغا پېچەت ئۇرىۋەتكەن كىشىلەرگە ئاللاھنىڭ ئايەتلىرى ھەرقانچە كاتتا بولسىمۇ مەنپەئەت بەرمەيدۇ
• أن إمهال الله تعالى للظالمين المكذبين لم يكن عن غفلة أو عجز عنهم، بل ليزدادوا إثمًا، فتكون عقوبتهم أعظم.
ئاللاھ تائالانىڭ زالىملار ۋە ھەقنى ئىنكار قىلغۇچىلارغا مۆھلەت بېرىشى بىپەرۋالىق ۋە ئامالسىزلىقتىن ئەمەس، بەلكى ئۇلارنىڭ گۇناھىنى زىيادە قىلىپ، جازاسىنى ئېغىرلاشتۇرۇش ئۈچۈندۇر
