ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߡߏ߬ߛߏ ߟߎ߬ - ߖߐߙߑߖ߭ߌߦߊߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߊ߬ ߓߊ߯ߙߊ ߦߋ߫ ߛߋ߲߬ߠߊ߫ - ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ 87 - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 52

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُۖ وَمَن يَلۡعَنِ ٱللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ نَصِيرًا

ეგენი არიან ისინი, ვინც ალლაჰმა დაწყევლა და ალლაჰმა ვინც დაწყევლოს, მისთვის ვერავინ ჰპოვო დამხმარედ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 53

أَمۡ لَهُمۡ نَصِيبٞ مِّنَ ٱلۡمُلۡكِ فَإِذٗا لَّا يُؤۡتُونَ ٱلنَّاسَ نَقِيرًا

ან იქნებ წილი ეკუთვნით ხელმწიფებაში? – ასე რომ ყოფილიყო, ხალხისთვის ნაყირსაც^[1] კი არ გაიმეტებდნენ.

[1] ორიგინალი – „ალ-ნაყიირ“ (النقير): ფინიკის კურკაზე არსებული პატარა წერტილი, საიდანაც კვირტი იწყებს გაღვივებას და შემდეგ ყლორტი აღმოცენდება. 49-ე აიათის მსგავსად, აქაც ზომით, წონითა და ღირებულებით ძალიან პატარა და უმნიშვნელო რამეზეა საუბარი, ოღონდ ნაყირი ფეთილთან შედარებით კიდევ უფრო პატარა ნაწილია ფინიკის კურკისა. ანუ მთელი სამყაროს ხელმწიფება რომ იყოს ურწმუნოთა ხელში, იქიდან მორწმუნეთათვის ასეთ პატარა და უმნიშვნელო ნაწილსაც კი არ გაიმეტებენ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 54

أَمۡ يَحۡسُدُونَ ٱلنَّاسَ عَلَىٰ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۖ فَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ ءَالَ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَءَاتَيۡنَٰهُم مُّلۡكًا عَظِيمٗا

ან იქნებ შურთ ხალხისა, იმის გამო, რაც ალლაჰმა თავისი წყალობიდან მიჰმადლა? ჭეშმარიტად, იბრაჰიმის მოდგმას ჩვენ წიგნი და სიბრძნე მივეცით და უზარმაზარი ხელმწიფებაც ვუბოძეთ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 55

فَمِنۡهُم مَّنۡ ءَامَنَ بِهِۦ وَمِنۡهُم مَّن صَدَّ عَنۡهُۚ وَكَفَىٰ بِجَهَنَّمَ سَعِيرًا

მათგან არიან, ვინც ირწმუნეს იგი და მათგან არიან ისინი, ვინც ზურგი შეაქციეს. ჯოჯოხეთი საკმარისია მათთვის (ურწმუნოებისთვის) აგიზგიზებული ცეცხლით.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 56

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا سَوۡفَ نُصۡلِيهِمۡ نَارٗا كُلَّمَا نَضِجَتۡ جُلُودُهُم بَدَّلۡنَٰهُمۡ جُلُودًا غَيۡرَهَا لِيَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَزِيزًا حَكِيمٗا

ჭეშმარიტად, ვინც არ ირწმუნეს ჩვენი აიათები/სასწაულები, – ბოლოს მათ ცეცხლში შევიყვანთ; ყოველ ჯერზე, როგორც კი კანი დაეწვებათ, ახალი კანით ჩავუნაცვლებთ, რათა კარგად იგემონ მათი სასჯელი. ჭეშმარიტად, ალლაჰი ბრძენია, ძლევამოსილი.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 57

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ سَنُدۡخِلُهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ لَّهُمۡ فِيهَآ أَزۡوَٰجٞ مُّطَهَّرَةٞۖ وَنُدۡخِلُهُمۡ ظِلّٗا ظَلِيلًا

ხოლო რომელთაც ირწმუნეს და ჰქმნეს კეთილი, მათ შევიყვანთ სამოთხეებში, რომლთა ქვეშაც – დიან მდინარენი. იქ იქნებიან მარადჟამს. იქ არიან მათთვის უმწიკვლო მეუღლეები და ჩრდილში შევიყვანთ – მარადიულ საჩრდილობელში.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 58

۞ إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تُؤَدُّواْ ٱلۡأَمَٰنَٰتِ إِلَىٰٓ أَهۡلِهَا وَإِذَا حَكَمۡتُم بَيۡنَ ٱلنَّاسِ أَن تَحۡكُمُواْ بِٱلۡعَدۡلِۚ إِنَّ ٱللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِۦٓۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ سَمِيعَۢا بَصِيرٗا

ჭეშმარიტად, ალლაჰი გიბრძანებთ, რომ ამანათი პატრონს დაუბრუნოთ და როცა ადამიანებს შორის მსაჯულობთ, სამართლიანად იმსაჯულეთ. მართლაც, რა მშვენიერია ის, რითაც ალლაჰი შეგაგონებთ. ჭეშმარიტად, ალლაჰი ყოვლის მსმენი და მხედველია^[1] .

[1] ქააბას წმინდა სამლოცველოს მოვლა-პატრონობა და ჰაჯების გამასპინძლება წარმართი არაბებისთვისაც წმინდა და საპატიო საქმედ ითვლებოდა. ამიტომ აღნიშნულთან დაკავშირებული მოვალეობები ყურეიშელთა გვარებს შორის იყო გადანაწილებული, რომელიც თაობიდან თაობას გადაეცემოდა. ქააბას აღების პერიოდში (სიდანე) ქააბას მზრუნველობა და მისი გასაღები ოსმან ბინ ტალჰას ხელში იყო. როდესაც შუამავალი ﷺ მექქაში შევიდა, ოსმანმა ქააბას კარები ჩაკეტა და შუამავლის ﷺ შიგნით შეშვებას არ აპირებდა. შუამავალმა ﷺ ქააბას გასაღები რომ ითხოვა, ოსმანმა ასე თქვა: რომ მცოდნოდა, რომ ის მართლაც ალლაჰის შუამავალია, მაშინ ქააბას შიგნით შესვლაზე ხელს არ შევუშლიდი. ამ დროს ‘ალი ბინ აბუტალიბი მასთან მივიდა, გასაღები ხელიდან ძალად გამოგლიჯა, ქააბას კარები გახსნა და შუამავალი ﷺ შიგნით შეუშვა. შუამავალმა ﷺ ქააბას შიგნით ორი მუხლი ნამაზი შეასრულა და ისევ გამოვიდა, გარეთ გამოსულ შუამავალს თავისმა ბიძამ აბბასმა სთხოვა, რომ ქააბას გასაღები მისთვის გადაეცა. ის ამ დროს (სიყაე) ჰაჯების დაწყურებით იყო პასუხისმგებელი და უნდოდა ქააბას მოვლა-პატრონობის საქმეც მას ეკისრა. ამ დროს ალლაჰმა ეს აიათი ჩამოავლინა, რაზეც ალლაჰის შუამავალმა ﷺ ოსმანისთვის გასაღების დაბრუნებისა და ბოდიშის მოხდის ბრძანება გასცა. ‘ალი ბინ აბუ ტალიბი ასეც მოიქცა, ოსმანმა კი მას ასე უთხრა: ჯერ უხეშად მომექეცი, დამამცირე და ახლა მოხვედი და ბოდიშს მიხდი? ‘ალი ბინ აბუ ტალიბმა უთხრა, რომ ალლაჰმა შენს შესახებ ყურანის აიათი ჩამოავლინაო და აღნიშნული აიათი წაუკითხა. ამაზე ოსმანმა შემდეგი სიტყვები წარმოთქვა: „ეშჰედუ ელლაა ილააჰე ილლელლაჰ ვე ეშჰედუ ენნე მუჰამმედე’რ-რასუულულლაჰ“ (ვამოწმებ, რომ არ არსებობს ღვთაება გარდა ალლაჰისა, ასევე ვამოწმებ, რომ მუჰამმედი მისი შუამავალია). ამგვარად, ქააბას გასაღები მასთან დარჩა, მისი გარდაცვალების შემდეგ კი გასაღები მის ძმას გადაეცა და ასე გადაეცემათ მათ შთამომავლობას თაობიდან თაობაზე ქააბას მოვლა-პატრონობის წმინდა სამსახური. იხ. თაფსირულ ბეღავი.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 59

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ وَأُوْلِي ٱلۡأَمۡرِ مِنكُمۡۖ فَإِن تَنَٰزَعۡتُمۡ فِي شَيۡءٖ فَرُدُّوهُ إِلَى ٱللَّهِ وَٱلرَّسُولِ إِن كُنتُمۡ تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ وَأَحۡسَنُ تَأۡوِيلًا

ეი, თქვენ, რომელთაც ირწმუნეთ! დაემორჩილეთ ალლაჰს, დაემორჩილეთ შუამავალს და თქვენ შორის მყოფ მეთაურებს^[1] , ხოლო თუ რომელიმე საკითხში უთანხმოება მოგივიდეთ, მაშინ ალლაჰთან და მის შუამავალთან მიიტანეთ იგი. თუკი გწამთ ალლაჰი და დღე უკანასკნელი, ეს უფრო ხეირიანი და უმშვენიერესი შედეგის მომტანი იქნება.

[1] ყურანის სწავლულთა შორის აზრთა სხვადასხვაობაა მეთაურთა ვინაობასთან დაკავშირებით. ძირითადად გვხვდება ოთხი შეხედულება, რომ აქ ისინი არიან: 1. მმართველები 2. სწავლულები 3. საჰაბეები 4. აბუ ბექირი და ომარი. იხ. თაფსირუ ტაბერი.