ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 3 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߣߛߌ߬ߡߛߏ - ߡߊߞ߫ߑߘߎߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߡߊߞ߫ߑߘߎߣߌ߫ ߟߐ߲ߠߌ߲ߠߊ߫ ߞߙߎ ߘߏ߫ ߟߊ߫ ߘߟߊߡߌߘߊ ߣߴߊ߬ ߟߊ߫ ߛߊߞߍߟߌ ߟߋ߬. - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡغَيۡبِ وَيُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ

3. За тие што веруваат во гајбот^[8] (невидливото), го извршуваат намазот^[9] (молитвата) и даваат од тоа со што Ние^[10] ги снабдуваме,

[8] Гајб (ар.) – невидливо, непоимливо. Се однесува на сето тоа за што нè извес­тиле Бог и Неговиот Пратеник Мухамед, Божјиот мир нека биде над него, а што е недос­тап­но за нашиот вид и во што без сомнеж веруваме дека е вистина. При­мер за тоа е верувањето во ангелите, демоните, во Судниот ден, задгробниот живот, рајот, пеко­лот итн.
[9] Намаз (перс.), салах (ар.) – дневна, редовна и облигативна молитва кај мусли­ма­ните. Се состои од рекати. Еден рекат е основен дел од молитвата и се состои од едно сто­е­ње – наречено кијам, едно поклонување наречено руку и две спуш­та­ња ничкум на­ре­чени сеџда. Во понатамошниот текст по секое спомнување на намазот, во загради ќе стои молитва за да се направи разлика помеѓу молитвата и која било друга молба упа­тена до Бог која кај муслиманите се нарекува дова (ар.).
[10] Ние – се однесува на Единиот Бог. Тоа е вообичаена особеност на арапскиот го­вор, користен за истакнување на важноста на говорникот, односно, се работи за еден вид самоперсирање кое во западната литература е познато кај личното обра­ќа­ње на кралевите и кралиците.