ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 121 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߞߟߏߝߋ߲ ߠߎ߬ - ߟߊߘߛߏߣߍ߲

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 121

وَلَا تَاْكُلُوْا مِمَّا لَمْ یُذْكَرِ اسْمُ اللّٰهِ عَلَیْهِ وَاِنَّهٗ لَفِسْقٌ ؕ— وَاِنَّ الشَّیٰطِیْنَ لَیُوْحُوْنَ اِلٰۤی اَوْلِیٰٓـِٕهِمْ لِیُجَادِلُوْكُمْ ۚ— وَاِنْ اَطَعْتُمُوْهُمْ اِنَّكُمْ لَمُشْرِكُوْنَ ۟۠

او مه خورئ -ای مسلمانانو- د هغه څه نه چې نه وي یاد شوی نوم د الله تعالی په هغه باندې، برابره خبره ده که د بل چا نوم پرې یاد شوی وي یا نه وي یاد شوي، او یقینا د دې نه خوراک کول خامخا وتل دي د الله تعالی له تابعدارۍ نه د هغه نافرمانۍ ته، او بیشکه شیطانان خامخا وسوسې کوي خپلو دوستانو ته په اچولو د شبهاتو د دې لپاره چې ستاسو سره جګړه وکړي په خوړلو دمردارې کې، او که چیرته تاسو د هغوی خبره ومنله -ای مسلمانانو- په هغو شبهاتو کې چې هغوی یې اچوي -لپاره د حلالوالي د مردارې- نو شئ به تاسو او هغوی برابر په شرک کې.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• الأصل في الأشياء والأطعمة الإباحة، وأنه إذا لم يرد الشرع بتحريم شيء منها فإنه باق على الإباحة.

اصل په شیانو او خوراکونو کې اباحت (رواوالی) دی، او یقینا شان دا دی چې په شرع کې د یو شي د حراموالي باره کې څه نه وي راغلي نو دا به په خپل اباحت باندې پاتي کیږي.

• كل من تكلم في الدين بما لا يعلمه، أو دعا الناس إلى شيء لا يعلم أنه حق أو باطل، فهو معتدٍ ظالم لنفسه وللناس، وكذلك كل من أفتى وليس هو بكفء للإفتاء.

ټولو هغه چا چې په دین کې یې په بې علمۍ سره خبرې کړي دي، او یا یې خلک داسې یو شي ته رابللي چې هغه نه پوهیږي چې دا حق دی او که باطل، نو دا کس تیری کوونکی دی او ظالم دی په خپل ځان باندې او په نورو خلکو باندې، او همدا رنګه هر هغه چا چې فتوا ورکړه او هغه د فتوې ورکولو وړ نه و.

• منفعة المؤمن ليست مقتصرة على نفسه، بل مُتَعدِّية لغيره من الناس.

د مسلمان فایده یوازې د هغه په ځان پورې نه ده منحصره، بلکې نورو خلکو ته هم رسیدونکې ده.