ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߛߎ߬ߡߊ߲߬ߝߍ - ߔߊߛߑߕߏߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߙߎ߬ߥߊ߯ߘߎ-ߕߊ߬ߙߑߖߡߊ ߝߊ߲ߓߊ ߓߟߏ߫ - ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ 111 - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

وَقَالَتِ الْیَهُوْدُ وَالنَّصٰرٰی نَحْنُ اَبْنٰٓؤُا اللّٰهِ وَاَحِبَّآؤُهٗ ؕ— قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوْبِكُمْ ؕ— بَلْ اَنْتُمْ بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ ؕ— یَغْفِرُ لِمَنْ یَّشَآءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَلِلّٰهِ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا ؗ— وَاِلَیْهِ الْمَصِیْرُ ۟

او يهود او نصارى وايي چې موږ د الله زامن او ګران دوستان يو ورته وايه: نو بيا مو په ګناهونو ولې سزا دركوي؟ بلكې تاسو هم د هغه د پېدایښت په څېر بشر ياست، چا ته يې چې خوښه شي بخښنه كوى او څوك چې وغواړي په عذابوي، او الله لره پاچایي د اسمانونو او ځمكي ده او څه يې چې ترمنځه دي او د هغه لور ته ورتګ دى.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 19

یٰۤاَهْلَ الْكِتٰبِ قَدْ جَآءَكُمْ رَسُوْلُنَا یُبَیِّنُ لَكُمْ عَلٰی فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ اَنْ تَقُوْلُوْا مَا جَآءَنَا مِنْ بَشِیْرٍ وَّلَا نَذِیْرٍ ؗ— فَقَدْ جَآءَكُمْ بَشِیْرٌ وَّنَذِیْرٌ ؕ— وَاللّٰهُ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟۠

ای اهل كتابو! زموږ دا رسول درته راغى چې تاسي ته د رسولانو لړۍ بندېدو په مهال دين بيانوي چې بيا ونه واياست چې موږ ته خو نه زېرى وركوونكى راغلى او نه وېروونكى، نو دادى هم زېرى وركوونكى درته راغى او هم وېروونكى او الله په هر څه قادر دى.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 20

وَاِذْ قَالَ مُوْسٰی لِقَوْمِهٖ یٰقَوْمِ اذْكُرُوْا نِعْمَةَ اللّٰهِ عَلَیْكُمْ اِذْ جَعَلَ فِیْكُمْ اَنْۢبِیَآءَ وَجَعَلَكُمْ مُّلُوْكًا ۗ— وَّاٰتٰىكُمْ مَّا لَمْ یُؤْتِ اَحَدًا مِّنَ الْعٰلَمِیْنَ ۟

او كله چې موسى خپل قوم ته وويل: اى زما قومه! د الله لورينه درياده كړئ چې پر تاسو يې كړې كله چې یې په تاسو كې نبيان پيدا كړل او تاسو يې واكمنان كړئ او هغه څه يې دركړل چې په نړۍ كې يې هيچا ته نه و وركړي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 21

یٰقَوْمِ ادْخُلُوا الْاَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِیْ كَتَبَ اللّٰهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوْا عَلٰۤی اَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوْا خٰسِرِیْنَ ۟

اى قومه! هغه سپېڅلې ځمكې ته ننوځئ چې الله ستاسي لپاره ليكلې ده، پر شا مه اوړئ كه نه نو تاوانیان به وګرځئ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 22

قَالُوْا یٰمُوْسٰۤی اِنَّ فِیْهَا قَوْمًا جَبَّارِیْنَ ۖۗ— وَاِنَّا لَنْ نَّدْخُلَهَا حَتّٰی یَخْرُجُوْا مِنْهَا ۚ— فَاِنْ یَّخْرُجُوْا مِنْهَا فَاِنَّا دٰخِلُوْنَ ۟

دوى وويل: هلته خو ډېر زورور خلك (مېشت) دي او موږ به تر هغه نه ورننوځو چې هغوى نه وي ترې وتلې، خو كه دوى ووتل نو بيا حتماً ورننوتونكي يو.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 23

قَالَ رَجُلٰنِ مِنَ الَّذِیْنَ یَخَافُوْنَ اَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَیْهِمَا ادْخُلُوْا عَلَیْهِمُ الْبَابَ ۚ— فَاِذَا دَخَلْتُمُوْهُ فَاِنَّكُمْ غٰلِبُوْنَ ۚ۬— وَعَلَی اللّٰهِ فَتَوَكَّلُوْۤا اِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

له هغو وېرېدونكو نه دوو كسانو چې الله ورباندې پېرزوينه كړې وه، وويل: پرهغو له دروازې ورننوځئ نو كله چې ورننوتئ، همدا تاسي برلاسي ياست او په الله بروسه وكړئ كه (رښتيني) مومنان ياست.