ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߟߞߌߛߍ ߟߎ߬ - ߔߊߛߑߕߏߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߛߙߝߙߊߛ߫ - ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ 281 - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 119

ثُمَّ اِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِیْنَ عَمِلُوا السُّوْٓءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوْا مِنْ بَعْدِ ذٰلِكَ وَاَصْلَحُوْۤا اِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟۠

دا پخه خبره ده چې څوک په ناپوهۍ کوم بدکار وکړي او بیا وروسته توبه وباسي، او ځان سم کړي نو ستا رب له دې ټولو ور تیر دی. ځکه چې هغه بښونکی خورا مهربان دی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 120

اِنَّ اِبْرٰهِیْمَ كَانَ اُمَّةً قَانِتًا لِّلّٰهِ حَنِیْفًا ؕ— وَلَمْ یَكُ مِنَ الْمُشْرِكِیْنَ ۟ۙ

بې له شکه ابراهیم یو امت وو، د الله هر حکم ته يي غاړه ایښې، د اسلام په لار سم روان، او هیڅکله هم له مشرکانو څخه نه ؤ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 121

شَاكِرًا لِّاَنْعُمِهٖ ؕ— اِجْتَبٰىهُ وَهَدٰىهُ اِلٰی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟

د الله د نعمتونو ښه شکر کوونکی وو. الله د خپلې دوستۍ لپاره غوره کړی او سمه لار يي ورښوولې وه.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 122

وَاٰتَیْنٰهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً ؕ— وَاِنَّهٗ فِی الْاٰخِرَةِ لَمِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟ؕ

مونږ په دنیا کې ښیګڼه ورکړې او په اخرت کې ه هرو، مرو له صالحانو نه وي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 123

ثُمَّ اَوْحَیْنَاۤ اِلَیْكَ اَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ اِبْرٰهِیْمَ حَنِیْفًا ؕ— وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِیْنَ ۟

ای محمده! بیا مونږ تاته وحې وکړه چې: د هغه ابراهیم دین خپل کړه چې د اسلام په لاره سم روان او له مشرکانو څخه نه و.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 124

اِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَی الَّذِیْنَ اخْتَلَفُوْا فِیْهِ ؕ— وَاِنَّ رَبَّكَ لَیَحْكُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ فِیْمَا كَانُوْا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟

او د شنبې د ورځي احترام یوازې پر هغو خلکو لازم شوی وو چې د محترمې ورځې په ټاکلو کې يې سره اختلاف کړی ؤ. او ستا رب به رښتیني فیصله د قیامت په ورځ د هغو خلکو په مینځ کې وکړي چې په دې هکله يې اختلاف کړی ؤ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 125

اُدْعُ اِلٰی سَبِیْلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِیْ هِیَ اَحْسَنُ ؕ— اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیْلِهٖ وَهُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِیْنَ ۟

ای پیغمبره! د خپل رب د لارې په لور په حکمت او نیک اسلوب بلنه وکړه. او په خورا نیکه او غوره توګه ورته خپل هدف وړاندې کړه. ځکه چې ستا رب ته ښه معلوم دی چې څوک د هغه له لارې نه اووښتی او څوک په سمه لار روان دی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 126

وَاِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوْا بِمِثْلِ مَا عُوْقِبْتُمْ بِهٖ ؕ— وَلَىِٕنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصّٰبِرِیْنَ ۟

او که تاسې غچ اخیستلو نو همغومره يې واخلئ څومره پر تاسې تیری شوی ؤ او که صبر مو وکړ نو پوه شئ چې دا کار د صبر کوونکو لپاره غوره دی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 127

وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ اِلَّا بِاللّٰهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَكُ فِیْ ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْكُرُوْنَ ۟

او ای محمده! صبر وکړه. ستاصبر یوازې د یو الله په مرسته او کومک سره دی. او د هغوی په ناورینو مه غمژن کیږه او هم يې په دسیسو او چلونو مه زړه تنګی کیږه.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 128

اِنَّ اللّٰهَ مَعَ الَّذِیْنَ اتَّقَوْا وَّالَّذِیْنَ هُمْ مُّحْسِنُوْنَ ۟۠

بې له شکه چې الله د هغو مل دی چې له بدۍ ځانونه ژغوري او غوره چارې سرته رسوي.