ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߔߊߛߑߕߏߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߛߙߝߙߊߛ߫ * - ߘߟߊߡߌߘߊ ߟߎ߫ ߦߌ߬ߘߊ߬ߥߟߊ
وَكَذٰلِكَ اَعْثَرْنَا عَلَیْهِمْ لِیَعْلَمُوْۤا اَنَّ وَعْدَ اللّٰهِ حَقٌّ وَّاَنَّ السَّاعَةَ لَا رَیْبَ فِیْهَا ۚۗ— اِذْ یَتَنَازَعُوْنَ بَیْنَهُمْ اَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوْا عَلَیْهِمْ بُنْیَانًا ؕ— رَبُّهُمْ اَعْلَمُ بِهِمْ ؕ— قَالَ الَّذِیْنَ غَلَبُوْا عَلٰۤی اَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَّسْجِدًا ۟
او په دې توګه مونږ د ښار خلک پر هغوی خبر کړل تر څو پوه شي چې د الله وعده حقه، او په قیامت کې هیڅ شک نشته. ( او د ښار خلک مو هغه وخت پرې خبر کړل) چې د ښار خلکو د خپل [۱۹] دین په هکله یو له بل سره جګړه کوله د ښار خلکو وویل: یو تعمیر پرې جوړ کړئ رب يې ترې ښه خبر دی. خو هغو خلکو چې ددوی کارنې تر ګوتو کړي وو، وویل: مونږ به خامخا پرې جومات جوړوو.
[۱۹] ځینو وویل له مرګ نه وروسته بیا ژوندون نشته، ځینو ویل شته خو یوازې روحي ژوند دی او ځینو ویل چې روحی او جسمي دواړه دی او ځینو نور څه ویل ځینو علماوو ددې ایت ترجمه داسې کړې ( خلکو د اصحاب کهف په هکله اختلاف کوو چې څر پرې وکړي؟( ابن جریر الطبری).
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
سَیَقُوْلُوْنَ ثَلٰثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ ۚ— وَیَقُوْلُوْنَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَیْبِ ۚ— وَیَقُوْلُوْنَ سَبْعَةٌ وَّثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ ؕ— قُلْ رَّبِّیْۤ اَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ مَّا یَعْلَمُهُمْ اِلَّا قَلِیْلٌ ۫۬— فَلَا تُمَارِ فِیْهِمْ اِلَّا مِرَآءً ظَاهِرًا ۪— وَّلَا تَسْتَفْتِ فِیْهِمْ مِّنْهُمْ اَحَدًا ۟۠
ځینې خلک به ووايي چې هغوی درې او څلورم یې سپی ؤ. او ځینې به ووایې چې پنځه او شپږم يې سپی ؤ. دا ټول د غیبو کاڼې ویشتل دي. او ځینې نور به ووايي چې اوه تنه وو او اتم يې سپی ؤ. ای محمده! ورته ووایه چې د هغوی پوره شمیر زما رب ته ښه معلوم دی ډیر لږ خلک د هغوی په شمیر پوهیږي ته د سر سرې خبرې پرته د هغوی په برخه کې له خلکو سره بحث مه کوه او مه له چا ته د هغوی په هکله پوښتنه کوه.
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
وَلَا تَقُوْلَنَّ لِشَایْءٍ اِنِّیْ فَاعِلٌ ذٰلِكَ غَدًا ۟ۙ
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
اِلَّاۤ اَنْ یَّشَآءَ اللّٰهُ ؗ— وَاذْكُرْ رَّبَّكَ اِذَا نَسِیْتَ وَقُلْ عَسٰۤی اَنْ یَّهْدِیَنِ رَبِّیْ لِاَقْرَبَ مِنْ هٰذَا رَشَدًا ۟
که ودې ویلې نو ورسره وایه چې: که دالله پاک خوښه شي. او چې له یاده دې ووتله نو خپل رب یاد کړه او ووایه چې هیله من یم چې زما رب به د نیکۍ په لور له دې هم ماته ښه نژدې لار راوښايې.
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
وَلَبِثُوْا فِیْ كَهْفِهِمْ ثَلٰثَ مِائَةٍ سِنِیْنَ وَازْدَادُوْا تِسْعًا ۟
[۲۰] دا د الله له لورې د خلکو د خبرو حکایت دی چې خلک وايي(۳۰۰) کلونه او ځینې نور وايي(۳۰۹) کلونه يي درنګ کړي وو( ابن جریر الطبری).
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
قُلِ اللّٰهُ اَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوْا ۚ— لَهٗ غَیْبُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— اَبْصِرْ بِهٖ وَاَسْمِعْ ؕ— مَا لَهُمْ مِّنْ دُوْنِهٖ مِنْ وَّلِیٍّ ؗ— وَّلَا یُشْرِكُ فِیْ حُكْمِهٖۤ اَحَدًا ۟
ای محمده! ووایه چې: د هغوی د درنګ اصلي موده الله ته معلومه ده. او د اسمانونو او ځمکې ټول پټ هغه ته ښه معلوم دي. هغه څه ښه لیدونکی او څه ښه اوریدونکی دی؟ مخلوق له الله نه پرته بل هیڅ کار جوړوونکی نه لري. او الله په خپله واکمنۍ کې هیڅوک له ځان سره نه شریکوي.
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
وَاتْلُ مَاۤ اُوْحِیَ اِلَیْكَ مِنْ كِتَابِ رَبِّكَ ؕ— لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمٰتِهٖ ۫ۚ— وَلَنْ تَجِدَ مِنْ دُوْنِهٖ مُلْتَحَدًا ۟
او ای محمده! د خپل رب هغه کتاب خلکو ته ووایه: چې تا ته وحې شوی دی. د هغه خبرې هیڅوک نه شي بدلولی. او نه به له هغه پرته په هیڅ ځای کې پناه ترلاسه کړای شئ.
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߔߊߛߑߕߏߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߛߙߝߙߊߛ߫ - ߘߟߊߡߌߘߊ ߟߎ߫ ߦߌ߬ߘߊ߬ߥߟߊ
ߡߎ߬ߤ߭ߊߡߡߊߘߎ߫ ߖߊߣߌߓߊߛߌ߫ ߛߙߝߙߊߛߌ߫ ߟߊ߫