ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 155 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߕߓߊߞߘߐߣߍ߲߫ - ߔߊߛߑߕߏߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߛߙߝߙߊߛ߫ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 155

وَاخْتَارَ مُوْسٰی قَوْمَهٗ سَبْعِیْنَ رَجُلًا لِّمِیْقَاتِنَا ۚ— فَلَمَّاۤ اَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ اَهْلَكْتَهُمْ مِّنْ قَبْلُ وَاِیَّایَ ؕ— اَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَآءُ مِنَّا ۚ— اِنْ هِیَ اِلَّا فِتْنَتُكَ ؕ— تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَآءُ وَتَهْدِیْ مَنْ تَشَآءُ ؕ— اَنْتَ وَلِیُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَاَنْتَ خَیْرُ الْغٰفِرِیْنَ ۟

او موسی له خپل قوم نه اویا تنه غوره کړل چې زمونږ په ټاکلې نیټه کې ورسره وي. خو چې کله هغه خلک یوې زلزلې ونیول نو موسی وویل ای زما ربه که تا غوښتې وای نو لا پخوا دې دوی او زه هلاکولای شو. ایا ته مونږ په هغه ګناه هلاکوي چې زمونږ ناپوهانو کړې وه؟ دا ستا له ازموینې څخه پرته څه نه وو. چا ته چې خوښه شي نو په داسې ازمیښت يې بې لارې کوي ا چې چا ته دې خوښه شي نو لار ورښايي. زمونږ واکدار همدا ته يي نو مونږ ته بښنه وکړه او راباندې مهربانه شه ته له هر چا ښه بښونکی يې.