ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐߦߌߘߊ ߛߊ߲ߤߊߟߌ߫ ߘߟߊߡߌߘߊ ߘߐ߫ * - ߘߟߊߡߌߘߊ ߟߎ߫ ߦߌ߬ߘߊ߬ߥߟߊ
අල් ෆජ්ර්
ߝߐߘߊ ߟߊߢߌߣߌ߲ ߘߏ߫:
بيان عاقبة الطغاة، والحكمة من الابتلاء، والتذكير بالآخرة.
وَالْفَجْرِ ۟ۙ
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ۟ۙ
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
وَّالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ۟ۙ
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
هَلْ فِیْ ذٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِیْ حِجْرٍ ۟ؕ
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
الَّتِیْ لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ۟
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
فَاَكْثَرُوْا فِیْهَا الْفَسَادَ ۟
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ۟ۚۙ
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
فَاَمَّا الْاِنْسَانُ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ رَبُّهٗ فَاَكْرَمَهٗ وَنَعَّمَهٗ ۙ۬— فَیَقُوْلُ رَبِّیْۤ اَكْرَمَنِ ۟ؕ
එහෙයින්, මිනිසා යනු: ඔහුගේ පරමාධිපති ඔහුට ධනය, දරුවන් හා හිසට නිවහනක් පිරිනමා ඔහුව ගරු කොට පරීක්ෂාවට ලක් කළ විට, අල්ලාහ් විසින් තමන්ට ගෞරවය පිරිනමනු ලැබ ඇතැයි සිතීම ඔහුගේ ස්වභාවයයි. එවිට ඔහු “මාගේ පරමාධිපති මට ගරු කොට ඇත. එය මාගේ තත්ත්වයට ගරු ගිරීමක් වශයෙන් පිරිනමා ඇත” යැයි පවසයි.
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
كَلَّا بَلْ لَّا تُكْرِمُوْنَ الْیَتِیْمَ ۟ۙ
එසේ නොව, සැබැවින්ම ආශිර්වාද කර තිබීම ගැන දෙවියන් තම ගැත්තා පිළිබඳ තෘප්තියට පත්ව ඇතැයි යන්නට සාධකයක් ලෙස හෝ තමන්ට යම් අභාග්යයක් ඇති වූ විටෙක තම පරමාධිපති ඉදිරියේ ඔහු අවමානයට පත් වූ අයකු යැයි රූපණය කරන්නාක් මෙන් හෝ නැත. කෙසේ වෙතත් නුඹලාට අල්ලාහ් පිරිනැමූ පෝෂණයෙන් නුඹලා අනාථ දරුවන්හට ගරු නොකරන්නාහුය.
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
وَلَا تَحٰٓضُّوْنَ عَلٰی طَعَامِ الْمِسْكِیْنِ ۟ۙ
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
وَّتُحِبُّوْنَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ۟ؕ
ߊߙߊߓߎߞߊ߲ߡߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߎ߬:
ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐߦߌߘߊ ߛߊ߲ߤߊߟߌ߫ ߘߟߊߡߌߘߊ ߘߐ߫ - ߘߟߊߡߌߘߊ ߟߎ߫ ߦߌ߬ߘߊ߬ߥߟߊ
ߡߍ߲ ߝߘߊߣߍ߲߫ ߞߎ߬ߙߊ߬ߣߊ ߞߘߐߦߌߘߊ ߕߌߙߌ߲ߠߌ߲ ߝߊ߲ߓߊ ߟߊ߫