ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 146 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߞߟߏߝߋ߲ ߠߎ߬ - ߟߊߘߛߏߣߍ߲

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 146

وَعَلَى ٱلَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمۡنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٖۖ وَمِنَ ٱلۡبَقَرِ وَٱلۡغَنَمِ حَرَّمۡنَا عَلَيۡهِمۡ شُحُومَهُمَآ إِلَّا مَا حَمَلَتۡ ظُهُورُهُمَآ أَوِ ٱلۡحَوَايَآ أَوۡ مَا ٱخۡتَلَطَ بِعَظۡمٖۚ ذَٰلِكَ جَزَيۡنَٰهُم بِبَغۡيِهِمۡۖ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ

และเราได้ห้ามแก่บรรดาผู้เป็นยิวซึ่งสัตว์ที่มีเท้าเป็นกีบทุกชนิด เช่นอูฐ และนกกระจอกเทศ และเราได้ห้ามแก่พวกเขาซึ่งไขมันของวัวและแกะนอกจากไขมันที่ติดอยู่บนหลังของมันทั้งสอง หรือตามลำไส้ หรือที่ปะปนอยู่ที่กระดูก เช่น สะโพกและข้างๆ แท้จริงเราได้ลงโทษพวกเขาในความอธรรมของพวกเขาด้วยการห้ามสิ่งเหล่านั้นแก่พวกเขา และแท้จริงเรานั้นเป็นผู้สัตย์จริงในทุกสิ่งที่เราได้กล่าวไป

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• في الآيات دليل على إثبات المناظرة في مسائل العلم، وإثبات القول بالنظر والقياس.

ในโองการเหล่านี้เป็นหลักฐานที่บ่งบอกถึงอนุญาตให้มีการสนทนาในประเด็นต่างๆ ทางวิชาการ และบ่งบอกถึงอนุญาตใช้หลักวินิจฉัยและหลักเปรียบเทียบ

• الوحي وما يستنبط منه هو الطريق لمعرفة الحلال والحرام.

หลักฐานและผลของการวินิจฉัยจากหลักฐานนั้นเป็นวิธีการในการรู้ถึงสิ่งที่ฮาลาลและฮารอม

• إن من الظلم أن يُقْدِم أحد على الإفتاء في الدين ما لم يكن قد غلب على ظنه أنه يفتي بالصواب الذي يرضي الله.

หนึ่งในความอธรรม คือ การที่คนคนหนึ่งได้กล่าวตัดสินในเรื่องศาสนา โดยที่เขาไม่ได้มีความเชื่อมั่นในระดับหนึ่งว่า เขาได้กล่าวตัดสินอย่างถูกต้องและเป็นที่พึงพอพระทัยจากอัลลอฮ์

• من رحمة الله بعباده الإذن لهم في تناول المحرمات عند الاضطرار.

หนึ่งในความเมตตาของอัลลอฮ์ต่อบ่าวของพระองค์ คือ การอนุญาตให้รับประทานสิ่งต้องห้าม เมื่อยามคับขัน