ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 29 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߦߣߎߛߊ߫ - ߏߗ߭ߑߓߊߞߌߞߊ߲

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

فَكَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدَۢا بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمۡ إِن كُنَّا عَنۡ عِبَادَتِكُمۡ لَغَٰفِلِينَ

Мана шу ерда улар ибодат қилиб юрган маъбудлари улардан тониб: "Аллоҳ гувоҳ, Аллоҳ гувоҳ бўлишга кифоя, сизларнинг бизга ибодат қилишингизга рози бўлмаганмиз, шундай қилишга буюрмаганмиз, шундай қилганингизни сезмаганмиз, пайқамаганмиз", дейдилар.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• أعظم نعيم يُرَغَّب به المؤمن هو النظر إلى وجه الله تعالى.

Мўмин қизиқадиган энг катта неъмат Аллоҳнинг Юзини кўришдир.

• بيان قدرة الله، وأنه على كل شيء قدير.

Аллоҳнинг қудрати, ҳар ишга Қодир экани баён қилинди.

• التوحيد في الربوبية والإشراك في الإلهية باطل، فلا بد من توحيدهما معًا.

Модомики, улуҳиятда ширк келтирилар экан, рубубиятдаги тавҳиддан фойда йўқ. Ҳар иккисида ҳам тавҳид бўлиши шарт. Яъни, илоҳликда, маъбудликда Аллоҳга бошқаларни шерик қилиб, яратувчиликда, парвардигорликда У Зотни бир деб билишнинг фойдаси йўқ. Ҳар иккисида ҳам Аллоҳни бир деб билиш шарт.

• إذا قضى الله بعدم إيمان قوم بسبب معاصيهم فإنهم لا يؤمنون.

Аллоҳ бир қавмни гуноҳлари туфайли иймонсизликка ҳукм қилиб қўйса, тамом, энди улар иймон келтирмайдилар.