ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߟߊ߬ߝߐ߬ߓߊ߮ ߟߎ߬ - ߏߗ߭ߑߓߊߞߌߞߊ߲

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 91

وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ

Эй Пайғамбар, Марям алайҳиссаломнинг қиссасини эсланг. У ўз номусини зинодан сақлади. Аллоҳ унга Жаброил алайҳиссаломни юборди ва у пуфлади. Шу билан Ийсо алайҳиссаломга ҳомиладор бўлди. Унинг ўзи ҳам, ўғли ҳам одамларга Аллоҳнинг қудратини, ҳар ишга қодир эканини, отасиз ҳам ярата олишини намойиш этувчи бир эслатма-ибрат бўлдилар.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 92

إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ

Эй одамлар, мана шу сизнинг миллатингиздир. У ягона, бир миллатдир, яъни, тавҳид умматидир, Ислом дини умматидир. Мен эса Парвардигорингизман. Бас, холис Менгагина ибодат қилинглар.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 93

وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ

Одамлар эса фирқа-фирқа бўлиб кетдилар. Улар орасида муваҳҳиди ҳам, мушрики ҳам, кофири ҳам, мўмини ҳам бор. Шу фирқаларнинг ҳаммаси Қиёмат куни фақат Бизнинг ҳузуримизга қайтадилар. Ўшанда уларга амалларига яраша жазо ёки мукофот берурмиз.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 94

فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ

Аллоҳга, Унинг пайғамбарларига ва охират кунига иймон келтиргани ҳолда яхши амаллар қилган одамнинг ҳаракати зое кетмас. Аллоҳ унга савобини ортиғи билан берур. Қайта тирилган пайтида бу дунёда қилиб ўтган яхши ишларини номаи аъмолида кўриб, қувониб кетади.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 95

وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ

Қайси бир шаҳар халқини Биз кофирлиги туфайли ҳалок қилган бўлсак, уларнинг яна ҳаётга қайтиши амри маҳолдир. Уларга яна дунёга қайтиб, тавба қилиб олишларига имкон берилмас.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 96

حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ

То Яъжуж ва Маъжуж тўғони очилиб, улар ҳар бир тепаликдан оқиб келадиган вақтгача қайтмайдилар.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 97

وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ

Қиёмат яқинлашиб, унинг қўрқинчлари, даҳшатлари кўрингач, кофирларнинг кўзлари қотиб қолиб: "Эй воҳ, хароб бўлдик, биз у дунёда бепарво ўйнаб-кулиб юраверибмиз, бу кун учун тайёргарлик қилмабмиз, яна ҳам тўғрироғи, куфру исён билан ўзимизга ўзимиз жабр қилибмиз", деб қоладилар.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 98

إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ

Эй мушриклар, ўзларингиз ҳам, Аллоҳни қўйиб ибодат қилаётган бутларингиз ҳам, инс бўладими, жин бўладими, жаҳаннам ёқилғисидир. Ўзингиз ҳам, ўша бутларингиз ҳам унга кирасизлар.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 99

لَوۡ كَانَ هَٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ

Улар сиғинаётган бутлар худолар бўлганида эди, бандаларига қўшилиб дўзахга кирмаган бўлардилар. Уларнинг ҳаммалари, обидлари ҳам, маъбудлари ҳам дўзахга тушадилар ва унда абадий қоладилар, ҳеч қачон ундан чиқмайдилар.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 100

لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ

Улар азобнинг қаттиқлигидан ҳеч нарсани эшитмайдилар, фақат инграйдилар, холос.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 101

إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ

Мушриклар: "Ийсо ва ибодат қилинган фаришталар дўзахга кирадилар", дедилар. Бунга жавобан Аллоҳ деди: "Олдин ҳам Аллоҳ билганки, Ийсо алайҳиссалом кабилар бахтли зотлардир. Улар дўзахдан узоқлаштирилурлар".

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• التنويه بالعفاف وبيان فضله.

Поклик улуғланяпти ва унинг фазли баён қилиняпти.

• اتفاق الرسالات السماوية في التوحيد وأسس العبادات.

Самовий рисолатлар тавҳид ва ибодат асосларида бир-бирларидан фарқ қилмайдилар.

• فَتْح سد يأجوج ومأجوج من علامات الساعة الكبرى.

Яъжуж ва Маъжуж тўғонининг очилиши Қиёматнинг катта аломатларидандир.

• الغفلة عن الاستعداد ليوم القيامة سبب لمعاناة أهوالها.

Ғафлат босиб, Қиёмат куни учун тайёргарлик қилмаслик унинг даҳшатларига йўлиқишга, азоб чекишга олиб боради.