ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߛߎ߬ߡߊ߲߬ߝߍ - ߏߗ߭ߑߓߊߞߌߞߊ߲

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 24

قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَآ أَبَدٗا مَّا دَامُواْ فِيهَا فَٱذۡهَبۡ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَٰتِلَآ إِنَّا هَٰهُنَا قَٰعِدُونَ

Мусонинг қавми Бани Исроил унга қарши чиқиб, саркашлик билан: "Модомики, золимлар у ерда экан, биз шаҳарга асло кирмаймиз. Эй Мусо, сен ўзинг Парвардигоринг билан бориб уларга қарши жанг қилаверинглар. Биз эса шу ерда ўтириб турамиз", дейишди.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 25

قَالَ رَبِّ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ إِلَّا نَفۡسِي وَأَخِيۖ فَٱفۡرُقۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ

Мусо Парвардигорига шундай деди: "Парвардигоро, ўзим билан биродарим Ҳорундан бошқага сўзим ўтмайди. Биз билан Сенга ва пайғамбарингга итоат қилмаган қавмнинг орасини ажратгин".

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 26

قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيۡهِمۡۛ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗۛ يَتِيهُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ فَلَا تَأۡسَ عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ

Аллоҳ пайғамбари Мусо алайҳиссаломга деди: "Аллоҳ Бани Исроилга бу муқаддас ерга қирқ йилгача киришни ҳаром қилди. Бу муддат орасида улар саҳроларда йўл топа олмасдан сарсон-саргардон юрадилар. Эй Мусо, Аллоҳга итоат этишдан бош тортган бу қавмдан хафа бўлма, афсус қилма. Зеро, уларга берилаётган азоб гуноҳлари туфайли бўляпти.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 27

۞ وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱبۡنَيۡ ءَادَمَ بِٱلۡحَقِّ إِذۡ قَرَّبَا قُرۡبَانٗا فَتُقُبِّلَ مِنۡ أَحَدِهِمَا وَلَمۡ يُتَقَبَّلۡ مِنَ ٱلۡأٓخَرِ قَالَ لَأَقۡتُلَنَّكَۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلۡمُتَّقِينَ

Эй Пайғамбар алайҳиссалом, ўша золим ҳасадгўй яҳудийларга Одам алайҳиссаломнинг икки ўғли Қобил ва Ҳобил ҳақидаги қиссани ҳаққирост айтиб беринг. Аллоҳга яқин бўлиш учун қурбонлик қилганларида Аллоҳ Ҳобилнинг қурбонлигини қабул қилди. Чунки тақводор эди. Қобилнинг қурбонлигини эса қабул қилмади. Негаки, у тақводор эмасди. Қобил ҳасад қилиб: "Эй Ҳобил, мен сени аниқ ўлдираман", деди. Шунда Ҳобил: "Аллоҳ Ундан буйруқларини бажариш ва тақиқларидан тийилиш ила тақво қиладиган зотларнинггина қурбонликларини қабул қилади", деб жавоб берганди.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 28

لَئِنۢ بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقۡتُلَنِي مَآ أَنَا۠ بِبَاسِطٖ يَدِيَ إِلَيۡكَ لِأَقۡتُلَكَۖ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Мени ўлдириш учун қўл кўтарсанг, шу ишингга яраша жавоб қайтармайман. Сендан қўрққанимдан эмас, ҳамма махлуқотларнинг парвардигори Аллоҳдан қўрққаним учун шундай қиламан.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

إِنِّيٓ أُرِيدُ أَن تَبُوٓأَ بِإِثۡمِي وَإِثۡمِكَ فَتَكُونَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِۚ وَذَٰلِكَ جَزَٰٓؤُاْ ٱلظَّٰلِمِينَ

Ҳобил Қобилни огоҳлантириб шундай деди: "Мен ўз гуноҳларингга қўшиб, мени ноҳақ ўлдирганлигинг гуноҳини ҳам олиб қайтишингни ва Қиёмат кунида дўзах аҳлидан бўлишингни хоҳлайман. Тажовузкорларнинг жазоси шудир. Ўзим эса сенинг қотилинг бўлиб бориб, ўша дўзахийлардан бўлиб қолишни истамайман".

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 30

فَطَوَّعَتۡ لَهُۥ نَفۡسُهُۥ قَتۡلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُۥ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

Қобилга нафси аммораси Ҳобилни ўлдиришни чиройли қилиб кўрсатди ва у ўлдирди. Шу билан ўзи дунёю охиратда насибаси қирқилганлар қаторидан жой олди.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 31

فَبَعَثَ ٱللَّهُ غُرَابٗا يَبۡحَثُ فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيُرِيَهُۥ كَيۡفَ يُوَٰرِي سَوۡءَةَ أَخِيهِۚ قَالَ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ أَعَجَزۡتُ أَنۡ أَكُونَ مِثۡلَ هَٰذَا ٱلۡغُرَابِ فَأُوَٰرِيَ سَوۡءَةَ أَخِيۖ فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلنَّٰدِمِينَ

Шунда Аллоҳ унга биродарининг танасини қандай кўмишни ўргатиш учун бир қарғани юборди. Қарға ерни кавлаб, бошқа бир ўлик қарғани кўмди. Буни кўрган қотил: "Во ҳасрато, мана шу қарғачалик ҳам бўлмадим. Биродаримнинг жасадини кўмиб қўйишга ҳам ярамадим", дея ҳасрату надомат қилиб қолди.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• مخالفة الرسل توجب العقاب، كما وقع لبني إسرائيل؛ إذ عاقبهم الله تعالى بالتِّيه.

Пайғамбарларга қулоқ солмасликнинг оқибати жазоланишдир. Бани Исроилда шу иш содир бўлди. Аллоҳ уларни жазолаб, сарсон-саргардонликда қолдирди.

• قصة ابني آدم ظاهرها أن أول ذنب وقع في الأرض - في ظاهر القرآن - هو الحسد والبغي، والذي أدى به للظلم وسفك الدم الحرام الموجب للخسران.

Одам алайҳиссаломнинг икки ўғли ҳақидаги қиссага Қуръоннинг зоҳирий тарафидан ёндошсак, у ер юзида содир бўлган илк жиноят ҳасад ва нафратдан келиб чиққанини кўрсатади. Ҳасад ва нафрат Қобилни зулм қилишга, ноҳақ қон тўкишгача олиб борди. Оқибатда эса ўзи зарар кўрди.

• الندامة عاقبة مرتكبي المعاصي.

Гуноҳкорларнинг оқибати надоматдир.

• أن من سَنَّ سُنَّة قبيحة أو أشاع قبيحًا وشجَّع عليه، فإن له مثل سيئات من اتبعه على ذلك.

Ким бир ёмон қоидани жорий қилса ёки бир ёмонликни одамлар орасида тарқатса, шу ёмонликни ундан ўрганиб қилганларнинг гуноҳи ҳам унинг зиммасига тушади.