மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்பகரா - சர்கேசிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 18 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 113

وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ لَيۡسَتِ ٱلنَّصَٰرَىٰ عَلَىٰ شَيۡءٖ وَقَالَتِ ٱلنَّصَٰرَىٰ لَيۡسَتِ ٱلۡيَهُودُ عَلَىٰ شَيۡءٖ وَهُمۡ يَتۡلُونَ ٱلۡكِتَٰبَۗ كَذَٰلِكَ قَالَ ٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَ مِثۡلَ قَوۡلِهِمۡۚ فَٱللَّهُ يَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ

Журтхэм жаIащ: "Чыристанхэр зытетыр зыми ищIыскъым". Чыристанхэми жаIащ: "Журтхэр зытетыр зыми ищIыскъым". Ахэр псори Тхылъ йоджэхэр. Апхуэдэу жаIащ щIэныгъэ лъэпкъ зимыIэхэм, абыхэм я псалъэхэм хуэдэу. Алыхьым абыхэм я унафэр ищIэнщ Къемэт махуэм, а зэрызэтекIахэм теухуауэ

வசனம்: 114

وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَٰجِدَ ٱللَّهِ أَن يُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَآۚ أُوْلَٰٓئِكَ مَا كَانَ لَهُمۡ أَن يَدۡخُلُوهَآ إِلَّا خَآئِفِينَۚ لَهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا خِزۡيٞ وَلَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٞ

Хэт нэхъыбэу залымыгъэ зезыхьэр, Алыхьым и мэжджытхэм Абы и цIэр ираIуэну зымыдэм нэхърэ, икIи ахэр икъутэну иужь итым нэхърэ? Ахэр щIыхьэ хъунукъым абыхэм, шынэхэу фIэкIа. Ахэр мы дунейм гъэцIыкIуа хъунухэщ, ахърэтми хьэзабышхуэ къапэщылъщ

வசனம்: 115

وَلِلَّهِ ٱلۡمَشۡرِقُ وَٱلۡمَغۡرِبُۚ فَأَيۡنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجۡهُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ

Алыхьым къуэкIыпIэми, къухьэпIэми щыIэр ейщ. ДэнэкIэ зывмыгъазэми, Алыхьым и Напэм зыхуэвгъазэу аращ. ИпэжыпIэкIэ Алыхьым псори зэщIеубыдэр, ещIэр.

வசனம்: 116

وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱللَّهُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۖ بَل لَّهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ كُلّٞ لَّهُۥ قَٰنِتُونَ

Абыхэм жаIащ: "Алыхьым бын зыхуищтэжащ". И щIыхьыр инщ Абы. Хьэуэ атIэ, Абы уафэхэми, щIылъэми щыIэу хъуар ейщ. Псори Абы и IэмыщIэ илъщ

வசனம்: 117

بَدِيعُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَإِذَا قَضَىٰٓ أَمۡرٗا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ

Уафэхэри щIылъэри щымыIауэ зыщIащ. Унафэ гуэр къихьамэ, жреIэр: "Къэхъу", - итIанэ къохъур ар

வசனம்: 118

وَقَالَ ٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَ لَوۡلَا يُكَلِّمُنَا ٱللَّهُ أَوۡ تَأۡتِينَآ ءَايَةٞۗ كَذَٰلِكَ قَالَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّثۡلَ قَوۡلِهِمۡۘ تَشَٰبَهَتۡ قُلُوبُهُمۡۗ قَدۡ بَيَّنَّا ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يُوقِنُونَ

ЗымыщIэхэм жаIащ: "Алыхьыр къыдэпсэлъамэ аратэкъэ е нэщэнэ къытхуэкIуамэ арат". Абыхэм япэкIэ щыIахэми жаIат, абыхэм жаIам хуэдэу, ягухэр зэщхьщ абыхэм. Дэ нэщэнэхэр гурыIуэгъуэ тщIащ, быдэу зи фIэщ хъухэм щхьэкIэ.

வசனம்: 119

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ بَشِيرٗا وَنَذِيرٗاۖ وَلَا تُسۡـَٔلُ عَنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡجَحِيمِ

Дэ удгъэкIуащ зыгъэгуфIэу икIи щызыхъумэу, аращи жыхьэнэмэм хэхуэнухэм щхьэкIэ къоупщIынукъым уэ