மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 4 அத்தியாயம் அல்புர்கான் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 4

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْۤا اِنْ هٰذَاۤ اِلَّاۤ اِفْكُ ١فْتَرٰىهُ وَاَعَانَهٗ عَلَیْهِ قَوْمٌ اٰخَرُوْنَ ۛۚ— فَقَدْ جَآءُوْ ظُلْمًا وَّزُوْرًا ۟ۚۛ

و کسانی‌که به الله و رسولش کفر ورزیدند گفتند: این قرآن چیزی نیست جز دروغی که محمد صلی الله علیه وسلم آن را ساخته و از روی بهتان به الله نسبت داده است، و مردمانی دیگر او را بر ساختن آن کمک کرده‌اند، به تحقیق که این کافران سخن دروغی را افترا بستند، زیرا قرآن کلام الله است، و امکان ندارد که نه انسان و نه جن مانند آن بیاورد.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• اتصاف الإله الحق بالخلق والنفع والإماتة والإحياء، وعجز الأصنام عن كل ذلك.

توصیف معبود حقیقی به آفرینش و سود رسانی و میراندن و زنده‌ کردن، و ناتوانی معبود‌های باطل از تمام این موارد.

• إثبات صفتي المغفرة والرحمة لله.

اثبات دو صفت مغفرت و رحمت برای الله.

• الرسالة لا تستلزم انتفاء البشرية عن الرسول.

نبوت، مسلتزم انسان نبودنِ پیامبر نیست.

• تواضع النبي صلى الله عليه وسلم حيث يعيش كما يعيش الناس.

تواضع پیامبر صلی الله علیه وسلم که همانند مردم زندگی می‌کند.