Anlam tercümesi Ayet 10 Sure Sûratu'l-Ankebût - الترجمة الخميرية - رواد - Kur'an-ı Kerim Ansiklopedisi

Ayet: 10

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ فَإِذَآ أُوذِيَ فِي ٱللَّهِ جَعَلَ فِتۡنَةَ ٱلنَّاسِ كَعَذَابِ ٱللَّهِۖ وَلَئِن جَآءَ نَصۡرٞ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمۡۚ أَوَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ ٱلۡعَٰلَمِينَ

ហើយក្នុងចំណោមមនុស្សលោក គឺមានអ្នកដែលនិយាយថា “ពួកយើងមានជំនឿលើអល់ឡោះហើយ”។ តែនៅពេលដែលរូបគេទទួលរងនូវការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញក្នុងនាម(ជាអ្នកមានជំនឿចំពោះ)អល់ឡោះ រូបគេបែររជាចាត់ទុកការធ្វើទុកបុកម្នេញរបស់មនុស្ស ដូចជាទណ្ឌកម្មរបស់អល់ឡោះទៅវិញ។ តែប្រសិនបើជំនួយពីព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នកបានមកដល់ រូបគេប្រាកដជានឹងនិយាយថា៖ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងធ្លាប់នៅជាមួយពួកអ្នកដែរ។ តើពុំមែនទេឬដែលថា ពិតណាស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់ដឹងបំផុតនូវអ្វីដែលមានក្នុងដួងចិត្តភាវៈទាំងឡាយ?