Anlam tercümesi Ayet 110 Sure Sûratu Hûd - Muhtasar Kur'an-ı Kerim Tefsiri Peştuca Tercümesi - Kur'an-ı Kerim Ansiklopedisi

Ayet: 110

وَلَقَدْ اٰتَیْنَا مُوْسَی الْكِتٰبَ فَاخْتُلِفَ فِیْهِ ؕ— وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ ؕ— وَاِنَّهُمْ لَفِیْ شَكٍّ مِّنْهُ مُرِیْبٍ ۟

بېشکه موسی عليه السلام ته مو تورات ورکړ، خلکو پکښې اختلاف وکړ؛ نو ځينو پرې ايمان راوړ او ځينو کفر وکړ، که چېرې د الله مخکېنۍ پرېکړه نه وای چې په سزا کې بيړه نه کوي بلکې د حکمت له امله يې د قيامت تر ورځې وروسته کوي، هرومرو به په دنيا کې پر هغوی هغه سزا نازله شوې وای چې وړ يې دي او بېشکه له کافرانو يهود او مشرکان د قرآن په اړه په زړه نازړه کوونکي شک کې دي.

Bu sayfadaki ayetlerin faydaları:

• وجوب الاستقامة على دين الله تعالى.

د الله تعالی په دين د نېغ درېدلو لازموالی.

• التحذير من الركون إلى الكفار الظالمين بمداهنة أو مودة.

د ظالمو کافرانو لوري ته په نرمۍ او مينه له کږېدو څخه وېرول.

• بيان سُنَّة الله تعالى في أن الحسنة تمحو السيئة.

د الله تعالی د کړنلارې بيان چې نيکي بدي له منځه وړي.

• الحث على إيجاد جماعة من أولي الفضل يأمرون بالمعروف، وينهون عن الفساد والشر، وأنهم عصمة من عذاب الله.

د فضيلت له څښتنانو د داسې ډلې جوړولو ته هڅول چې په ښو امر کوي او له فساد، بدۍ راګرځول کوي او هغوی د الله له سزا څخه خوندي دي.