مەنالار تەرجىمىسى ئايەت 20 سۈرە سۈرە ھەدىد - الترجمة الأسامية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 20

اِعْلَمُوْۤا اَنَّمَا الْحَیٰوةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَّلَهْوٌ وَّزِیْنَةٌ وَّتَفَاخُرٌ بَیْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِی الْاَمْوَالِ وَالْاَوْلَادِ ؕ— كَمَثَلِ غَیْثٍ اَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهٗ ثُمَّ یَهِیْجُ فَتَرٰىهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَكُوْنُ حُطَامًا ؕ— وَفِی الْاٰخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیْدٌ ۙ— وَّمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللّٰهِ وَرِضْوَانٌ ؕ— وَمَا الْحَیٰوةُ الدُّنْیَاۤ اِلَّا مَتَاعُ الْغُرُوْرِ ۟

জানি থোৱা! পাৰ্থিৱ জীৱন হৈছে এক প্ৰকাৰ খেল-ধেমালি, যাক লৈ শৰীৰে খেলা-ধূলা কৰে; আৰু হৈছে অৱহেলা, য’ত অন্তৰে উদাসিনতা প্ৰদৰ্শন কৰে। লগতে ই এক প্ৰকাৰ সৌন্দর্য, যাক ধাৰণ কৰি তোমালোকে সুসজ্জিত হোৱা। ইয়াৰ ৰাজত্ব আৰু সম্পদলৈ তোমালোকৰ মাজত পাৰস্পৰিক অহংকাৰ চলি থাকে। তথা ইয়াৰ ধন-সম্পদ আৰু সন্তান-সন্ততিৰ প্রাচুৰ্যকলৈ তোমালোকে গৌৰৱ কৰি থাকা। ইয়াৰ উদাহৰণ হৈছে সেই বৰষুণৰ দৰে, যাৰ ফলত উৎপন্ন হোৱা শস্য দেখি কৃষকে আনন্দিত হয়, আৰু কিছুদিন পিছতেই এই সেউজীয়া শস্য শুকাই যায়। ফলত হে দৰ্শক! তুমি সেই শস্যক সেইজীয়াৰ পিছত হালধীয়া বৰণত দেখিবলৈ পোৱা। ইয়াৰ পিছত আল্লাহে সেইটোক খেৰকুটাত পৰিণত কৰে, ফলত সেইবোৰ চুৰ্ণ-বিচুৰ্ণ হৈ যায়। আখিৰাতত কাফিৰ আৰু মুনাফিকসকলৰ বাবে আছে কঠিন শাস্তি। আনহাতে আল্লাহৰ ফালৰ পৰা তেওঁৰ মুমিন বান্দাসকলৰ বাবে আছে ক্ষমা আৰু সন্তুষ্টি। দৰাচলতে পাৰ্থিৱ জীৱন হৈছে কেৱল ক্ষণস্থায়ী সম্পদ; ইয়াৰ কোনো স্থায়িত্ব নাই। এতেকে যি ব্যক্তিয়ে তাৰ ক্ষণস্থায়ী সম্পদক আখিৰাতৰ চিৰস্থায়ী ভোগ-সমাগ্রীৰ ওপৰত প্রাধান্য দিব, সেই ব্যক্তিয়েই হৈছে প্ৰকৃত ক্ষতিগ্ৰস্ত।

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• الزهد في الدنيا وما فيها من شهوات، والترغيب في الآخرة وما فيها من نعيم دائم يُعينان على سلوك الصراط المستقيم.

পৃথিৱী আৰু ইয়াৰ মাজত থকা প্ৰলোভনীয় বস্তুৰ পৰা বিৰাগী হৈ আখিৰাত আৰু তাত থকা স্থায়ী নিআমতৰ প্ৰতি অনুৰাগী হ’লে সৰল পথ অনুসৰণত সহায়ক হয়।

• وجوب الإيمان بالقدر.

ভাগ্যলিপিৰ প্ৰতি ঈমান পোষণ কৰা অপৰিহার্য।

• من فوائد الإيمان بالقدر عدم الحزن على ما فات من حظوظ الدنيا.

ভাগ্যৰ প্ৰতি ঈমান পোষণ কৰাৰ অন্যতম এটা উপকাৰ হৈছে এই যে, পাৰ্থিৱ জীৱনৰ কোনো সুবিধা লাভ কৰিব নোৱাৰিলে চিন্তাই গা কৰি নলয়।

• البخل والأمر به خصلتان ذميمتان لا يتصف بهما المؤمن.

কৃপণালী কৰা আৰু এই বিষয়ে মানুহক নির্দেশ প্ৰদান কৰা, দুয়োটাই নিন্দনীয় স্বভাৱ। এই দুয়োটা স্বভাৱ কেতিয়াও মুমিনৰ হ’ব নোৱাৰে।