مەنالار تەرجىمىسى ئايەت 47 سۈرە سۈرە ئەنبىيا - الترجمة البوسنية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 47

وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ

Na Dan ustanuća, Allah, džellešanuhu, postavit će ispravnu vagu radi vaganja dobrih i hrđavih djela, pa Gospodar nikom neće krivo učiniti dodavši mu grijeh ili mu pak oduzevši dobro djelo. Ako trudbenikovo djelo, bilo ono dobro ili hrđavo, bude teško koliko zrno gorušice, Allah ga neće zanemariti nego će za njega nagradu ili kaznu dati.

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• نَفْع الإقرار بالذنب مشروط بمصاحبة التوبة قبل فوات أوانها.

Priznanje grijeha koristi ukoliko se čovjek pokaje, i to prije nego što za pokajanje bude kasno.

• إثبات العدل لله، ونفي الظلم عنه.

Allah je pravedan. On nikad nikom ne čini nepravdu.

• أهمية قوة الحجة في الدعوة إلى الله.

Važnost jakih dokaza prilikom pozivanja ljudi.

• ضرر التقليد الأعمى.

Slijepo slijeđenje ima nesagledive posljedice.

• التدرج في تغيير المنكر، والبدء بالأسهل فالأسهل، فقد بدأ إبراهيم بتغيير منكر قومه بالقول والصدع بالحجة، ثم انتقل إلى التغيير بالفعل.

Postepenost u suzbijanju zla. Kreće se od lakših i blažih metoda. Kada je Ibrahim htio suzbiti zlo svoga naroda, počeo je riječima i iznošenjem argumenata, a nakon toga prešao je na praktično djelovanje.