مەنالار تەرجىمىسى سۈرە سۈرە زارىيات - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ پارىسچە تەرجىمىسى - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

سوره ذاريات

سۈرىنىڭ مەقسەتلىرىدىن:

تعريف الجن والإنس بأن مصدر رزقهم من الله وحده؛ ليخلصوا له العبادة.

آگاه ساختن جن و انس به این که تنها الله متعال روزی رسان است؛ تا بدین وسیله بندگیشان را برای او خالص سازند.

---

ئايەت: 1

وَالذّٰرِیٰتِ ذَرْوًا ۟ۙ

الله به بادهایی که خاک را برافراشته و پراکنده می‌کنند سوگند یاد می‌فرماید.

ئايەت: 2

فَالْحٰمِلٰتِ وِقْرًا ۟ۙ

و به ابرهایی که آب فراوانی حمل می‌کنند.

ئايەت: 3

فَالْجٰرِیٰتِ یُسْرًا ۟ۙ

وبه کشتی‌هایی که به سهولت و آسانی در دریاها در حرکت هستند.

ئايەت: 4

فَالْمُقَسِّمٰتِ اَمْرًا ۟ۙ

و به فرشتگانی که امور بندگان را که طبق فرمان الله تقسیم می‌کنند.

ئايەت: 5

اِنَّمَا تُوْعَدُوْنَ لَصَادِقٌ ۟ۙ

که حساب و جزایی که پروردگارتان آن را به شما وعده می‌دهد به‌طور قطع حقیقت است و هیچ تردیدی در آن راه ندارد.

ئايەت: 6

وَّاِنَّ الدِّیْنَ لَوَاقِعٌ ۟ؕ

و حساب بندگان در روز قیامت بدون تردید رخ خواهد داد.

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• الاعتبار بوقائع التاريخ من شأن ذوي القلوب الواعية.

عبرت‌گیری از رخدادهای تاریخ، خوی و سرشت صاحبان دل‌های هوشیار وآگاه است.

• خلق الله الكون في ستة أيام لِحِكَم يعلمها الله، لعل منها بيان سُنَّة التدرج.

آفرینش هستی در شش روز توسط الله به‌سبب حکمت‌هایی است که الله می‌داند، شاید یکی از آنها سنت تدریجی‌ بودن باشد.

• سوء أدب اليهود في وصفهم الله تعالى بالتعب بعد خلقه السماوات والأرض، وهذا كفر بالله.

بی‌ادبی یهودیان در توصیف الله تعالی به خسته‌شدن پس از آفرنش آسمان‌ها و زمین. این امر کفر به الله است.

ئايەت: 7

وَالسَّمَآءِ ذَاتِ الْحُبُكِ ۟ۙ

و الله به آسمان که آفرینش زیبا و راه‌هایی دارد سوگند یاد می‌فرماید.

ئايەت: 8

اِنَّكُمْ لَفِیْ قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ ۟ۙ

که شما - ای ساکنان مکه- به‌طور قطع در سخنی متضاد و ضد و نقیض هستید، گاهی می‌گویید: قرآن سحر است، گاهی می‌گویید: شعر است، و گاهی می‌گویید: محمد ساحری است، و گاهی می‌گویید شاعری است.

ئايەت: 9

یُّؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ اُفِكَ ۟ؕ

از ایمان به قرآن و پیامبر صلی الله علیه وسلم بازداشته می‌شود کسی‌که بر اساس علم الله از ایمان به آن بازداشته شده باشد؛ زیرا او تعالی می‌داند که او ایمان نمی‌آورد، پس او را به هدایت توفیق نمی‌دهد.

ئايەت: 10

قُتِلَ الْخَرّٰصُوْنَ ۟ۙ

لعنت بر این دروغگویان که در مورد قرآن و پیامبرشان آن سخنان را گفتند.

ئايەت: 11

الَّذِیْنَ هُمْ فِیْ غَمْرَةٍ سَاهُوْنَ ۟ۙ

همان کسانی‌که در جهالت، از سرای آخرت غافل هستند، و به آن اهمیت نمی‌دهند.

ئايەت: 12

یَسْـَٔلُوْنَ اَیَّانَ یَوْمُ الدِّیْنِ ۟ؕ

می‌پرسند: روز جزا چه زمانی است؟ درحالی‌که برای آن عمل نمی‌کنند.

ئايەت: 13

یَوْمَ هُمْ عَلَی النَّارِ یُفْتَنُوْنَ ۟

الله این‌گونه به سوال آنها پاسخ می‌دهد: روزی‌که آنها روی آتش عذاب می‌شوند.

ئايەت: 14

ذُوْقُوْا فِتْنَتَكُمْ ؕ— هٰذَا الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تَسْتَعْجِلُوْنَ ۟

به آنها گفته می‌شود: عذابتان را بچشید، این همان روزی است که وقتی به آن انذار داده می‌شدید، از روی تمسخر خواستار تعجیل آن بودید.

ئايەت: 15

اِنَّ الْمُتَّقِیْنَ فِیْ جَنّٰتٍ وَّعُیُوْنٍ ۟ۙ

قطعاً کسانی که به‌خاطر پروردگارشان با اجرای اوامر و اجتناب از نواهی‌اش پرهیزکاری نموده‌اند در روز قیامت در باغ‌ها و چشمه‌هایی جاری هستند.

ئايەت: 16

اٰخِذِیْنَ مَاۤ اٰتٰىهُمْ رَبُّهُمْ ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا قَبْلَ ذٰلِكَ مُحْسِنِیْنَ ۟ؕ

پاداش گرامی‌ای را که پروردگارشان به آنها عطا فرموده می‌گیرند، زیرا قبل ازاین پاداش گرامی در دنیا نیکوکار بودند.

ئايەت: 17

كَانُوْا قَلِیْلًا مِّنَ الَّیْلِ مَا یَهْجَعُوْنَ ۟

شب نماز می‌گزاردند، و جز زمانی اندک نمی‌خوابیدند.

ئايەت: 18

وَبِالْاَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُوْنَ ۟

و در سحرگاهان برای گناهان‌شان از الله آمرزش می‌طلبیدند.

ئايەت: 19

وَفِیْۤ اَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّآىِٕلِ وَالْمَحْرُوْمِ ۟

و در اموال‌شان برای گدایان، و برای کسانی‌که به هر سببی از رزق و روزی محروم شده بودند اما از آنها گدایی نمی‌کردند، حقی بود - که داوطلبانه آن را می‌بخشیدند-.

ئايەت: 20

وَفِی الْاَرْضِ اٰیٰتٌ لِّلْمُوْقِنِیْنَ ۟ۙ

و در زمین و کوه‌ها و دریاها و رودها و درختان و گیاهان و حیواناتی که الله در آن قرار داده است، دلالت‌هایی بر قدرت الله برای یقین ‌کنندگان است که الله همان آفریننده و شکل‌دهنده است.

ئايەت: 21

وَفِیْۤ اَنْفُسِكُمْ ؕ— اَفَلَا تُبْصِرُوْنَ ۟

و -ای مردم- در خودتان دلالت‌هایی بر قدرت الله است، پس مگر نمی‌بینید که پند بگیرید؟!

ئايەت: 22

وَفِی السَّمَآءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوْعَدُوْنَ ۟

و در آسمان روزی دنیوی و دینی شماست، و در آن خیر و یا شری را که به آن وعده داده می‌شوید است.

ئايەت: 23

فَوَرَبِّ السَّمَآءِ وَالْاَرْضِ اِنَّهٗ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَاۤ اَنَّكُمْ تَنْطِقُوْنَ ۟۠

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که رستاخیز به‌طور قطع حقیقتی بدون تردید است، همان‌گونه که در سخن شما هیچ تردیدی نیست آن‌گاه که سخن می‌گویید.

ئايەت: 24

هَلْ اَتٰىكَ حَدِیْثُ ضَیْفِ اِبْرٰهِیْمَ الْمُكْرَمِیْنَ ۟ۘ

-ای پیامبر- آیا خبر فرشتگان مهمان ابراهیم -علیه السلام- که آنان را گرامی داشت به تو رسیده است؟

ئايەت: 25

اِذْ دَخَلُوْا عَلَیْهِ فَقَالُوْا سَلٰمًا ؕ— قَالَ سَلٰمٌ ۚ— قَوْمٌ مُّنْكَرُوْنَ ۟

آن‌گاه که بر او وارد شدند و به او گفتند: سلام. ابراهیم علیه السلام در پاسخ آنها گفت: سلام. و با خودش گفت: اینها مردمی هستند که آنها را نمی‌شناسیم.

ئايەت: 26

فَرَاغَ اِلٰۤی اَهْلِهٖ فَجَآءَ بِعِجْلٍ سَمِیْنٍ ۟ۙ

پس پنهانی به‌سوی خانواده‌اش رفت، و گوساله‌ای سالم و فربه که داشتند آورد؛ به این گمان که آنها انسان هستند.

ئايەت: 27

فَقَرَّبَهٗۤ اِلَیْهِمْ قَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ؗ

پس گوساله را نزدیک آنها گذاشت، و با مهربانی آنها را مورد خطاب قرار داد: آیا غذایی را که برای‌تان تقدیم شده است نمی‌خورید؟

ئايەت: 28

فَاَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیْفَةً ؕ— قَالُوْا لَا تَخَفْ ؕ— وَبَشَّرُوْهُ بِغُلٰمٍ عَلِیْمٍ ۟

وقتی که دید نمی‌خورند ترسی از آنها را در وجود خویش پنهان کرد و آنها به ترسش پی بردند. آن‌گاه برای آرام‌کردن او گفتند: نترس، زیرا ما فرستادگانی از جانب الله هستیم، و او را از آنچه خوشحالش می‌کرد باخبر کردند به اینکه پسری صاحب علم فراوان برایش متولد می‌شود. شخص مورد مژده در اینجا اسحاق علیه السلام است.

ئايەت: 29

فَاَقْبَلَتِ امْرَاَتُهٗ فِیْ صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوْزٌ عَقِیْمٌ ۟

وقتی همسر ابراهیم علیه السلام این مژده را شنید درحالی‌که از شادی فریاد و به صورتش سیلی می‌زد جلو آمد، و با تعجب گفت: آیا پیرزنی می‌زاید، به‌علاوه اینکه اساساً نازا بوده است!

ئايەت: 30

قَالُوْا كَذٰلِكِ ۙ— قَالَ رَبُّكِ ؕ— اِنَّهٗ هُوَ الْحَكِیْمُ الْعَلِیْمُ ۟

فرشتگان به او گفتند: آنچه را به تو خبر دادیم پروردگارت گفته است، و آنچه را که او تعالی بگوید هیچ بازدارنده‌ای برایش نیست؛ زیرا او تعالی در آفرینش و تقدیر خویش بسیار دانا و از مخلوقاتش و مصالح آنها بسیار آگاه است.

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• إحسان العمل وإخلاصه لله سبب لدخول الجنة.

نیکو گردانیدن و خالص ‌کردن عمل برای الله سبب ورود به بهشت است.

• فضل قيام الليل وأنه من أفضل القربات.

فضیلت نماز شب و اینکه از برترین عباداتی است که با آن به الله نزدیکی حاصل می‌شود.

• من آداب الضيافة: رد التحية بأحسن منها، وتحضير المائدة خفية، والاستعداد للضيوف قبل نزولهم، وعدم استثناء شيء من المائدة، والإشراف على تحضيرها، والإسراع بها، وتقريبها للضيوف، وخطابهم برفق.

از آداب پذیرایی: پاسخ دادن به سلام به نیکوتر از آن، آماده‌ کردن سفره به صورت پنهانی، آمادگی برای مهمانان قبل از رسیدن آنها، جدانکردن چیزی از سفره، برخاستن و شتاب‌ ورزیدن برای آماده‌ کردن سفره، و نزدیک ‌کردن آن به مهمانان، و سخن گفتن با آنها به نرمی.

ئايەت: 31

قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ اَیُّهَا الْمُرْسَلُوْنَ ۟

ابراهیم علیه السلام به فرشتگان گفت: ماموریت شما چیست؟ و چه هدفی دارید؟

ئايەت: 32

قَالُوْۤا اِنَّاۤ اُرْسِلْنَاۤ اِلٰی قَوْمٍ مُّجْرِمِیْنَ ۟ۙ

فرشتگان در پاسخ او گفتند: الله ما را به‌سوی مردمی ستمکار که گناهان زشتی مرتکب می‌شوند فرستاده است.

ئايەت: 33

لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِّنْ طِیْنٍ ۟ۙ

تا سنگ‌هایی از گِل سخت‌شده بر آنها فرو فرستیم.

ئايەت: 34

مُّسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِیْنَ ۟

که - ای ابراهیم- نزد پروردگارت نشانه‌گذاری شده هستند و بر متجاوزان از حدود الله و سرسختان در کفر و گناهان فرستاده می‌شوند.

ئايەت: 35

فَاَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِیْهَا مِنَ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟ۚ

پس مؤمنانی را که در شهر قوم لوط بودند بیرون کردیم تا عذابی را که به مجرمان می‌رسد به آنها نرسد.

ئايەت: 36

فَمَا وَجَدْنَا فِیْهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِیْنَ ۟ۚ

ولی در این شهر آنها جز یک خانواده مسلمان، یعنی اعضای خانوادۀ لوط علیه السلام، نیافتیم.

ئايەت: 37

وَتَرَكْنَا فِیْهَاۤ اٰیَةً لِّلَّذِیْنَ یَخَافُوْنَ الْعَذَابَ الْاَلِیْمَ ۟ؕ

و در شهر قوم لوط، آثاری از عذاب را که بر وقوع عذاب بر آنها دلالت می‌کند باقی گذاشتیم تا هرکس از عذاب رنج‌آوری که به آنها رسید می‌ترسد پند بگیرد، و عمل آنها را مرتکب نشود و از این عذاب نجات یابد.

ئايەت: 38

وَفِیْ مُوْسٰۤی اِذْ اَرْسَلْنٰهُ اِلٰی فِرْعَوْنَ بِسُلْطٰنٍ مُّبِیْنٍ ۟

و در موسی علیه السلام آن‌گاه که او را با حجت‌های روشن به‌سوی فرعون فرستادیم، نشانه‌ای است برای کسی که از عذاب دردناک می‌ترسد.

ئايەت: 39

فَتَوَلّٰی بِرُكْنِهٖ وَقَالَ سٰحِرٌ اَوْ مَجْنُوْنٌ ۟

اما فرعون با اعتماد به نیرو و لشکریانش از حق روی گرداند، و در مورد موسی علیه السلام گفت: او ساحری است که مردم را سحر می‌کند، یا دیوانه‌ای است که در آنچه می‌گوید نمی‌اندیشد.

ئايەت: 40

فَاَخَذْنٰهُ وَجُنُوْدَهٗ فَنَبَذْنٰهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیْمٌ ۟ؕ

پس او و تمام لشکریانش را گرفتیم و در دریا افکندیم، آن‌گاه غرق و نابود شدند، و فرعون به‌سبب تکذیب و ادعای معبود بودن، سزاوار سرزنش بود.

ئايەت: 41

وَفِیْ عَادٍ اِذْ اَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیْحَ الْعَقِیْمَ ۟ۚ

و در عاد، قوم هود علیه السلام نشانه‌ای است برای کسی‌که از عذاب دردناک می‌ترسد آن‌گاه که بادی را که هیچ بارانی نداشت، و هیچ درختی را بارور نمی‌ساخت، و هیچ برکتی در آن نبود بر آنها فرو فرستادیم.

ئايەت: 42

مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ اَتَتْ عَلَیْهِ اِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِیْمِ ۟ؕ

هیچ‌کس یا مال یا غیر آن دو را که بر آن می‌گذشت باقی نمی‌گذاشت مگر آن را ویران می‌کرد، و آن را چون استخوان‌های پوسیده و ریز ریز شده بر جای می‌گذاشت.

ئايەت: 43

وَفِیْ ثَمُوْدَ اِذْ قِیْلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوْا حَتّٰی حِیْنٍ ۟

و در ثمود، قوم صالح علیه السلام نشانه‌ای است برای کسی‌که از عذاب دردناک می‌ترسد آن‌گاه که به آنها گفته شد: قبل ازاینکه اجل‌های‌تان به سر رسد از زندگی خویش بهره ببرید.

ئايەت: 44

فَعَتَوْا عَنْ اَمْرِ رَبِّهِمْ فَاَخَذَتْهُمُ الصّٰعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُوْنَ ۟

آن‌گاه از فرمان پروردگارشان سر باز زدند، و در برابر ایمان و طاعت بسیار تکبر ورزیدند، تا اینکه صاعقۀ عذاب آنها را فراگرفت درحالی‌که منتظر نزول آن بودند؛ زیرا سه روز قبل از نزول عذاب به آن وعده داده شده بودند.

ئايەت: 45

فَمَا اسْتَطَاعُوْا مِنْ قِیَامٍ وَّمَا كَانُوْا مُنْتَصِرِیْنَ ۟ۙ

پس نتوانستند عذابی را که پروردگارشان بر آنها نازل کرد از خودشان دفع کنند، و هیچ نیرویی نداشتند که به آن پناه برند.

ئايەت: 46

وَقَوْمَ نُوْحٍ مِّنْ قَبْلُ ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمًا فٰسِقِیْنَ ۟۠

و به تحقیق که قبل از اینها، قوم نوح را با غرق ‌کردن نابود کرده‌ایم، زیرا آنها مردم فاسق و نافرمان بودند، پس سزاوار کیفر او تعالی گشتند.

ئايەت: 47

وَالسَّمَآءَ بَنَیْنٰهَا بِاَیْىدٍ وَّاِنَّا لَمُوْسِعُوْنَ ۟

و آسمان را بسیار محکم بنا کردیم، و قطعاً ما اطرافش را وسعت بخشیدیم.

ئايەت: 48

وَالْاَرْضَ فَرَشْنٰهَا فَنِعْمَ الْمٰهِدُوْنَ ۟

و زمین را برای ساکنانش مانند بستری گستردیم، و با این کار چه گسترانندگان خوبی هستیم.

ئايەت: 49

وَمِنْ كُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُوْنَ ۟

و از هر چیزی دو گونه آفریدیم: مانند نر و ماده، آسمان و زمین، خشکی و دریا؛ تا یگانگی و قدرت الله را که هر چیزی را دو گونه آفرید، به یاد آورید.

ئايەت: 50

فَفِرُّوْۤا اِلَی اللّٰهِ ؕ— اِنِّیْ لَكُمْ مِّنْهُ نَذِیْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ۚ

و با فرمان‌برداری از الله و عدم نافرمانی از او، از کیفر الله به‌سوی پاداش او تعالی بگریزید، زیرا - ای مردم- من برای شما انذاردهنده‌ای آشکار از کیفر او هستم.

ئايەت: 51

وَلَا تَجْعَلُوْا مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ ؕ— اِنِّیْ لَكُمْ مِّنْهُ نَذِیْرٌ مُّبِیْنٌ ۟

و با الله معبود دیگری قرار ندهید تا او را به جای الله عبادت کنید، زیرا من برای شما انذاردهنده‌ای آشکار از این کار هستم.

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• الإيمان أعلى درجة من الإسلام.

درجه ی ایمان از درجه ی اسلام برتر است.

• إهلاك الله للأمم المكذبة درس للناس جميعًا.

نابودی امت‌های تکذیب‌ کننده توسط الله درسی برای تمام مردم است.

• الخوف من الله يقتضي الفرار إليه سبحانه بالعمل الصالح، وليس الفرار منه.

ترس از الله، فرار به‌سوی او سبحانه با انجام عمل صالح را ایجاب می‌کند؛ نه فرار از او را.

ئايەت: 52

كَذٰلِكَ مَاۤ اَتَی الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِّنْ رَّسُوْلٍ اِلَّا قَالُوْا سَاحِرٌ اَوْ مَجْنُوْنٌ ۟۫

مانند این تکذیبِ ساکنان مکه، امت‌های پیشین تکذیب کردند، چنان‌که هیچ رسولی از جانب الله نزدشان نیامد مگر اینکه در مورد او گفتند: ساحر، یا دیوانه‌ای است.

ئايەت: 53

اَتَوَاصَوْا بِهٖ ۚ— بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُوْنَ ۟ۚ

آیا کافران پیشین و متاخر، یکدیگر را بر تکذیب رسولان سفارش می‌کنند؟! نه، بلکه طغیان‌شان آنها را بر این کار جمع می‌کند (و وحدت عمل می‌دهد).

ئايەت: 54

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَاۤ اَنْتَ بِمَلُوْمٍ ۟ؗ

پس - ای رسول- از این تکذیب‌ کنندگان روی بگردان، که تو سزاوار نکوهش نیستی، چون آنچه را به‌سوی آنها رسالت یافتی به آنها رسانده‌ای.

ئايەت: 55

وَّذَكِّرْ فَاِنَّ الذِّكْرٰی تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

ولی نباید رویگردانی تو از آنها تو را از پند و اندرز دادن آنها بازدارد، پس آنها را پند و اندرز بده، زیرا اندرز دادن به کسانی‌که به الله ایمان دارند سود می‌رساند.

ئايەت: 56

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْاِنْسَ اِلَّا لِیَعْبُدُوْنِ ۟

و جن و انس را نیافریدم جز برای عبادت من به یگانگی، و آنها را نیافریدم تا شریکی برایم قرار دهند.

ئايەت: 57

مَاۤ اُرِیْدُ مِنْهُمْ مِّنْ رِّزْقٍ وَّمَاۤ اُرِیْدُ اَنْ یُّطْعِمُوْنِ ۟

و از آنها رزق و روزی نمی‌خواهم، و از آنها نمی‌خواهم که به من غذا بدهند.

ئايەت: 58

اِنَّ اللّٰهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِیْنُ ۟

زیرا الله خود روزی‌دهندۀ بندگانش است، پس همگی به روزی او نیازمندند. ذات نیرومند استواری است که هیچ‌چیز بر او چیره نمی‌شود، و تمام جن‌ها و انسان‌ها در برابر نیروی او سبحانه فروتن هستند.

ئايەت: 59

فَاِنَّ لِلَّذِیْنَ ظَلَمُوْا ذَنُوْبًا مِّثْلَ ذَنُوْبِ اَصْحٰبِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُوْنِ ۟

پس - ای رسول- برای کسانی‌که با تکذیب تو بر خودشان ستم کرده‌اند سهمی از عذاب مانند سهم یاران قبلی آنها است، که این عذاب سررسید مشخصی دارد، پس نباید قبل از فرا رسیدن سررسید عذاب از من بخواهند که آن را به تعجیل اندازم.

ئايەت: 60

فَوَیْلٌ لِّلَّذِیْنَ كَفَرُوْا مِنْ یَّوْمِهِمُ الَّذِیْ یُوْعَدُوْنَ ۟۠

پس نابودی و تباهی باد بر کسانی‌که به الله کفر ورزیدند، و رسول‌شان را تکذیب کردند از روز قیامت که به فروفرستاده شدن عذاب بر آنها در آن روز وعده داده می‌شوند.

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• الكفر ملة واحدة وإن اختلفت وسائله وتنوع أهله ومكانه وزمانه.

کفر، یک آیین واحد است هر چند وسایل مختلف و پیروان و مکان و زمان گوناگونی داشته باشد.

• شهادة الله لرسوله صلى الله عليه وسلم بتبليغ الرسالة.

گواهی الله برای رسولش صلی الله علیه وسلم بر تبلیغ رسالت.

• الحكمة من خلق الجن والإنس تحقيق عبادة الله بكل مظاهرها.

حکمت آفرینش جن و انس تحقق عبادت الله با تمام مظاهرش است.

• سوف تتغير أحوال الكون يوم القيامة.

در روز قیامت احوال هستی دگرگون خواهد شد.