مەنالار تەرجىمىسى ئايەت 111 سۈرە سۈرە تەۋبە - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ پارىسچە تەرجىمىسى - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 111

اِنَّ اللّٰهَ اشْتَرٰی مِنَ الْمُؤْمِنِیْنَ اَنْفُسَهُمْ وَاَمْوَالَهُمْ بِاَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ؕ— یُقَاتِلُوْنَ فِیْ سَبِیْلِ اللّٰهِ فَیَقْتُلُوْنَ وَیُقْتَلُوْنَ ۫— وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرٰىةِ وَالْاِنْجِیْلِ وَالْقُرْاٰنِ ؕ— وَمَنْ اَوْفٰی بِعَهْدِهٖ مِنَ اللّٰهِ فَاسْتَبْشِرُوْا بِبَیْعِكُمُ الَّذِیْ بَایَعْتُمْ بِهٖ ؕ— وَذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟

همانا الله از مؤمنان جان‌های‌شان را - از روی لطف خویش؛ با وجود اینکه آنها ملکِ خودِ او تعالی هستند - به بهایی گران یعنی بهشت خریده است، چون با کفار می‌جنگند تا سخن الله برتر باشد، سپس کفار را می‌کشند، و کفار آنها را می‌کشند، الله این پاداش را به وعدۀ حقی در تورات، کتاب موسی علیه السلام ؛ و انجیل، کتاب عیسی علیه السلام ؛ و کتاب محمد صلی الله علیه وسلم وعده داده است، و هیچ‌کس از الله سبحانه وفادارتر به عهد خویش نیست؛ پس -ای مؤمنان- به معامله‌ای که با الله کرده‌اید شاد و خوشحال باشید، زیرا سود زیادی در آن برده‌اید، و این معامله همان رستگاری بزرگ است.

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• محبة الله ثابتة للمتطهرين من الأنجاس البدنية والروحية.

محبت الله برای پاک ‌شدگان از نجاست‌های بدنی و روحی ثابت است.

• لا يستوي من عمل عملًا قصد به وجه الله؛ فهذا العمل هو الذي سيبقى ويسعد به صاحبه، مع من قصد بعمله نصرة الكفر ومحاربة المسلمين؛ وهذا العمل هو الذي سيفنى ويشقى به صاحبه.

کسی‌که عملی را به هدف رضایت الله انجام دهد، با کسی‌که عملش را به هدف یاریِ کفر و جنگ با مسلمانان انجام دهد یکسان نیست؛ زیرا عمل اولی است که می‌ماند و صاحبش را به سعادت می‌رساند، اما عمل دومی نابود می‌شود و صاحبش را بدبخت می‌کند.

• مشروعية الجهاد والحض عليه كانت في الأديان التي قبل الإسلام أيضًا.

مشروعیت جهاد و تشویق بر آن در ادیان پیش از اسلام نیز وجود داشته است.

• كل حالة يحصل بها التفريق بين المؤمنين فإنها من المعاصي التي يتعين تركها وإزالتها، كما أن كل حالة يحصل بها جمع المؤمنين وائتلافهم يتعين اتباعها والأمر بها والحث عليها.

هر حالتی‌که به پراکندگی مؤمنان منجر شود، از گناهانی است که ترک آن واجب است، چنان‌که هر حالتی‌که منجر به اجتماع و ائتلاف مؤمنان شود، پیروی از آن و امر و تشویق بر آن واجب است.