قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - ئىسپانچە تەرجىمىسى - ئىسلامى كېڭەش * - تەرجىمىلەر مۇندەرىجىسى
مەنالار تەرجىمىسى ئايەت: (20) سۈرە: سۈرە مۇھەممەد
وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَوۡلَا نُزِّلَتۡ سُورَةٞۖ فَإِذَآ أُنزِلَتۡ سُورَةٞ مُّحۡكَمَةٞ وَذُكِرَ فِيهَا ٱلۡقِتَالُ رَأَيۡتَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ نَظَرَ ٱلۡمَغۡشِيِّ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِۖ فَأَوۡلَىٰ لَهُمۡ
20. Y los creyentes dicen: «¿Por qué no desciende una sura (que prescriba el combate)[942]?». Y cuando una sura concluyente es revelada con preceptos que mencionan su obligatoriedad, ves que aquellos cuyos corazones están enfermemos (de hipocresía y duda) te miran (aterrorizados) como quien está a punto de desmayarse (de miedo) ante la muerte. Más les hubiera valido
[942] Durante los trece años previos a la Hégira, cuando los musulmanes vivían amenazados en La Meca, Al-lah no les permitió combatir, sino que los animó a ser pacientes ante las ofensas de los idólatras. Una vez los musulmanes hubieron emigrado a Medina y hubieron establecido la primera comunidad musulmana, Al-lah reveló la orden de combatir por Su causa contra quienes los atacaban y dificultaban la estabilidad de la comunidad.
ئەرەپچە تەپسىرلەر:
مەنالار تەرجىمىسى ئايەت: (20) سۈرە: سۈرە مۇھەممەد
قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - ئىسپانچە تەرجىمىسى - ئىسلامى كېڭەش - تەرجىمىلەر مۇندەرىجىسى
قۇرئان كەرىمنىڭ ئىسپانچە تەرجىمىسى، مىلادىيە 2017-يىلى ئىسلامى كېڭەش تەرجىمىسى.