مەنالار تەرجىمىسى ئايەت 37 سۈرە سۈرە ئال ئىمران - ئىسپانچە تەرجىمىسى (لاتىن ئامرىكىسى ) - ئىسلامى كېڭەش - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 37

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ

37. Y su Señor la aceptó de buen grado e hizo que creciera bien^[101], y se la encomendó a Zacarías para que fuera su tutor. Cada vez que Zacarías entraba en el oratorio donde ella se hallaba, encontraba alimentos junto a ella. Le decía: “¡María!, ¿de dónde proviene esto?”, ella contestaba: “Proviene de Al-lah. En verdad, Al-lah provee de sustento a quien quiere sin límite alguno”.

[101] Al-lah la dotó de un aspecto agradable para que fuese rápidamente aceptada por quien sería su tutor.