مەنالار تەرجىمىسى ئايەت 37 سۈرە سۈرە بەقەرە - الترجمة الأويغورية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 37

فَتَلَقَّىٰٓ ءَادَمُ مِن رَّبِّهِۦ كَلِمَٰتٖ فَتَابَ عَلَيۡهِۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

ئادەم پەرۋەردىگارىدىن بىر قانچە سۆز تەلىم ئالدى، ئۇ دۇئالار ئىلھام ئارقىلىق بلدۈرۈلدى، ئۇ سۆزلەر تۆۋەندىكىدىن ئىبارەت: «ئۇلار: «پەرۋەردىگارىمىز! بىز ئۆزىمىزگە ئۆزىمىز زۇلۇم قىلدۇق، ئەگەر سەن بىزگە مەغپىرەت قىلمىساڭ، بىزگە رەھىم قىلمىساڭ، بىز چوقۇم زىيان تارتقۇچىلاردىن بولىمىز، دېدى» [ئەئراپ سۈرىسى 23-ئايەت]. ئاللاھ تائالا ئۇنىڭ تەۋبىسىنى قوبۇل قىلدى ۋە خاتالىقىنى ئەپۇ قىلدى، ئاللاھ تائالا بەندىلىرىنىڭ تەۋبىسىنى بەك قوبۇل قىلغۇچىدۇر ۋە ناھايتى مېھرىباندۇر

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• الواجب على المؤمن إذا خفيت عليه حكمة الله في بعض خلقه وأَمْرِهِ أن يسلِّم لله في خلقه وأَمْرِهِ.

مۆئمىنگە ئاللاھنىڭ پەيدا قىلىش ۋە بۇيرىقىدىكى بەزى ھېكمەت بىلىنمىگەندىمۇ، يارىتىش ۋە بۇيرۇق ئىشلىرىدا ئاللاھغا ئىشىنىشى ۋاجىب بولىدۇ

• رَفَعَ القرآن الكريم منزلة العلم، وجعله سببًا للتفضيل بين الخلق.

قۇرئان كەرىم ئىلىمنىڭ ئورنىنى ئالى قىلدى ۋە ئىلىمنى خالايىقلار ئارىسىدىكى ئارتۇقچىلىقنىڭ سەۋەبى قىلدى

• الكِبْرُ هو رأس المعاصي، وأساس كل بلاء ينزل بالخلق، وهو أول معصية عُصِيَ الله بها.

تەكەببۇرلۇق بولسا ئاسىيلىقنىڭ باشلىنىشى، ئىنسانلارغا يېتىدىغان بارلىق بالا-مۇسىبەتنىڭ ئاساسىدۇر، شۇنداقلا ئاللاھقا قېلىنغان تۇنجى ئاسىيلىقتۇر