مەنالار تەرجىمىسى سۈرە مۆمىنۇن - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ ئۆزبەكچە تەرجىمىسى - بەت نومۇرى 345 - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 43

مَا تَسۡبِقُ مِنۡ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسۡتَـٔۡخِرُونَ

Ҳақни тан олмаётган бу умматларнинг биронтаси ҳар қанча кучли воситаларни ишга солмасин, ҳалокат учун тайинлаб қўйилган муддатдан ўтиб ҳам кета олмайди, ортда ҳам қолмайди.

ئايەت: 44

ثُمَّ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا تَتۡرَاۖ كُلَّ مَا جَآءَ أُمَّةٗ رَّسُولُهَا كَذَّبُوهُۖ فَأَتۡبَعۡنَا بَعۡضَهُم بَعۡضٗا وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَحَادِيثَۚ فَبُعۡدٗا لِّقَوۡمٖ لَّا يُؤۡمِنُونَ

Кейин орқама-орқа пайғамбар кетидан пайғамбар юбордик. Қайси бир умматга ўз пайғамбари келса, уни ёлғончига чиқардилар. Шу билан уларни бирин-кетин ҳалок қилиб, одамларнинг оғзидаги гап-сўзга айлантирдик. Бас, пайғамбарлари Парвардигорлари тарафидан олиб келган рисолатга иймон келтирмайдиган қавмга ҳалокат бўлгай.

ئايەت: 45

ثُمَّ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَٰرُونَ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

Кейин Мусо ва унинг биродари Ҳорунни тўққиз мўъжиза (асо, қўл, чигиртка, бит, бақа, қон, тўфон, қаҳатчилик ва меваларнинг етишмаслиги) ҳамда очиқ ҳужжат билан юбордик.

ئايەت: 46

إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ وَكَانُواْ قَوۡمًا عَالِينَ

Мусо билан Ҳорунни Фиръавн ва унинг аъёнларига юбордик. Бас, улар кибр қилдилар. Иймон келтирмадилар, бўйин эгмадилар. Улар одамларга қаҳру зулм қилиб, ўзларини ҳаммадан катта оладиган қавм эди.

ئايەت: 47

فَقَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لِبَشَرَيۡنِ مِثۡلِنَا وَقَوۡمُهُمَا لَنَا عَٰبِدُونَ

"Ўзимизга ўхшаган, биздан ҳеч қандай ортиқ жойи бўлмаган шу икки одамга иймон келтирамизми, ҳолбуки, бу иккисининг қавми Бани Исроил бизга қуллик қилиб, итоат этиб турган бўлса", дедилар.

ئايەت: 48

فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُواْ مِنَ ٱلۡمُهۡلَكِينَ

Уларнинг Аллоҳ тарафидан олиб келган ишларида ёлғончига чиқардилар. Шу сабабли сувга ғарқ бўлиб, ҳалокатга учрадилар.

ئايەت: 49

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ لَعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ

Мусога Тавротни бердик. Шоядки, қавми унга амал қилиб, ҳақ сари ҳидоят топсалар.

ئايەت: 50

وَجَعَلۡنَا ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَأُمَّهُۥٓ ءَايَةٗ وَءَاوَيۡنَٰهُمَآ إِلَىٰ رَبۡوَةٖ ذَاتِ قَرَارٖ وَمَعِينٖ

Марямнинг ўзини ҳам, ўғли Ийсони ҳам қудратимизга далолат қиладиган бир оят-аломат қилдик. Марям ўғлига отасиз ҳомиладор бўлди. Уларга бир баланд, текис ва оқар сувли ердан бошпана бердик.

ئايەت: 51

يَٰٓأَيُّهَا ٱلرُّسُلُ كُلُواْ مِنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَٱعۡمَلُواْ صَٰلِحًاۖ إِنِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ عَلِيمٞ

Эй пайғамбарлар, сизлар ҳалол қилиб берганим пок озуқалардан тановул қилинглар. Шариатга тўғри келадиган яхши ишларни қилинглар. Мен сизлар қилаётган ишларни билиб тураман. Бирон ишингиз Мендан яширин эмас.

ئايەت: 52

وَإِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱتَّقُونِ

Эй Пайғамбар, умматингиз бир умматдир, яъни, Ислом умматидир. Мен эса ягона Парвардигорингизман. Мендан ўзга парвардигор йўқ. Бас, буйруқларимни бажариш ва тақиқларимдан тийилиш ила Мендан тақво қилинглар.

ئايەت: 53

فَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡ زُبُرٗاۖ كُلُّ حِزۡبِۭ بِمَا لَدَيۡهِمۡ فَرِحُونَ

Пайғамбарлардан кейин уларнинг тобелари гуруҳ-гуруҳларга бўлиниб кетдилар. Ҳар бир гуруҳ ўз эътиқодини Аллоҳ наздида маъқул ва мақбул кўрилган дин, деб билди. Бошқаларнинг эътиқодларига қиё ҳам боқмади.

ئايەت: 54

فَذَرۡهُمۡ فِي غَمۡرَتِهِمۡ حَتَّىٰ حِينٍ

Эй Пайғамбар, уларни то азоб келгунига қадар тек қўйинг, ўзларининг жаҳолату залолатларида эканкираб юраверсинлар.

ئايەت: 55

أَيَحۡسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِۦ مِن مَّالٖ وَبَنِينَ

Ўша фақат ўз эътиқоди билангина хурсанд бўлиб юраверганлар Биз уларга шу дунёнинг ўзида мол-давлат ва фарзандлар ила мадад беряпмиз, деб ўйлайдилар. Аслида эса иш улар ўйлагандек эмас. Биз уларга бу неъматларни истидрож учун, арқонни узун ташлаб қўйганимиз туфайли беряпмиз. Лекин улар буни сезмайдилар.

ئايەت: 56

نُسَارِعُ لَهُمۡ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِۚ بَل لَّا يَشۡعُرُونَ

Ўша фақат ўз эътиқоди билангина хурсанд бўлиб юраверганлар Биз уларга шу дунёнинг ўзида мол-давлат ва фарзандлар ила мадад беряпмиз, деб ўйлайдилар. Аслида эса иш улар ўйлагандек эмас. Биз уларга бу неъматларни истидрож учун, арқонни узун ташлаб қўйганимиз туфайли беряпмиз. Лекин улар буни сезмайдилар.

ئايەت: 57

إِنَّ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ خَشۡيَةِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

Иймон келтиргани ва амалларни пухта бажарганига қарамасдан, Парвардигорларидан хавфсираб, қўрқиб турадиганлар эса

ئايەت: 58

وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ يُؤۡمِنُونَ

Парвардигорларининг Китобидаги оятларга иймон келтирадиганлар эса

ئايەت: 59

وَٱلَّذِينَ هُم بِرَبِّهِمۡ لَا يُشۡرِكُونَ

Парвардигорларини бир деб билиб, У Зотга ҳеч кимни, ҳеч нарсани шерик қилмайдиганлар эса

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• الاستكبار مانع من التوفيق للحق.

Мутакаббирлик тавфиқ кушандаси.

• إطابة المأكل له أثر في صلاح القلب وصلاح العمل.

Қалбнинг ўнгланиши ва амалнинг яхши бўлишида ҳалқумни пок тутишнинг таъсири катта.

• التوحيد ملة جميع الأنبياء ودعوتهم.

Барча пайғамбарларнинг миллати ҳам, даъвати ҳам тавҳид бўлган.

• الإنعام على الفاجر ليس إكرامًا له، وإنما هو استدراج.

Ёмонга берилган неъмат уни сийлаш эмас, истдрождир, арқонни узун ташлаб қўйишдир.