مەنالار تەرجىمىسى سۈرە نەمل - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ ئۆزبەكچە تەرجىمىسى - بەت نومۇرى 381 - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 45

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحًا أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ فَإِذَا هُمۡ فَرِيقَانِ يَخۡتَصِمُونَ

Самудга насл-насаби бир биродарлари Солиҳ алайҳиссаломни пайғамбар қилиб юбордик. У: "Ёлғиз Аллоҳгагина ибодат қилинглар", деди. Шу даъватдан кейин улар кутилмаганда икки гуруҳга бўлиниб олиб, бир-бирлари билан ким ҳақ экани устида талашиб-тортиша бошладилар. Бири мўмин гуруҳ бўлса, иккинчиси кофир гуруҳ эди.

ئايەت: 46

قَالَ يَٰقَوۡمِ لِمَ تَسۡتَعۡجِلُونَ بِٱلسَّيِّئَةِ قَبۡلَ ٱلۡحَسَنَةِۖ لَوۡلَا تَسۡتَغۡفِرُونَ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

Солиҳ алайҳиссалом уларга деди: "Нима учун раҳмат қолиб, азобни шошилтирасизлар? Бунинг ўрнига Аллоҳдан раҳм қилишини умид қилиб, гуноҳларингизни мағфират айлашини сўрасангиз бўлмайдими?"

ئايەت: 47

قَالُواْ ٱطَّيَّرۡنَا بِكَ وَبِمَن مَّعَكَۚ قَالَ طَٰٓئِرُكُمۡ عِندَ ٱللَّهِۖ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ تُفۡتَنُونَ

Дедилар: "Устимизга ёғилаётган балолар сен ва сен билан бирга бўлган мўминларнинг шумқадамлигидан деб билдик". Солиҳ алайҳиссалом деди: "Бошингизга тушган балолар сабабини ёлғиз Аллоҳ билади. Сизлар эса фол очаверасизлар. Яна ҳам тўғрироғи сизлар яхшиликлар билан ҳам, ёмонликлар билан ҳам синалаётган қавмсиз".

ئايەت: 48

وَكَانَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ تِسۡعَةُ رَهۡطٖ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ

Ҳижр шаҳрида куфру маъсиятлар ила ер юзида бузғунчилик қиладиган, иймону яхши амаллар билан ўзларини ислоҳ қилмайдиган тўққиз киши бор эди.

ئايەت: 49

قَالُواْ تَقَاسَمُواْ بِٱللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُۥ وَأَهۡلَهُۥ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِۦ مَا شَهِدۡنَا مَهۡلِكَ أَهۡلِهِۦ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ

Бир-бирларига дедилар: "Ҳар бирингиз Аллоҳнинг номига қасам ичсин. Уни ва унинг аҳлини тунда бориб ўлдирамиз. Кейин унинг хунини сўраб келган валийига - маййит-мақтул эгасига, уларнинг қандай ўлдирилганини биз кўрмадик, биз рост сўзлагувчилармиз, деймиз".

ئايەت: 50

وَمَكَرُواْ مَكۡرٗا وَمَكَرۡنَا مَكۡرٗا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

Улар Солиҳ ва унинг тобеларини ўлдириш учун хуфёна тил бириктирдилар, макр қилдилар. Солиҳни уларнинг макридан қутқариш, кофирларни эса ўзларига билдирмасдан ҳалок қилиш тадбирини тузиб, Биз ҳам макр қилдик.

ئايەت: 51

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ مَكۡرِهِمۡ أَنَّا دَمَّرۡنَٰهُمۡ وَقَوۡمَهُمۡ أَجۡمَعِينَ

Эй Пайғамбар, улар қилган макрнинг оқибати нима бўлганини кўринг! Биз уларга Ўз ҳузуримиздан бир азоб юбориб, ҳамма-ҳаммасини қуритиб юбордик.

ئايەت: 52

فَتِلۡكَ بُيُوتُهُمۡ خَاوِيَةَۢ بِمَا ظَلَمُوٓاْۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ

Ана, зулм қилганлари туфайли уйлари вайронага айланиб, ҳувиллаб қолди. Бу ишларда мўмин-мусулмонларга ибрат бордир. Зеро, фақат уларгина ибрат олишни биладилар.

ئايەت: 53

وَأَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ

Солиҳ алайҳиссаломнинг қавми орасидаги Аллоҳга иймон келтирган ҳамда У Зотдан буйруқларини бажариш ва тақиқларидан тийилиш ила тақво қилган мўминларга эса нажот бердик.

ئايەت: 54

وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ

Эй Пайғамбар, Лутни ҳам эсланг. У ўз қавмининг ишларини қоралаб: "Бир-бирингизнинг кўз ўнгингизда баччабозлик қиласизларми?"

ئايەت: 55

أَئِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ شَهۡوَةٗ مِّن دُونِ ٱلنِّسَآءِۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ تَجۡهَلُونَ

Аёллар қолиб, эркакларга шаҳват билан яқинлик қиласизларми? Гуноҳдан сақланишни, бола кўришни истамайсизларми? Ҳайвоний шаҳватингизни қондиришдан бошқа ғамингиз йўқми? Йўқ, сизлар иймон, поклик ва гуноҳлардан тийилиш каби устингиздаги вазифаларингизни билмайдиган жоҳил қавмдирсиз.

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• الاستغفار من المعاصي سبب لرحمة الله.

Аллоҳнинг раҳматига сазовор бўлиш учун У Зотдан мағфират сўрамоқ лозим.

• التشاؤم بالأشخاص والأشياء ليس من صفات المؤمنين.

Фол очиб, одамлар ва нарсалардан шумқадамлик излаш мўминлар иши эмас.

• عاقبة التمالؤ على الشر والمكر بأهل الحق سيئة.

Ҳақ аҳлига қарши тил бириктириш ва бир ёвузликни амалга оширишда ўзаро ҳамкорлик қилиш оқибати жуда ёмон бўлади.

• إعلان المنكر أقبح من الاستتار به.

Бир манфур ишни яшириб қилишдан кўра аланг-ошкора қилиш янада манфурроқдир.

• الإنكار على أهل الفسوق والفجور واجب.

Фосиқ ва фожирларни инкор қилиш, қоралаш вожиб.