የይዘት ትርጉም አንቀጽ 121 ምዕራፍ ሱረቱ አል-በቀራህ - የሙኽተሰር ቁርአን ተፍሲር ትርጉም በአሳሚኛ - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

አንቀጽ: 121

اَلَّذِیْنَ اٰتَیْنٰهُمُ الْكِتٰبَ یَتْلُوْنَهٗ حَقَّ تِلَاوَتِهٖ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ یُؤْمِنُوْنَ بِهٖ ؕ— وَمَنْ یَّكْفُرْ بِهٖ فَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْخٰسِرُوْنَ ۟۠

ইয়াত কোৰআনে আহলে কিতাবৰ এটা দলৰ কথা বৰ্ণনা কৰিছে, যিসকলে নিজৰ ঐশীপুথিৰ ওপৰত আমল কৰে আৰু যিদৰে অনুসৰণ কৰা উচিত সেইদৰেই অনুসৰণ কৰে। এইসকল লোকে তেওঁলোকৰ পুথিত মুহাম্মদ চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লাম যে সত্য নবী তাৰ স্পষ্ট নিদৰ্শনসমূহ পঢ়িবলৈ পায়। ফলত তেওঁলোকে তত্ক্ষণাত ঈমান আনে। আনহাতে দ্বিতীয় দল, যিসকলে কুফৰত অটল আছিল সিহঁত ক্ষতিগ্ৰস্থ হল।

ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:

• أن المسلمين مهما فعلوا من خير لليهود والنصارى؛ فلن يرضوا حتى يُخرجوهم من دينهم، ويتابعوهم على ضلالهم.

মুছলিমসকলে ইয়াহুদী আৰু খৃষ্টানসকলৰ লগত যিমানেই সদাচৰণ নকৰক কিয় সিহঁতে কেতিয়াও সন্তুষ্ট নহব। যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকক নিজৰ দ্বীনৰ পৰা ওলোৱাই সিহঁতৰ লগত পথভ্ৰষ্টতাত লিপ্ত নকৰিব।

• الإمامة في الدين لا تُنَال إلا بصحة اليقين والصبر على القيام بأمر الله تعالى.

দ্বীনৰ মাজত নেতৃত্বৰ মৰ্যদা, প্ৰকৃত বিশ্বাস আৰু আল্লাহৰ আদেশসমূহ ধৈৰ্য সহকাৰে পালন কৰাৰ ফলতহে প্ৰাপ্ত হয়।

• بركة دعوة إبراهيم عليه السلام للبلد الحرام، حيث جعله الله مكانًا آمنًا للناس، وتفضّل على أهله بأنواع الأرزاق.

সন্মানিত চহৰ মক্কা সম্পৰ্কে ইব্ৰাহীম আলাইহিছ ছালামৰ দুআৰ বৰকত। এতেকে আল্লাহে সেই স্থানক মানুহৰ বাবে শান্তিৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ বনাই দিছে আৰু তাৰ অধিবাসীসকলক তেওঁৰ অশেষ কৃপাত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ ফল-মূলৰ জীৱিকা প্ৰদান কৰিছে।