የይዘት ትርጉም አንቀጽ 118 ምዕራፍ ሱረቱ አት-ተውባህ - الترجمة اليونانية - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

አንቀጽ: 118

وَعَلَى ٱلثَّلَٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَرۡضُ بِمَا رَحُبَتۡ وَضَاقَتۡ عَلَيۡهِمۡ أَنفُسُهُمۡ وَظَنُّوٓاْ أَن لَّا مَلۡجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيۡهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡ لِيَتُوبُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

(Επίσης ο Αλλάχ δέχτηκε τη μεταμέλεια) και των τριών (Μουράρα μπιν Αρ-Ραμπί‘, Κά‘μπ μπιν Μάλικ και Χιλάλ μπιν Ουμάια, που δε βγήκαν για τη μάχη της Ταμπούκ παρόλο που δεν είχαν δικαιολογία) που αφέθηκαν (μέχρι να δεχτεί ο Αλλάχ τη μεταμέλειά τους), ώσπου η γη έγινε στενή γι' αυτούς, παρά την απεραντοσύνη της (αφού ο Προφήτης διέταξε τους πιστούς να μην τους μιλήσουν), και τα στήθη τους έγιναν στενά για τους ίδιους, και έμαθαν με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει καταφύγιο από τον Αλλάχ παρά μόνο προς Αυτόν. Έπειτα τους καθοδήγησε στο να στραφούν με μεταμέλεια, ώστε να στραφούν με μεταμέλεια (προς τον Αλλάχ). Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ο Ατ-Ταουάμπ (Αυτός που αποδέχεται τη μεταμέλεια), ο Αρ-Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος).