የይዘት ትርጉም አንቀጽ 155 ምዕራፍ ሱረቱ አል-አዕራፍ - الترجمة الكردية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

አንቀጽ: 155

وَٱخۡتَارَ مُوسَىٰ قَوۡمَهُۥ سَبۡعِينَ رَجُلٗا لِّمِيقَٰتِنَاۖ فَلَمَّآ أَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ قَالَ رَبِّ لَوۡ شِئۡتَ أَهۡلَكۡتَهُم مِّن قَبۡلُ وَإِيَّٰيَۖ أَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَّآۖ إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهۡدِي مَن تَشَآءُۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَاۖ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡغَٰفِرِينَ

موسی حەفتا پیاوی ھەڵکەوتەی لەگەلەکەی ھەڵبژارد تاوەکو پۆزش وداوای لێبوردن لەپەروەردگاریان بکەن لەبەرامبەر ئەو کارە نەشیاوەی کاڵفامەکانی بەنو ئیسرائیل کردنیان لەگوێرەکە پەرستی، خوای گەورە بەڵێنیدا کە کات وشوێنیان بۆ دیاری بکات کە ئامادەبن تێیدا، جا کاتێک ئامادەبوون زاتی ئەوەیان کرد بەرانبەر بە خوا کە داوا لە موسی بکەن خوای گەورە خۆی پیشانی ئەوان بدات، جا لەتۆڵەی ئەوەدا بومەلەرزەیەکی زۆر توند گرتنی، لەتاو بەھێزی بومەلەرزەکە مردن وتیاچوون، موسایش (سەلامی خوای لێ بێت) بەگەردنکەچی وزەلیلیەوە داوای لەخوای گەورە کرد و وتی: ئەی پەروەردگارم ئەگەر بتویستایە من وئەوانیشت پێش ئامادە بوونمان بۆ ئێرە لەناو دەبرد، ئایا بەتاوان وگوناھ و کاروکردەوەی کاڵفامەکانمان لەناومان دەبەیت؟ ئەوەی گەلەکەم پێی ھەستان لە گوێرەکە پەرستی تاقیکردنەوە وھەڵسەنگاندنی خۆتە، بەمەیل ومەشیئەتی زاتی ھەقی تەعالای خۆت خەڵکانێکی پێ سەرلێشێواو وگومڕا دەکەیت، وە ڕێنومایی وھیدایەتی کەسانێکی تریشی پێ دەدەیت، تەنھا تۆ سەرپەرشتیار گەورەی ئێمەیت، لەگوناھەکانمان خۆشبە، وە بەڕەحم ومیھرەبانی فراوانی خۆت ڕەحممان پێ بکە ومیھرەبان بە لەگەڵماندا، وە باشترین بەخشێنەری گوناھەکان ھەر تۆی، وە ھەر تۆیش باشترین کەسێکیت کە لەتاوان وگوناە خۆش دەبێت.

ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:

• في الآيات دليل على أن الخطأ في الاجتهاد مع وضوح الأدلة لا يعذر فيه صاحبه عند إجراء الأحكام عليه، وهو ما يسميه الفقهاء بالتأويل البعيد.

ئەم ئایەتانە بەڵگەیە لەسەر ئەوەی ھەڵەکردن لەئیجتھاد کردندا لەگەڵ ڕوونی بەڵگە و دەلیلەکان، بەھیچ شێوەیەک خاوەنەکەی بروبیانوی شەرعی نیە کە حوکمەکانی بەسەردا نەچەسپێت، ئەو کارە زانایان و فوقەھا بە لێکدانەوە و شرۆفەکردنی دوور ناویان لێناوە.

• من آداب الدعاء البدء بالنفس، حيث بدأ موسى عليه السلام دعاءه فطلب المغفرة لنفسه تأدُّبًا مع الله فيما ظهر عليه من الغضب، ثم طلب المغفرة لأخيه فيما عسى أن يكون قد ظهر منه من تفريط أو تساهل في رَدْع عَبَدة العجل عن ذلك.

یەکێک لە ئادابەکانی نزاکردن ئەوەیە کەسی نزاکار لەخۆیەوە دەست پێ بکات، ئەوە بوو موسی (سەلامی خوای لێ بێت) کاتێک نزای کرد سەرەتا داوای لێخۆش بوونی بۆ خۆی کرد وەک ئەدەبێک لەگەڵ خوادا، چونکە سەرەتا توڕەیی پێوە دیار بوو، پاشان داوای لێخۆش بوونی بۆ براکەی کرد، لەبەر ئەوەی رەنگە كە کەمتەرخەمی پێوە دیار بوو بێت لەڕێگری کردن لەگەلەکەی و شلگیر بوو بێت لەگەڵیاندا لەوەی ڕێگریان لێ بکات لەگوێرەکە پەرستن.

• التحذير من الغضب وسلطته على عقل الشخص؛ ولذلك نسب الله للغضب فعل السكوت كأنه هو الآمر والناهي.

ھۆشداریدان لە توڕەیی و دەسەڵاتی ئەو توڕەییە بەسەر ژیری و لۆژیکی مرۆڤدا، لەبەر ئەوە خوای گەورە بێدەنگی دایە پاڵی وەک ئەوەی فەرمانکار و ڕێگریکار ئەو بێت.

• ضرورة التوقي من غضب الله، وخوف بطشه، فانظر إلى مقام موسى عليه السلام عند ربه، وانظر خشيته من غضب ربه.

پێویستی خۆپاراستن لە توڕەیی وخەشم وغەزەبی خوای گەورە، تەماشا بکە وسەرنج بدە لە پلە وپایە ومەقامی موسی (علیە السلام) وە سەرنجیش بدە لەترس وخۆفی لە توڕەیی وغەزەبی پەروەردگاری.