የይዘት ትርጉም አንቀጽ 27 ምዕራፍ ሱረቱ አል-አዕራፍ - የሙኽተሰር ቁርአን ተፍሲር ትርጉም በፋርስኛ ቋንቋ - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

አንቀጽ: 27

یٰبَنِیْۤ اٰدَمَ لَا یَفْتِنَنَّكُمُ الشَّیْطٰنُ كَمَاۤ اَخْرَجَ اَبَوَیْكُمْ مِّنَ الْجَنَّةِ یَنْزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِیُرِیَهُمَا سَوْاٰتِهِمَا ؕ— اِنَّهٗ یَرٰىكُمْ هُوَ وَقَبِیْلُهٗ مِنْ حَیْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ؕ— اِنَّا جَعَلْنَا الشَّیٰطِیْنَ اَوْلِیَآءَ لِلَّذِیْنَ لَا یُؤْمِنُوْنَ ۟

ای فرزندان آدم، شیطان شما را با آراستن گناه از طریق ترک لباس حسی مخصوص پوشاندن عورت یا ترک لباس تقوا نفریبد، زیرا او پدر و مادرتان را با آراستن خوردن از آن درخت فریفت تا سرانجام آن دو را از بهشت بیرون کرد، و عورات‌شان را برای‌شان آشکار نمود، همانا شیطان و نسل او شما را می‌بینند و مشاهده می‌کنند درحالی‌که شما آنها را نمی‌بینید و مشاهده نمی‌کنید، پس بر شما لازم است که از او و نسلش بپرهیزید، همانا ما شیاطین را دوستان کسانی قرار داده‌ایم که به الله ایمان نمی‌آورند، و اما بر مؤمنان که اعمال صالح انجام می‌دهند هیچ تسلطی ندارند.

ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:

• من أَشْبَهَ آدم بالاعتراف وسؤال المغفرة والندم والإقلاع - إذا صدرت منه الذنوب - اجتباه ربه وهداه. ومن أَشْبَهَ إبليس - إذا صدر منه الذنب بالإصرار والعناد - فإنه لا يزداد من الله إلا بُعْدًا.

هرکس – پس از ارتکاب گناه- مانند آدم علیه السلام اعتراف و درخواست آمرزش و پشیمانی و بریدن از گناه پیشه کند، پروردگارش او را برگزیده و هدایت کرده است. و هرکس–وقتی با اصرار و دشمنی، گناه از او سر زند- مانند شیطان عمل کند از الله جز دوری برایش افزوده نمی‌شود.

• اللباس نوعان: ظاهري يستر العورةَ، وباطني وهو التقوى الذي يستمر مع العبد، وهو جمال القلب والروح.

لباس دو نوع است: یکی لباس ظاهری که عورت را می‌پوشاند، و دیگری لباس باطنی یعنی تقوا است که همیشه با بنده وجود دارد، و زیبایی دل و روح است.

• كثير من أعوان الشيطان يدعون إلى نزع اللباس الظاهري؛ لتنكشف العورات، فيهون على الناس فعل المنكرات وارتكاب الفواحش.

بسیاری از دستیاران شیطان به درآوردن لباس ظاهر فرامی‌خوانند؛ تا عورت‌ها آشکار گردد، آن‌گاه انجام کارهای منکر و ارتکاب کارهای زشت بر مردم آسان شود.

• أن الهداية بفضل الله ومَنِّه، وأن الضلالة بخذلانه للعبد إذا تولَّى -بجهله وظلمه- الشيطانَ، وتسبَّب لنفسه بالضلال.

هدایت به فضل و نعمت الله است، و گمراهی به یاری‌نکردن الله به بنده است آن‌گاه که – از روی جهل و ستم- شیطان را به دوستی می‌گیرد، و سبب گمراهی برای خودش می‌شود.