ترجمة معاني سورة الأنعام - الترجمة الجورجية - جارٍ العمل عليها - رقم الصفحة 144 - موسوعة القرآن الكريم

آية: 125

فَمَن يُرِدِ ٱللَّهُ أَن يَهۡدِيَهُۥ يَشۡرَحۡ صَدۡرَهُۥ لِلۡإِسۡلَٰمِۖ وَمَن يُرِدۡ أَن يُضِلَّهُۥ يَجۡعَلۡ صَدۡرَهُۥ ضَيِّقًا حَرَجٗا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي ٱلسَّمَآءِۚ كَذَٰلِكَ يَجۡعَلُ ٱللَّهُ ٱلرِّجۡسَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ

ალლაჰი, ვის ჭეშმარიტ გზაზე დააკვალიანებასაც ინებებს, - გულს გაუხსნის მას ისლამისთვის;^[1] ხოლო ვის გზააბნევასაც ინებებს, - ჩაახშობს მის გულს და შეავიწროვებს, თითქოს ზეცაში ადიოდეს.^[2] ალლაჰი ასე მიუჩენს სიბილწეს მათ^[3] , რომელთაც არ ირწმუნეს.

[1] როდესაც ეს აიათი ჩამოევლინა, საჰაბეებმა იკითხეს: ო, ალლაჰის შუამავალო! ადამიანის გული როგორ გაიხსნება? მან უპასუხა: როდესაც მის გულში ნათელი დაისადგურებს, მისი გულიც გაიხსნება, ანუ მზად იქნება ისლამის ჭეშმარიტების მისაღებად. საჰაბეებმა ისევ იკითხეს: ამ მდგომარეობას თუ აქვს ნიშნები, რითაც მისი გამოცნობა შესაძლებელი იქნება? მან უპასუხა: დიახ, მარადიული სამკვიდროსკენ ლტოლვა, მაცდურ ქვეყანაზე ზურგის შექცევა და სიკვდილის დადგომამდე სიკვდილისთვის მზადება. იხ. თაფსირუ ტაბერი.
[2] იბნი აბბასმა ამ აიათის განმარტებისას თქვა: ,,ალლაჰი, ვის ჭეშმარიტ გზაზე დააკვალიანებასაც ინებებს, - გულს გაუხსნის მას ისლამისთვის", – ანუ გულს უხსნის რწმენისა და თავჰიდისთვის; „ხოლო ვის გზააბნევასაც ინებებს, - ჩაახშობს მის გულს და შეავიწროვებს, თითქოს ზეცაში ადიოდეს“ – ანუ ეჭვით შეპყრობილს. „თითქოს ზეცაში ადიოდეს“, - როგორც ერთულება და არ შეუძლია ადამიანს ზეცაში ასვლა, ისე ვერ შეძლებს თავის გულში თავჰიდისა და რწმენის გაღვივებას – თუკი ალლაჰმა არ შეუყვანა იგი გულში. იხ. სუიუტი, დურრუ’ლ-მანსუურ.
[3] იბნი აბბასის განმარტების მიხდევით, აქ ხსენებულ ,,სიბილწეში" - სატანა, ქალბის აზრით - ცოდვა, ხოლო ზეჯჯაჯის მიხედვით - ამქვეყნად წყევლა და იმქვეყნიური სასჯელი იგულისხმება. იხ. თაფსირუ ბეღავი.

آية: 126

وَهَٰذَا صِرَٰطُ رَبِّكَ مُسۡتَقِيمٗاۗ قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَذَّكَّرُونَ

და ესაა შენი ღმერთის სწორი გზა. ჭეშმარიტად, ჩვენ დეტალურად განვმარტეთ აიათები ხალხისთვის, რომელნიც გაიაზრებენ.

آية: 127

۞ لَهُمۡ دَارُ ٱلسَّلَٰمِ عِندَ رَبِّهِمۡۖ وَهُوَ وَلِيُّهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

მათთვისაა მშვიდობის სამკვიდრო ღმერთთან, და იგია შემწე იმისთვის, რასაც აკეთებდნენ.

آية: 128

وَيَوۡمَ يَحۡشُرُهُمۡ جَمِيعٗا يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ قَدِ ٱسۡتَكۡثَرۡتُم مِّنَ ٱلۡإِنسِۖ وَقَالَ أَوۡلِيَآؤُهُم مِّنَ ٱلۡإِنسِ رَبَّنَا ٱسۡتَمۡتَعَ بَعۡضُنَا بِبَعۡضٖ وَبَلَغۡنَآ أَجَلَنَا ٱلَّذِيٓ أَجَّلۡتَ لَنَاۚ قَالَ ٱلنَّارُ مَثۡوَىٰكُمۡ خَٰلِدِينَ فِيهَآ إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٞ

და ერთ დღეს ყველას ერთად შეჰყრის (და ეტყვის): ეი, ჯინთა კრებულო! მართლაც ბევრი აცდუნეთ ადამიანთაგან. და მათი მეგობრები ადამიანები იტყვიან: ღმერთო ჩვენო! სარგებელს ვღებულობდით ერთმანეთისგან და ამასობაში მოგვისწრო ჩვენმა აჯალმა, რომელიც დაგვიდგინე. უთხრა (ალლაჰმა): ცეცხლია თქვენი სამყოფელი, რომელშიც დარჩებით სამარადისოდ, – გარდა იმისა, რასაც ალლაჰი ინებებს. ჭეშმარიტად, შენი ღმერთი ბრძენია, ყოვლისმცოდნე.

آية: 129

وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّي بَعۡضَ ٱلظَّٰلِمِينَ بَعۡضَۢا بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

ამგვარად დავაამხანაგებთ ზოგიერთ უსამართლოებს ზოგიერთებთან,^[1] იმისთვის, რასაც მოიხვეჭდნენ.

[1] ყათადა განმარტავს: ჩვენ მართ ურთიერთ მეგობრებად ვადგენთ, მორწმუნე მეგობარია მორწმუნესი, ხოლო ურწმუნო მეგობარია ურწმუნოსი, სადაც არუნდა იყოს. იხ. თაფსირუ ბეღავი.

آية: 130

يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ رُسُلٞ مِّنكُمۡ يَقُصُّونَ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِي وَيُنذِرُونَكُمۡ لِقَآءَ يَوۡمِكُمۡ هَٰذَاۚ قَالُواْ شَهِدۡنَا عَلَىٰٓ أَنفُسِنَاۖ وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَشَهِدُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰفِرِينَ

ეი, ჯინთა და ადამიანთა კრებულო! განა არ მოგსვლიათ შუამავლები თქვენივე წიაღიდან, რომლებიც გიკითხავდნენ ჩემს აიათებს და გაფრთხილებდნენ ამ დღის შეხვედრაზე? თქვეს: ვმოწმობთ ჩვენივე სულების წინააღმდეგ. ისინი ამქვეყნიურმა ცხოვრებამ აცდუნა და საკუთარი სულების წინააღმდეგ დაამოწმეს, რომ იყვნენ ურწმუნოები.